با این حال، مساوی هیچ وقت مثل روز 31 ژانویه قربانی نگرفته بود؛ هت‌تریک اخراج، «چهارشنبه وحشناک» را برای فوتبال آلمان رقم زد. ژرمن‌ها همواره به آرامش و گرفتن تصمیمات مهم در درست‌ترین زمان ممکن شهرت دارند اما این بار اتفاقی افتاد که در تاریخ فوتبال آلمان بی‌سابقه بود.
روز 11 مارس 92 و 4 موقعیت متفاوت قبل از آن پیش آمده بود که دو مربی همزمان از کار برکنار شوند. 15 سال پیش گردفولکر شوک و زورن لربی، مربیان هامبورگ و بایرن همزمان اخراج شدند و حالا بعد از حدود یک دهه باز هم این دو باشگاه تله‌پات خود با یکدیگر را به نمایش گذاشتند.
صبح روز بعد از تساوی ناامیدکننده مقابل بوخوم در «آلیانس‌آره‌نا» که منجر به هو شدن بازیکنان و هواداران تیم شد، فلیکس ماگات، سرمربی بزرگ‌ترین باشگاه آلمان تیمش را خیلی سریع تمرین داد تا تنها به جلسه بعدازظهر با اعضای هیأت‌مدیره در خیابان «زبنر» فکر کند.
پیرمرد 53 ساله تصمیم گرفت ابتدا موهای همیشه کوتاهش را مرتب کند و بعد به جلسه برود. گرچه کارل هاینس رومنیگه، نایب‌رئیس باشگاه پیش از بازی با بوخوم در جواب انتقادات فرانتس بکن باوئر، مرد بالادستش، از سرمربی و کادر فنی دفاع کرده بود اما در نهایت «کاله قاتل» (لقب رومنیگه در فوتبال آلمان) با «قیصر» همسو شد.
یک امتیاز از 6 امتیاز ممکن در سال 2007 و قرار گرفتن در رتبه چهارم که بایرن را تنها به جام یوفا یا به قول بکن‌باوئر «جام بازندگان» می‌رساند، باعث شد تا مسئولین باشگاه «حرکتی همراه با پشیمانی» انجام دهند.
رومنیگه بعد از علنی شدن این تصمیم در کنفرانس خبری‌اش گفت: «همان طور که می‌توانید تصور کنید، امروز برای ما روز خوبی نیست و ما از گرفتن چنین تصمیمی پشیمانیم اما در پست ما به عنوان مدیران باشگاه، باید به پیشرفت واقعی فکر کنیم و بهترین تصمیم را بگیریم.» روزنامه «بیلد» که جنجالی‌ترین نشریه چاپ آلمان است برای اولین بار خبر اخراج ماگات را کار کرد.
به هرحال با توجه به حضور بکن‌باوئر در جمع ستون‌نویسان این روزنامه چنین مسئله‌ای طبیعی به نظر می‌رسید گرچه رئیس بایرن برای کار به دبی سفر کرده و نتوانسته بود یادداشتی برای روزنامه بنویسد. جالب این‌جاست که «بیلد» این تصمیم را «حرکتی ترسناک» دانسته بود.
مربی بی‌تاکتیک!
اگر کمی به عقب برگردیم، خواهیم دید که عملکرد ماگات در بایرن چندان هم بد نبوده. زمانی که او در سال 2004 هدایت بایرن را برعهده گرفت، همه نقش ناجی را برایش تصور می‌کردند. او نظم و انضباط را به واسطه خصوصیاتی که در خانواده‌اش است، خیلی سریع در تیم حاکم کرد (پدر ماگات، یک سرباز با اصلیتی پورتوریکویی است) اما هرگز تلاش نکرد تا فوتبال زیبا را در تیم حاکم کند. تأکید او روی آمادگی بدنی بازیکنان باعث شد تا بایرن از لحاظ فیزیکی نسبت به تمام رقبایش برتری داشته باشد.
بایرن در بهترین دورانش در سال 2005 فوتبالی قدرتمند و محکم با چشم‌اندازی هجومی بازی می‌کرد و همین مسئله باعث بردن دوگانه جام حذفی و بوندس‌لیگا شد. اما «سلطان مدیسن بال» به نقل از جریده مونیخی «زوددویچه سایتونگ» هیچ وقت تاکتیکی نو را ارائه نکرد. فراموش کردنی نیست که ماگات همان کسی است که پس از پیروزی پرگل تیمش مقابل راپیدوین، بازیکنانش را در «آلیانس آره‌نا» دور زمین دواند.
عدم توجه او به پیاده کردن تاکتیک‌های متفاوت در جمله «تاکتیک برای بازیکنان بد است» خودش را نشان می‌دهد.
روزنامه «کلنر اشتات آنسایگر» پس از باخت 4-یک فصل گذشته تیم مقابل میلان نوشت: «جاه‌طلبی‌های بایرن جهانی هستند اما فوتبال‌شان هنوز آلمانی است.» و بالاخره روز جدایی فرا رسید. زمزمه‌های جدایی او و جانشینی اوتمار هیتسفلد از ژانویه 2007 و کمپ تمرینی تیم در دبی به گوش می‌رسید. ماگات پس از اخراجش از بایرن گفت: «قطعاً این بهترین خبری نیست که می‌شنوم اما به خودم افتخار می‌کنم که دو سال عالی همراه با موفقیت داشتم. کار کردن در بایرن تاریخ مصرف دارد و می‌دانستم که یک روزی قراردادم به پایان می‌رسد.»
انتصاب اوتمار هیتسفلد بلافاصله پس از اخراج ماگات این داستان را بودار می‌کند اما رومنیگه در جواب شک و تردیدهای خبرنگاران گفت: «هیتسفلد را در آب نمک نخوابانده بودیم. وقتی این پیشنهاد به او شد، فقط جواب مثبت داد.» هیتسفلد روز پنجشنبه در جلسه معارفه‌اش گفت: «ما هنوز هم بایرن مونیخ هستیم. هر تیمی دوره‌ای لرزان را سپری می‌کند و ما نباید از حرف‌های مردم ناامید شویم.»
دال و هاینکس؛ به سمت در خروج
اما هامبورگ و مونشن گلادباخ هم دست به خانه‌تکانی زدند. توماس دال که همه انتظار اخراجش را در تعطیلات نیم‌فصل می‌کشیدند پس از تساوی یک – یک مقابل کوتبوس که به سقوط تیم به رده پایانی انجامید، حکم اخراج را جلوی چشمانش دید.
دال در اکتبر 2004 و در شرایط بسیار بدی هامبورگ را تحویل گرفت و در پایان فصل قبل به رده سوم لیگ و به لیگ قهرمانان رساند اما این فصل او هرگز نتوانست خواسته‌های مسئولین تیم را برآورده کند و در 19 مسابقه تنها یک برد به دست آورد. گرچه به گزارش روزنامه‌های آلمانی، شاید نگون‌بختی دال، به خوشبختی یک مرد اخراجی دیگر بینجامد: فلیکس ماگات!
کیا و کریمی؛ صعود یا سقوط؟
اما واکنش روزنامه‌های آلمان به این اخراج‌ها به خصوص درباره پرونده فلیکس ماگات مثبت نبوده. روزنامه «فرانکفورتر روندشائو» بازگشت هیتسفلد را دلیلی برای «کمبود ایده درست در ذهن بایرنی‌ها» دانسته و «تاگس اشپیگل» هم بازی‌های بد این فصل را عملکرد ضعیف مسئولین باشگاه در بازار نقل و انتقالات می‌داند: «به جای عوض کردن مربی، تغییر ایدئولوژی تنها راه کمک به بایرن است.» قطعاً با آمدن هیتسفلد، وضعیت کریمی نه بدتر از این ولی بهتر هم نمی‌شود.
سابقه کار کردن مرد سوئیسی با علی دایی و ترجیح کارستن یانکر به مهاجم ایرانی ثابت می‌کند که هیتسفلد به کار با بازیکنان قدرتی علاقه بیشتری دارد تا فانتازیست ایرانی. به هرحال اگر او ترجیح دهد با بازیکنان حاضر در ترکیب اصلی و آن‌هایی که بیشتر می‌شناسد کار کند، نمی‌توان ایرادی به او گرفت.
علی کریمی در تمام بازی‌هایی که این فصل به میدان رفته، نمایشی متوسط رو به ضعیف داشته. گرچه به نظر نمی‌رسد حضور ماگات یا هر مربی دیگری در هامبورگ جایگاه مهدوی‌کیا را تهدید کند.
ماگات همواره از کریمی حمایت می‌کرد و اگر در هامبورگ مشغول به کار شود (اتفاقی که چندان دور از ذهن نیست) شاید حتی از کیا در خط حمله و پست سابقش استفاده کند؛ مسئله‌ای که می‌تواند به بازی‌هایی بهتر و وضعیتی مطلوب‌تر برای شماره 7 هامبورگ بینجامد.
او در بازی آخر مقابل انرژی کوتبوس، نیمکت‌نشین و در کل روابط چندان خوبی با دال نداشت. این که آیا وضعیت کریمی و مهدوی‌کیا با حضور مربیان جدید تغییر می‌کند یا خیر، مسئله‌ای است که آینده بهترین پاسخ را برایش خواهد داشت.
