برخی از شهروندان کرجی در تماس با دفتر روزنامه از رکود فعالیت تاکسی‌های این شهر گلایه دارند و می‌گویند که از اول مهرماه و با بازگشایی مدارس و استفاده از تاکسی‌ها به‌عنوان سرویس مدرسه، برای رفت و آمد و تردد در شهر با مشکلات فراوانی روبه‌رو شده‌اند.
دریافت کرایه بیشتر از نرخ مصوب، توقف در مکان‌های خاص برای رفتن به سرویس‌های دربستی، انتخاب مسیرهای کوتاه و چندقسمت‌کردن یک مسیر به‌منظور افزایش درآمد از جمله تخلفات برخی از رانندگان تاکسی در این شهرستان از سوی شهروندان بیان شده است.
کرجی‌ها با اظهار اینکه طرح سهمیه بندی بنزین به عدم‌سرویس دهی مناسب ناوگان حمل‌ونقل عمومی در این شهرستان دامن زده است ادعا کردند که بسیاری از تاکسی‌ها اقدام به سرویس دهی به مسافران در مسیرهای خود نمی‌کنند. تعدادی هم عنوان کرده‌اند که در بعضی مسیرها به‌خصوص حاشیه شهرستان کرج کمبود وسایل حمل‌ونقل عمومی بیشتر احساس می‌شود به‌طوری که مجبور هستند با صرف هزینه بیشتر از آژانس‌ها استفاده کنند که با تورم و گرانی و ناکافی بودن حقوق مردم برای معیشت سازگار نیست.
یک کارمند به خبرنگار ما گفت: متأسفانه در ساعات اولیه صبح و عصر، صف‌های اتوبوس و تاکسی‌ها آن‌قدر طویل می‌شود که گاهی اوقات یک ساعت در انتظار هستیم؛ تازه ترافیک را هم به آن اضافه کنیم2 ساعت زمان می‌برد تا به مقصد برسیم.
وی همچنین اظهار داشت: فصل سرما تاکسی‌ها کمتر در ساعات شبانه اقدام به مسافرکشی می‌کنند که این مسئله برای من این روزها به‌عنوان یک دغدغه مطرح است.
یک خانم دانشجو گفت: با وجود توصیه‌های نیروی انتظامی مبنی بر استفاده از خودروهای عمومی من مجبور هستم از خودروهای شخصی استفاده کنم چرا که متأسفانه در ساعات برگشت به‌ویژه شب‌ها با کمبود اتوبوس و تاکسی مواجه می‌شوم.
کارمندی دیگر گفت: من محل کارم تهران و محل زندگی‌ام کرج است. صبح‌ها به خاطر اینکه سروقت به محل کارم برسم مجبورم تاکسی سوار شوم تا به مترو بروم و از آنجا هم به تهران. هر صبح هم اعصابمان به خاطر نبودن تاکسی و یا دیرآمدن اتوبوس به هم می‌ریزد. غروب‌ها هم که به کرج می‌رسیم ایستگاه‌های تاکسی پر از مردمی است که منتظر تاکسی‌اند. همه این افراد به نوعی خسته می‌شوند و هر کسی می‌خواهد زودتر به خانه‌‌اش برسد.
خوب ما در صف تاکسی می‌ایستیم و گله‌ای هم نداریم و حق تقدم با کسی است که زودتر به ایستگاه رسیده باشد (البته اگر تاکسی باشد). ما از این گله‌مندیم که همان ابتدا که از سالن مترو خارج می‌شویم صدای دربست گوشمان را نوازش می‌دهد و جیبمان را می‌آزارد. به ایستگاه تاکسی که می‌رسیم تاکسی هست اما از راننده تاکسی خبری نیست. خودتان می‌توانید حدس بزنید که کجاست؛ به‌دنبال گرفتن مسافر دربست.
در ایستگاه مترو، یک ایستگاه بازرسی از سوی تاکسیرانی فعال شده است اما کمتر زمانی پیش می‌آید که کسی در آن حاضر باشد و زمانی که اوج رفت‌وآمد است به شکایت‌های مردم گوش کند.
زمانی هم که تاکسی باشد باز هم مردم مشکل دارند به‌طور مثال اگر بخواهیم به چهارراه کارخانه قند برویم، باید ماشین‌هایی که مسیرشان آزادگان است را سوار شویم چون کس دیگری ما را نمی‌برد!
وی افزود: نرخ کرایه معمولا هر کورس 300تومان است اما بعضی از این رانندگان تاکسی به بهانه نداشتن پول خرد، بیشتر می‌گیرند و می‌گویند که پول خرد نداریم. از مسافران انتظار دارند که از حق خودشان بگذرند ولی خودشان از 50تومان هم نمی‌گذرند و اگر کسی هم اعتراض کند با عصبانیت می‌گویند پول خرد بده!
از طرف دیگر یک راننده تاکسی در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت: در صورتی که رانندگان تاکسی کمتر در صف گاز وقت صرف کنند، خدمات بهتری به مسافران می‌دهند. متأسفانه به‌علت فشار پایین گاز، مخرن خودرو به‌صورت کامل پر نمی‌شود و پس از ساعت‌ها انتظار تنها می‌توان 110کیلومتر با یک مخزن پر طی کرد.
کمبود جایگاه سوخت در کرج موجب شده روزانه صدها خودرو به‌ویژه وسیله نقلیه عمومی در انتظار سوختگیری بوده و این تعداد، برای ساعت‌ها از گردونه حمل‌ونقل شهری خارج می‌شوند.
راننده دیگر گفت: مردم ما فقط گلایه کردن از رانندگان تاکسی را یاد گرفته‌اند؛ این همه مشکلات مختلف ناشی از تورم و گرانی را تحمل می‌کنند اما فقط سر 50تومان کم و اضافه دادن، به رانندگان چانه می‌زنند.
مشکلات ناشی از حمل‌ونقل عمومی به کمبود وسایل نقلیه محدود نمی‌شود و بخش زیادی از این مشکلات از نحوه ارتباط مردم با یکدیگر ناشی می‌شود اما چنانچه با همت مسئولان مشکل کمبود وسایل نقلیه حل شود، بسیاری از مشکلات دیگر نیز به تبع آن قابل حل شدن است.
