چند روز پیش در خبرها آمده بود که کنترلر برج مراقبت پرواز فرودگاه مهرآباد بهعلت پیشگیری از وقوع فاجعهای انسانی و ملی و تحمل استرسهای فراوان ناشی از آن، نه تنها مورد تقدیر و تشویق قرار نگرفته است که از طرف مقامات شرکت فرودگاههای کشور مورد توبیخ و تذکر واقع شده است که چرا خبر را به بیرون از سیستم انتشار داده است! پیگیریها و بررسیها نشان میدهد که انتشار خبر فوق با تأیید مقامات عملیاتی شرکت فرودگاهها و همچنین با رعایت مفاد قانونی بوده است.
جالبتر آنکه این خبر پس از گذشت بیش از یک هفته از وقوع رویداد منتشر شده است! مروری کوتاه بر سایتها و پایگاههای خبری و همچنین گفتوگو با کنترلرهای فرودگاه بینالمللی مهرآباد نشان میدهد که پیشگیری از فرود اشتباه هواپیمای بوئینگ 747 تنها موردی نیست که کنترلرهای برج مراقبت پرواز موفق به انجام آن شدهاند؛ موارد بسیار دیگری از جمله پیشگیری از برخورد هواپیمای MD با کوههای بیبی شهربانو (جنوب تهران) نیز (به نقل از سایت تیننیوز) مؤید این مطلب است که همیشه افراد متخصص و فداکاری هستند که هوشیارانه به فکر آرامش و آسایش مردم هستند و شبانه روز تلاش میکنند تا خللی در ایمنی پروازها وارد نشود.
نگاهی گذرا بهنظرات و مطالب تحلیلی منتشر شده پیرامون این موضوع نشان میدهد که کار کنترلرهای برج مراقبت پرواز از دیدگاه متخصصان و همچنین غیرمتخصصان، امری ارزنده و قابل تقدیر است که بهرغم انتظار افکار عمومی، نهتنها مورد بیمهری واقع شده بلکه در کمال ناباوری، یکی از این افتخارآفرینان یعنی مهندس ابوالفضل طالبی مورد بازخواست قرار گرفته و محدودیتهایی جهت ورود وی به محیط برج اعمال شده است!
این تناقضها از طرفی و از دیگر سو همزمانی انتشار این اخبار با 7 دسامبر(16 آذر ماه) روز جهانی هواپیمایی کشوری، پرسشهایی را در ذهن مطرح میکند که پاسخ به آنها میتواند چراغ راه بسیاری از مسائل موجود شود:
1- چرا خبری افتخار آمیز و مباهات برانگیز مانند پیشگیری از وقوع سانحه هوایی نهتنها توسط خود نهادهای مرتبط انعکاس داده نمیشود بلکه در برابر انتشار آن مقاومت صورت میگیرد؟ (افتخاری که متعلق به مردم ایران است نه یک شخص یا ارگان خاص)
2- چرا چنین قهرمانهایی که باید مورد تقدیر ملی واقع شوند، مورد بیمهری و گاه مخاطب تذکر کتبی واقع میشوند؟
3- نگرشها و اهداف مسئولان صنعت هوانوردی چه تناقضی با انتشار چنین خبرهای بزرگی دارد؟
4- برخوردهای اینچنینی از سوی مقامات چه تأثیری بر عملکرد دیگر افراد و متخصصان در صنعت هوانوردی خواهد داشت؟ و آیا این روند موجب نخواهد شد تا شاهد کاهش چنین فداکاریها و از جان گذشتگیهایی از سوی متخصصان باشیم؟
بر همه آگاهان و مسئولان فرض است تا دیر نشده، این موضوع و موارد مشابه را بهصورت دقیق و شفاف، مورد بررسی و ریشه یابی قرار دهند و اجازه ندهند که عدهای با نگرشهای غیرکارشناسانه و غیرحرفهای، اسباب دلسردی و یأس را در اذهان متخصصان این مرز و بوم فراهم کنند.