آنچه اکنون اسرائیل را تهدید می‌کند نکاتی فراتر از تشکیل کشور فلسطین است. اکنون تهدید متوجه آینده اسرائیل و موجودیت آن در درازمدت است. آیا اسرائیل به‌عنوان یک کشور یهودی در سال 2048، یعنی یک قرن بعد از ایجادش، زنده خواهد بود؟ موضوع این نیست که اسرائیل باید باقی بماند یا نه؛ موضوع اکنون واقعیات است. با وجود هزینه‌های بسیار اسرائیل در مرزها و اقدامات اخیر در ایجاد موانع و حصارهای حفاظتی در برابر فلسطینی‌ها، خطری که اکنون از بخش مرزی، اسرائیل را تهدید می‌کند فقط از سوی فلسطینی‌ها نیست.
در ماه‌های گذشته طی چند هفته، سوری‌ها و اردنی‌ها بدون سلاح و حمایت نیروی نظامی، اسرائیل را از ناحیه مرزی تهدید کرده‌اند. این اتفاق ادامه نیافت اما خطر آن هنوز وجود دارد. اگر اوضاع در سوریه از این بدتر شود و مثلا جنگ داخلی دربگیرد، دیگر امنیتی برای اسرائیل وجود نخواهد داشت چون کسی نیست که از دمشق، خشم جوانان فلسطینی در مرزهای جولان را کنترل کند.
اسرائیل در جنوب هم با مشکل مشابهی روبهروست. صحرای سینا در مرز مصر منطقه‌ای وسیع است و کنترل و حفاظت آن دشوار.بعد از سرنگونی حسنی مبارک، اوضاع مصر متفاوت شده و دیگر آن انسجام امنیتی و نظامی در مرزها وجود ندارد. از مرزهای مصر در هفته‌های اخیر چند هدف در اسرائیل مورد حمله قرار گرفته است. اگر وقایع مصر و سوریه به اردن هم سرایت کند، مصیبت تل‌آویو دیگر کامل می‌شود. این تنها دردسر تل‌آویو از ناحیه بهار عربی نیست.
انقلاب‌ها در جهان عرب یکی پس از دیگری حکومت‌های قبلی را ساقط می‌کنند و حکومت‌هایی را روی کار می‌آورند که اسلامی هستند و مقابله با اسرائیل در دستور کارشان قرار دارد. ورای مسائل امنیتی خارجی، اسرائیل در داخل هم با مشکلات جدی روبهروست. اسرائیل دیگر آن رژیم 60 سال پیش یا 30 سال پیش یا حتی 10 سال پیش نیست.
مهاجرت اعراب، یهودیان ارتدوکس و یهودیان روس‌تبار( به داخل سرزمین‌های اشغالی) بسیار بیشتر از گروه‌های دیگر است و اسرائیل 30 سال دیگر دچار اختلافات بیشتر، بهره‌وری کمتر و افراط‌گرایی بیشتر از امروز می‌شود، این در حالی است که ابزارهای مالی و حس میهن‌پرستی، دیگر در میان ساکنان وجود نخواهد داشت. تظاهرات‌های اعتراض‌آمیزی که این روزها به‌صورت گسترده در شهرهای مختلف در اعتراض به هزینه‌های زندگی صورت می‌‌گیرد، سرآغاز همین چنددستگی است.
در این شرایط دو سناریو بیشتر در انتظار تل‌آویو نخواهد بود؛ یا حکومتی محصور در یک قلعه خواهد بود که با سلاح هسته‌ای محافظت می‌شود یا حکومتی چنان ضعیف که وابستگی و تشکیل فدراسیون با فلسطین مستقل، تنها چاره ادامه حیاتش است؛ این یعنی راه حل یک کشوری.
در چنین شرایطی جمعیت جوان و تحصیل‌کرده این جامعه آینده خود را در کشورهای دیگر جهان جست‌وجو می‌کنند و از اسرائیل می‌روند؛ این واقعیت ژئوپلیتیک و جمعیتی اسرائیل در سال‌های آینده است.
ایندیپندنت
