او در ایران و فرانسه تحصیل کرد و از هنرستان عکاسی پاریس فارغ التحصیل شد.
عدل، فعالیت حرفه‌ای خود را با کار در یک لابراتوار چاپ عکس‌های بزرگ آغاز کرد.
پس از آن، مدت دو سال‌و نیم در کارگاه عکاسی"ژاک روشون" که یکی از معتبرترین مؤسسه‌های عکاسی مد پاریس بود، به کار پرداخت اما یکنواختی این حرفه که در نظر اول بسیار گیرا و جذاب به نظر می‌رسید، روحیه جست و جوگر او را ارضاء نمی‌کرد.
در سال ۱۳۴۷ به دعوت سازمان تلویزیون ملی ایران که به تازگی تأسیس شده بود، به ایران آمد و شش سال با این سازمان همکاری کرد.
هم زمان، در مدرسه عالی تلویزیون که در همان دوران پایه گذاری شده بود، به تدریس عکاسی پرداخت.
در سال ۱۳۵۳ از کار تلویزیون کناره گرفت و عکاسی را به صورت مستقل ادامه داد.
در این دوره، عمده کارهای وی را عکاسی از اشیاء موزه‌ها و عکسبرداری برای کتاب های مختلف تشکیل می‌داد.
عکس‌های پروژه کتاب تهران که به پیشنهاد "برنارد هورکاد" در سال ۱۳۶۴ شروع شد و به مدت چهار سال ادامه یافت، از جمله کارهای عدل است.
این عکسبرداری برای تهیه کتابی درباره دویستمین سال پایتختی تهران انجام شد که حدود شش هزار اسلاید را دربرمی‌گیرد و درباره تاریخ، جغرافی، جامعه‌شناسی و مسائل متفرقه تهران است.
علاوه بر این، کتاب‌های تصویری" آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند"،"اجرای نقش در کاشیکاری ایران"، "بازارهای ایرانی"، "خط بنایی"، "سفارت ایتالیا در تهران"، "گذری به چهار محال و بختیاری"، "یاد باد،آن روزگاران یاد باد" (معماری شیراز) در کارنامه فعالیت‌های این هنرمند ثبت شده اند.
از کامران عدل به عنوان عکاس ژانر عکاسی معماری و بناها یاد می‌شود.
