روزنامه همشهری به‌طور مستقل مطالعه‌ای را در این رابطه انجام داده است. اشغال وال‌استریت نامی است که مخالفان سرمایه‌داری در آمریکا به جنبش خود داده‌اند؛ جنبشی که چند هفته پس از آغاز به یک جنبش فراگیر و بین‌المللی تبدیل شد و حتی شهرهای اروپا را نیز دربرگرفت.
مخالفان این جنبش بر این باورند که 99 درصد امکانات اقتصادی در اختیار یک درصد افراد جامعه قرار گرفته و سایرین از آن بی‌بهره مانده‌اند. بنا بر آنچه کارشناسان گفته‌اند، این جنبش از جنبش‌های اعتراضی و انقلابی در کشورهای عربی که از آنها تحت عنوان کلی «بهار عربی» یاد می‌شود، الهام گرفته‌اند.
جنبش وال‌استریت در آغاز حرکت نمادین خود را با اشغال خیابان وال‌استریت- که بورس نیویورک در آن قرار دارد- آغاز کرد و سپس با شعار اشغال مراکز اقتصادی و تجاری در شهرهای دیگر آمریکا به اعتراض خود ادامه داد. ابتدا برخورد با این جنبش بیشتر فیزیکی بود و در خیابان‌ها و در مراکز تجاری و پارک‌ها و فضاهای بازی که معترضان آنها را اشغال کرده بودند، پلیس حضور می‌یافت و ضمن درگیری با معترضان، آنان را دستگیر می‌کرد اما معترضان ضد‌سرمایه‌داری در آمریکا ضمن ادامه اعتراضات در خیابان‌ها به اینترنت هم روی آورده‌اند و اخیرا از سایت‌های شبکه‌های اجتماعی نیز برای رساندن پیام جنبش وال‌استریت و تبیین اهداف این جنبش به‌طور گسترده استفاده کرده‌اند.
تحلیل‌گران معتقدند که تظاهراتکنندگان آمریکایی مانند تظاهراتکنندگان مصری و تونسی و سایر کشورهای عربی که در آنها اعتراضات علیه حکومت‌های وقت شکل گرفته است، از فناوری‌های نوین برای انجام تظاهرات و گردهمایی‌ها و بیان هدف و انگیزه خود استفاده می‌کنند.
تظاهراتکنندگان با تشکیل وب‌سایت اشغال با کمک یکدیگر از توئیتر و فیس‌بوک در کنار ای‌میل‌ها، وب‌سایت‌ها و دیگر ابزار آنلاین برای اعلام، بحث و تبادل نظر و برقراری ارتباط در مورد تظاهرات استفاده کرده‌اند و دولت آمریکا برخلاف شعارهایی که در مورد گردش آزاد اطلاعات و آزادی می‌دهد، می‌کوشد با اعمال فیلترینگ و محدود کردن فعالیت‌‌های اینترنتی معترضان، دامنه این اعتراضات را کاهش دهد.
پیش از این نیز کشور انگلستان محدودیت‌های اینترنتی هنگام ناآرامی‌های این کشور اعمال کرد و حتی چند تن از نوجوانان این کشور را به جرم فعالیت های فیس‌بوکی به زندان انداخت.
