درخواست آمنه بهرامی (دختری که از قصاص فرد اسیدپاشی که زندگی وی را تباه کرد گذشت کرد) هم کارساز واقع نشد. در عین حال هنوز هم دوستداران طبیعت به پا‌درمیانی بزرگان ایل چشم دوخته‌اند و انتظار دارند با توجه به منش آقای اسماعیل رضایی، بیش از این اجازه ندهند محیط‌بان دربند در زندان تباه شود.
محیط‌بانان نیاز به آموزش دارند
دکتر اسماعیل کهرم، استاد محیطزیست که به همراه مهندس بهمن ایزدی فعال محیطزیست برای نخستین بار در گفت‌وگو با همشهری از واقعیت ماجرای قتل مرحوم مجتبی رضایی پرده برداشتند، به همشهری گفت: در حال حاضر، 2700 محیط‌بان مرد در مناطق حفاظت شده مشغول فعالیت هستند.
این افراد که قبلا 6کلاس سواد داشتند اما الان برخی از آنها لیسانس و فوق‌لیسانس هم دارند بعد از یک دوره آموزشی کوتاه مدت شش‌ماهه مشغول به‌کار می‌شوند و در شرایط بسیار دشوار و دور از خانواده با مشکلات فراوان از پرت شدن از کوه تا افتادن از موتور و اسب و درگیری با شکارکشان متمول دست‌وپنجه نرم می‌کنند. اما اگر پرسیده شود تعلیمی که این محیط‌بانان می‌بینند کافی است، باید گفت به هیچ عنوان. برهمین اساس است که اسعد تقی‌زاده، محیط‌بانی که در زندان است گفت به سازمان محیطزیست بگویید به ما محیط‌بانان تعلیم بدهند.
کهرم در ادامه به تقی‌زاده اشاره کرد و گفت: تقی‌زاده 33سال دارد. او عاشق طبیعت و محیطزیست است. در جمع 10سال برای محیطزیست کار کرده و یک سال هم مجانی. تحصیلاتی در حد دیپلم دارد. او 3سال و 3ماه و 25 روز از عمر 33 ساله‌‌اش را در زندان گذرانده و همچنان در زندان است. آنچه 3سال پیش اتفاق افتاد این بود که عده‌ای در منطقه کوهستانی دنا به‌طور غیرمجاز مشغول شکار بودند در جمع این افراد شکارچی متخلف بدنامی است که در یاسوج شهره عام و خاص است.
با شنیدن صدای تیر یکی از محیط‌بانان ماجرا را به تقی‌زاده اطلاع می‌دهد و در منطقه درگیری ایجاد می‌شود و متأسفانه در این گیرودار جوانی به‌نام مجتبی رضایی 22ساله به خاک می‌افتد. وقتی محیط‌بانان متوجه می‌شوند بلافاصله برای نجات او دست به کار می‌شوند و همین تقی‌زاده، جوان زخم خورده را به دوش می‌گیرد و می‌کوشند جلوی خونریزی را بگیرند و بعد هم هلی‌کوپتر درخواست می‌کنند اما تا هلی‌کوپتر برسد رضایی، جان می‌بازد. جالب است بدانید آخرین گفته مجتبی این بوده است که فلانی (یعنی همان شکارچی بدنام متخلف) مرا کشت. این گفته را تقی‌زاده از قول مرحوم رضایی در آخرین لحظات حیاتش برای من (کهرم) نقل کرده است. از آن زمان 3 دادگاه تشکیل شده؛ در دادگاه اول در یاسوج تقی‌زاده به اعدام محکوم می‌شود. دادگاه دوم در تهران حکم را نقض می‌کند. دادگاه سوم در شیراز حکم اول را تأیید و تنفیذ می‌کند.
از اظهارات نسنجیده تا درخواست بخشش
این استاد دانشگاه گفت: متأسفانه برخی اظهارات نسنجیده و غیرمسئولانه درباره این ماجرا باعث جریحه‌دارشدن احساسات خانواده رضایی شد. حتی بعد از آنکه در 15مهر امسال حکم نهایی در رسانه‌ها اعلام شد بازهم براثر بی‌اطلاعی از واقعیت ماجرا این اظهارت ادامه یافت تا اینکه 17مهرماه به پیشنهاد مهندس ایزدی، برای درخواست بخشش از خانواده رضایی به شیراز رفتیم و 26 مهرماه موفق شدیم با پدر مرحوم مجتبی رضایی تلفنی گفت‌وگو کنیم. ایشان در آن گفت‌وگو که نیم ساعت به طول انجامید گفت شما در این مدت کجا بودید؟ او گله کرد که سازمان محیطزیست طی این مدت طولانی حتی یک تلفن به آنها نزده و هیچ فردی را برای دلجویی نزدشان نفرستاده است.
او گفت که مجتبی مسلح نبوده و درحالی که دوربین فیلمبرداری با خود حمل می‌کرده و کتری آبی دردست داشته کشته شده است. در آن گفت‌وگوی تلفنی ما متوجه شدیم که مجتبی با عده‌ای همراه بوده که آنها شکارچی متخلف بوده‌اند و متأسفانه مجتبی در آن درگیری قربانی شده است. پدر مجتبی می‌گفت اگر همان روز اول سازمان محیطزیست کسی را برای دلجویی نزد ما فرستاده بود ما از خون فرزندمان می‌گذشتیم. البته این سهل انگاری مربوط به دوره ریاست پیشین سازمان حفاظت محیطزیست است و در حال حاضر، سازمان محیطزیست با جدیت پیگیر موضوع است و در این زمینه تلاش می‌کند.
کهرم با اشاره به اینکه آقای رضایی براین باور است که حکم تا مرحله آخر باید پیش برود تا در آن زمان درباره اجرا شدن یا نشدن آن تصمیم بگیرد، گفت: طرفداران محیطزیست انتظار دارند پدر مجتبی که یک فرهنگی خوشنام و با سابقه است اجازه ندهد تقی‌زاده بیش از این در زندان زجر بکشد. او اکنون شرمنده است و جز همدردی و شرمندگی بضاعتی ندارد از این‌رو انتظار می‌رود با تأسی به این فرمایش مولا علی(ع ) که می‌فرماید «آن بخششی نیکوتر است که بدون درخواست گناهکار به او اعطا شود» تقی‌زاده را مشمول عفو خود کند.
قرآن‌کریم هم گرچه قصاص را جایز می‌شمارد اما بخشش را اولی‌تر می‌داند. آقای رضایی بیش از هر کسی به این آموزه‌های دینی آگاهید و به آنها پایبندید؛ پس لطف و کرامت خودتان را از جوان شرمساری که در بند شماست دریغ نفرمایید.
