تفاوت این دو جمله در میزان خطرناک بودن آن چیزهاست. حتماً میگویید باز هم صحبت از پلاستیک میکنید، اما این بار بحث سر پلاستیک و مضرات آن نیست؛ صحبت از ماده خطرناک دیگری است که اگر بازیافت نشود و به شکل طبیعی دفن شود، در طولانی‌مدت آسیبهای جدی به محیط زیست وارد میکند.
این ماده خطرناک همین باتریهایی است که هر روز از آنها به تعداد زیادی استفاده میکنیم. در باتری عناصر سنگین و سمیای وجود دارد که باعث آلوده شدن خاک، گیاهان و آبهای زیرزمینی میشوند، یا ممکن است به طور مستقیم انسان را بیمار کنند.
به همین دلیل در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا از مردم خواسته میشود که باتری را به همراه سایر زبالهها دور نیندازند. این موضوع آن‌قدر اهمیت دارد که اتحادیه اروپا فروشندگانی را که با باتری سروکار دارند مجبور کرده یک سطل مخصوص بازیافت باتری در فروشگاه خود قرار دهند؛ یا این‌که در برخی کشور‌ها حسگرهای مخصوصی ساخته شده که وجود باتری را در میان زبالهها نشان میدهند.
اما جالب است بدانید که در کشور ما برنامه‌ای برای بازیافت باتری‌ها وجود ندارد و مردم هم از خطرهایی که دفن باتری‌ها میتواند در پی داشته باشد، بیخبرند. به نظر شما چه باید کرد؟!
