این سیارات خارج از سیستم خورشیدی ما قرار دارند. سیارات مذکور که کپلر20 - e وکپلر20 -f نام دارند آنقدر به ستارهشان نزدیک هستند که نمیتوان آنها را بهعنوان منطقه قابل سکونتی که آب در آن وجود داشته باشد بهشمار آورد. کپلرها کوچکترین سیاراتی هستند که حول محور ستارهای شبیه به خورشید در گردشند و حالت سنگلاخی دارند. این سیارات به این دلیل کپلرنام دارند که توسط تلسکوپ فضایی کپلر کشف شدهاند.
کپلر20 - e اندکی کوچکتر از ونوس است و شعاع آن 0/87برابر بزرگتر از شعاع زمین است؛ کپلر20 -f اندکی از زمین بزرگتر بوده و شعاع آن 1/03برابر شعاع زمین است. 2سیاره تازه کشف شده درصورت فلکی لیرا و در یک سیستم پنجستارهای که کپلر 20 نام دارد قرارداشته و به اندازه 1000سال نوری از کهکشان ما فاصله دارند. کپلر 20 - e هر 6 روز یکبار و کپلر20 -f هر 19روز یکبار به دور ستارهشان میچرخند. این مدت زمان بسیار کوتاه این سیارات را به محیطی بسیار داغ و غیرقابل سکونت تبدیل میکند. دمای کپلر 20 -f 800درجه فارنهایت و دمای کپلر20 - e بیش از 1400درجه فارنهایت است، دمایی که در آن شیشه ذوب میشود. فرانکویس فرسین از مرکز اختر فیزیک اسمیت سومیان کمبریج میگوید: هدف اصلی ما یافتن سیاراتی به اندازه زمین است که قابل سکونت باشند.
این اکتشافات جدید به ما ثابت کرد که چنین سیاراتی وجود دارد و ما میتوانیم نمونههای دیگری را شناسایی کنیم. اطلاعات به دست آمده نشان میدهد سیستم سیارهای مذکور با سیستم خورشیدی ما تفاوت دارد چراکه در سیستم خورشیدی ما سیارات سنگلاخی و کوچک در مدارهای نزدیکتر به دور خورشید میچرخند و سیارات مملو از گاز و بزرگتر در مدارهای دورتر قرار دارند؛ اما در سیستم مذکور هیچ نظم و ترتیبی وجود ندارد. دانشمندان هنوز کشف نکرده اند چگونه این سیستم تکامل یافته است و گمان میکنند سیارات بهطور جداگانه و دور از ستاره خود شکل گرفته و سپس در داخل مدار قرار گرفتهاند مانند ارتباط متقابلی که سیارات با سطح مواد تشکیل دهندهشان دارند. دانشمندان ناسا برای تعیین صحت ودرستی مشاهدات تلسکوپ فضایی کپلر پیرامون 2سیاره تازه کشف شده، از برنامه رایانهای به نام بلندر استفاده کرده و این دو سیاره را شبیهسازی کردند تا بتوانند سایر پدیدههای اختر فیزیکی آنها را نیز مورد بررسی قرار دهند. آنها در آخرین بررسیهای خود از کشف سیاره دیگری به نام کپلر22-b نام بردند که بهنظر میرسد قابل سکونت باشد. این سیاره آنقدر بزرگ است که سطح آن نمیتواند بهصورت سنگلاخی باشد.
ScienceDaily