یک بار او اعلام کرد که با معترضانی که در خیابان‌های چند شهر این کشور علیه او شعار می‌دهند گفت‌وگو خواهد کرد. بار دیگر آنها را بدون برنامه و بدون رهبر خواند. گفته می‌شود در حدود 15 تا 20 هزار معترض روسی در خیابان‌های روسیه به نتایج انتخابات پارلمانی اخیر این کشور اعتراض کرده‌اند و با طرح اتهام تقلب دولت در این انتخابات علیه ولادیمیر پوتین شعار داده‌اند و خواستار خروج او از قدرت هستند. اگرچه این اعتراضات پوتین را که برای ریاست‌جمهوری دور بعدی آماده می‌شود با مشکلاتی مواجه کرده است اما بعید به‌نظر می‌رسد که وی نتواند این بحران را کنترل کند کما اینکه تا همین امروز هم این اتفاق افتاده است.
آخرین باری که روسیه تظاهراتی گسترده را تجربه کرد سال 2007 میلادی بود. در آن زمان کرملین دستور سرکوب شدید معترضان را صادر کرد. در آن زمان کرملین ثباتی درونی داشت بنابراین قادر بود با هدف جلوگیری در تضعیف نهاد قدرت دستور سرکوب را صادر کند. در آن زمان روسیه به‌دنبال گسترش دامنه نفوذ در منطقه قفقاز و متحد کردن روسیه تحت یک حزب واحد به نام «روسیه متحد» ولادیمیر پوتین بود. اینگونه به‌نظر می‌رسید که پوتین در این دو فاز، خصوصا فاز دوم، موفق عمل کرده است. اما نتیجه انتخابات اخیر پارلمان این کشور، اگرچه به پیروزی حزب پوتین انجامید اما بازهم نتایج نگران کننده‌ای برای ثبات قدرت وی در کرملین داشت.
3 حزب دیگر در انتخابات توانستند کرسی‌های خود را در مجلس افزایش دهند. بنابراین می‌توان گفت که این انتخابات و نتیجه‌اش به2 صورت موجبات دردسر پوتین را فراهم آورده است. نخست افزایش کرسی‌های احزاب مخالف پوتین و دوم اعتراضات خیابانی. از سوی دیگر پوتین 2 مشکل دیگر نیز دارد؛ از درون کرملین صداهای مخالفی علیه پوتین به گوش می‌رسد و از سوی دیگر مشکلات اقتصادی نیز چشم‌انداز پوتین را برای حرکت به سوی نوعی اقتصاد لیبرالیستی تهدید می‌کند. حال باید اعتراضات خیابانی را نیز به این دو مشکل افزود. این بار اما پوتین نمی‌تواند سیاست سرکوب را در پیش بگیرد چه اینکه چنین سیاستی به تضعیف کرملین خواهد انجامید.
به همین دلیل بود که کرملین مجوز انجام تظاهرات را برای 60 هزار نفر صادر کرد، اما با وجود این مجوز، فقط 20 هزار نفر به خیابان‌ها آمدند؛ بنابراین به‌نظر نمی‌رسد که اعتراضات در روسیه آنقدرها قدرتمند باشد که بتواند خطری واقعی را برای پوتین ایجاد کند. از سوی دیگر پوتین تلاش می‌کند از این اعتراضات در راستای منافع خود استفاده کند. برای مثال وی اعلام کرده است که در این هفته با معترضان به گفت‌وگو می‌نشیند. از آن سو کرملین نیز تظاهراتی را در حمایت از پوتین صورت داده است.
خلاصه کلام اینکه اگرچه پوتین با مشکلاتی در داخل مواجه است که ممکن است موجب شود توجه کرملین از مسائل خارجی به مسائل داخلی معطوف شود اما بعید به‌نظر می‌رسد که مسکو نتواند این بحران را مدیریت کند، البته به شرطی که در این میان واشنگتن به شکل مؤثرتری وارد ماجرا نشود. واشنگتن تا‌کنون اعلام کرده است 9 میلیون دلار به رسانه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد روسی که علیه پوتین فعالیت می‌کنند کمک مالی کرده است و به‌نظر می‌رسد تنها واشنگتن است که می‌تواند عرصه را بیش از این بر پوتین تنگ کند، اما این واقعیت را نیز نباید از نظر دور داشت که حتی اگر مسکو بتواند از این بحران به سلامت بیرون بیاید - که به احتمال زیاد می‌تواند - باز هم وجهه‌اش در غرب به‌عنوان کشوری که همواره ادعا می‌کرد ثباتی غیرقابل خدشه دارد، خراب خواهد شد و همین مسئله می‌تواند در میزان اثرگذاری روسیه در معادلات بین‌المللی تاثیر‌گذار باشد.
