به گزارش خبرگزاری مهر، در سال 1984 در قطب جنوب یک قطعه شهاب سنگ کشف شد که در حدود 13 هزار سال قبل به زمین افتاده بود. آزمایشات بعدی نشان داد که این قطعه شهاب سنگ که ALH84001 نام دارد از مریخ به زمین رسیده است.
این قطعه سنگ در حدود 2 کیلوگرم وزن دارد و اعتقاد بر این است که در حدود 4.1 میلیارد سال قبل در روی مریخ ساخته شده است.
در حدود 15 میلیون سال قبل، زمانی که یک سیارک به سطح سیاره سرخ برخورد کرد این قطعه سنگی از مریخ جدا و به فضا پرتاب شد و به این ترتیب، سفر خود را در منظومه شمسی آغاز کرد تا در 13 هزار سال قبل سرانجام به زمین رسید.
در نیمه دوم دهه 90 دانشمندان در داخل این قطعه سنگ آسمانی آثاری را پیدا کردند که به نظر می رسید فسیل‌های ارگانیسم‌های فرا زمینی باشند.
تاکنون درباره این بقایای فسیلی که ابعاد آنها بین 20 تا 100 نانومتر است و شباهت بسیاری به نانوباکتری‌های زمینی دارند تحقیقات بسیاری انجام شده است و همانند همیشه، نتایج بسیاری از این تحقیقات تئوری‌هایی را درباره وجود حیات بر روی مریخ مطرح کرده‌اند.
درحالی که بعضی دیگر این فرضیه را مطرح کردند که این فسیل‌های داخل این سنگ نتیجه فرایندهای غیرآلی هستند.
اکنون در تازه ترین این تحقیقات که گزارش آن را در نشریه علمی آکادمی علوم آمریکا (PNAS) منتشر شده است گروهی از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا با انجام بررسی‌های جدیدی به نتایج بسیار جالبی درباره محیطی که مریخ می‌توانست در میلیاردها سال قبل داشته باشد دست یافتند.
این پژوهشگران برای دستیابی به این نتایج بر روی نوع ویژه‌ای از کربنات‌ها تمرکز کردند. این کربنات‌ها در حضور آب و دی اکسید کربن در دمای حدود 18 درجه سانتیگراد تشکیل می‌شوند.
همچنین این ماده می‌تواند در ته نشست‌های آب در زیر زمین، در یک دمای ثابت و بخارشدگی تدریجی در عمق دهها متری تشکیل شود.
این نتایج یک تائید معتبر درباره فرضیه‌ای است که بیان می‌دارد زمانی، حداقل در بعضی از مناطق مریخ، محیط مرطوبی وجود داشته است که دما در آن معتدل بوده است.
هرچند، این کشف جدید هنوز مشخص نکرده است که آیا مریخ هرگز دنیای مطلوبی برای توسعه اشکالی از حیات بوده است یا خیر. بنابراین این پرونده همچنان باز است تا تحقیقات دیگری بر روی سنگ‌های مریخ با استفاده از ماموریت‌های کاوشگرهای آینده انجام شود.
