به تازگی اما وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) در گزارشی به کنگره این کشور به‌صورت رسمی اعلام کرده است که این کشور نقش مهاجم را در حملات سایبری علیه کشورهای دیگر خواهد داشت. در گزارش موسوم به سیاست فضای سایبر وزارت دفاع آمریکا این بار برحملات سایبری به کشورهای دشمن به‌عنوان «سیاستی بازدارنده» تمرکز شده است که نشان می‌دهد حملات سایبری به کشورهای دیگر که برای آمریکایی‌ها دشمن فرض می‌شوند در اولویت اصلی قرار گرفته است.
این گزارش با وجود تأکید بر حملات سایبری به‌عنوان یک سیاست همیشگی همچنان بر سیاست‌های گذشته دولت آمریکا پافشاری می‌کند. پنتاگون در ماه می هم اعلام کرده بود که حملات رایانه‌ای به این کشور می‌تواند به‌عنوان «اقدام جنگی» تلقی شود و حمله نظامی آمریکا را به‌دنبال داشته باشد. این برای نخستین بار است که مقام‌های آمریکا به‌طور رسمی و علنی حملات سایبری خود به کشورهای دیگر را اعلام می‌کنند؛هر چند در سال‌های گذشته همیشه ردپای این کشور در حملات رایانه‌ای به کشورهای دیگر دیده شده و همه می‌دانند که دولت آمریکا بودجه هنگفتی را برای این منظور در نظر گرفته است.
مقام‌های دولت آمریکا در حالی بر حملات سایبری خود تأکید کرده‌اند که به استفاده از «سایبر تروریسم» برای رسیدن به اهداف خود مشهور هستند. نمونه بارز این مسئله استفاده از ویروس استاکس‌نت با هدف ضربه زدن به فعالیت‌های هسته‌ای ایران بود. استاکس‌نت که ۱۳ جولای۲۰۱۰ توسط ضد‌ویروس وی‌بی‌ای ۳۲ برای نخستین بار شناسایی شد براساس اعلام کارشناسان شرکت سیمانتک، برای خرابکاری در تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم نطنز طراحی شده بود. اعلام رسمی سیاست تهاجم سایبری از سوی وزارت دفاع آمریکا به خوبی نشان می‌دهد که مقام‌های واشنگتن قصد دارند به‌صورت علنی از حملات سایبری علیه کشورهای دیگر استفاده کنند و اکنون از ابراز علنی این مسئله هم ابایی ندارند. روزنامه نیویورک تایمز در ۱۷ اکتبر در گزارشی افشا کرد که مقام‌های دولت اوباما بر جنگ سایبری پافشاری ویژه‌ای دارند و به‌عنوان نمونه قصد داشتند این اقدام را پیش از اعلام منطقه پرواز ممنوع در لیبی انجام دهند.
به گزارش این روزنامه مقام‌های نظامی آمریکا قصد داشتند که پیش از اعلام منطقه پرواز ممنوع با گذشتن از فایروال شبکه‌های رایانه‌ای رژیم قذافی (فایروال یا دیوار آتش نام عمومی برنامه‌هایی است که از دستیابی غیرمجاز به سیستم‌های رایانه‌ای جلوگیری می‌کنند.) سیستم راداری این کشور را برای جلوگیری از جمع‌آوری اطلاعات و هدف قرار دادن جنگنده‌های ناتو از کار بیندازند. در نهایت مقام‌های آمریکایی این اقدام را با ترس از حملات سایبری مشابه هکرهای چینی و روسی کنار گذاشتند و تصمیم گرفتند تا از جنگنده‌ها، هواپیماهای بدون سرنشین و موشک‌های کروز به‌عنوان روشی سنتی برای هدف قرار دادن سامانه دفاعی لیبی استفاده کنند.
در زمان طرح حمله سایبری به لیبی همچنین این شک و تردید در میان مقام‌های وزارت دفاع آمریکا وجود داشت که باراک اوباما آیا می‌تواند دستور این اقدام را بدون اطلاع کنگره صادر کند یا خیر. به عقیده بسیاری مهم‌ترین نکته در گزارش سیاست فضای سایبر پنتاگون مبهم بودن آن است. این ابهام و اعلام نکردن جزئیات با تأکید برای سیاست تهاجمی در فضای سایبر به خوبی نشان می‌دهد که مقام‌های دولت آمریکا قصد ورود علنی به فاز جدید از جنگ سایبری را دارند و می‌خواهند از «سایبر تروریسم» علیه کشورهای دیگر به‌صورت علنی استفاده کنند. در چنین شرایطی است که لزوم آمادگی برای دفاع از حملات سایبری در برابر آمریکا و متحد همیشگی آن رژیم صهیونیستی بیش از گذشته روشن می‌شود.
