بعد از تغییرات صورتگرفته در یک سال گذشته که هیچ کدام هم جواب نداده و نخ نما شده است، این بار نوبت «جیرو لاموی» ایتالیایی بود تا پس از میران و میر اسماعیلی در پای ناکامیهای تیم ملی و ضعف مفرط جودوی ایران قربانی شود. مشکل فعلی جودوی ایران هیچ ربطی به ضعف یا قوت سرمربی فعلی یا سرمربیان گذشته تیم ملی ندارد که با برکناری یک مربی و منصوب کردن یک مربی جدید دیگر مشکلات فعلیاش پایان گیرد. عیب کار را باید در کارهای پایهای و علمی مسکوت مانده در سالهای گذشته جستوجو کرد.
جودو در 2 سال اخیر فرصتهای زیادی را برای گرفتن سهمیه المپیک به بهانههای مختلف از دست داده و از همه مهمتر اینکه متحمل خسارات مادی و معنوی زیادی هم شده و این در حالی است که خود مسئولان فدراسیون جودو هم بهتر از هرکس دیگری میدانند که حتی با گرفتن سهمیه المپیک هم دردی از دردهای این رشته دوا نخواهد شد. مشکل اصلی جودو در حال حاضر نداشتن جودوکاران مطرح همانند یک دهه پیش است که بهتدریج با بازنشستهشدن آنان نتوانسته ایم جانشینان شایستهای را تربیت کرده و جایگزین آنانسازیم.
البته درسالهای اوج جودوی ایران که تیم ملی تقریبا با سهمیه کامل در المپیکهای قبلی حاضر شد هم با وجود در اختیار داشتن ستارگانی چون میران، میر اسماعیلی، آخوندزاده، معلومات و رودکی هم هرگز سهمی از مدالهای تقسیم شده نداشتیم چه رسد به امروز که دیگر جودوکاران ایران حرفی برای گفتن ندارند. همانند دفعات قبل سفارش ما به مسئولان جودو این است که هزینه این سفرها را بهتر است صرف دوباره ساختن جودو از پایه کنند.مطمئن باشید جلوی ضرر را هر وقت بگیرید منفعت است و این راهکار بیشتر به صلاح جودوی ایران است.