پس از اجباری‌شدن رشته ژیمناستیک در پایه دوم دبستان، آموزش و پرورش تعریف جدیدی از ژیمناستیک ارائه کرد: ژیمناستیک یعنی «دویدن»، «جهیدن» و «غلت‌زدن.»براساس آنچه در شیوه طرح ژیمناستیک به دبستان‌ها ابلاغ شده، هدف از اجباری شدن رشته ژیمناستیک در پایه دوم ابتدایی «توسعه و بهبود اجرای حرکات یا مهارت‌های بنیادی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی» بیان شده است. به‌گفته قائم مقام وزیر آموزش و پرورش در امور تربیت بدنی و سلامت، اهداف تدوین این شیوه‌نامه بسترسازی مناسب برای رشد و شکوفایی استعداد ورزشی بوده و در آن به ریزترین نکات و مسائل اجرایی، شرایط ثبت نام، زمان ثبت‌نام، وسایل و تجهیزات، مکان‌های برگزاری آموزش و بسیاری از مسائل توجه شده است. در سال اول (سال تحصیلی 91-90) اجرای این طرح 20 درصد از دانش‌آموزان پایه دوم ابتدایی مشمول این طرح می‌شوند. در طول سال هر هفته 3 جلسه دوساعته 43حرکت مبانی و پایه عملی ژیمناستیک مانند دویدن، غلت زدن، پریدن و جهیدن به دانش‌آموزان آموزش داده خواهد شد.
سنگ بزرگ، علامت نزدن
پرسش این است که با کدام امکانات و تجهیزات ورزشی، فضای ورزشی (سالن) و مربی رشته ژیمناستیک قرار است این رشته در مدارس به دانش‌آموزان آموزش داده شود. مگر چه تعداد مربی مجرب رشته ژیمناستیک در کشور وجود دارد. اگر آموزش این رشته به‌طور اصولی و علمی به دانش‌آموزان ارائه نشود نه تنها تاثیر مثبتی بر دانش‌آموزان نخواهد داشت بلکه صدماتی بر آینده‌سازان این مرز و بوم وارد می‌سازد که جبران آن امکان‌پذیر نیست. به صرف تدوین و ابلاغ شیوه نامه به مدارس، ایجاد رشته ژیمناستیک در مدارس توفیقی نخواهد داشت.
ایجاد معاونت تربیت‌بدنی
اخیرا با تصویب هیات دولت معاونت تربیت بدنی به معاونت‌های کنونی آموزش و پرورش اضافه شده و تعداد معاونت‌های این وزارتخانه به 6معاونت افزایش یافت.به‌نظر می‌رسد مسئولان ارشد آموزش و پرورش به این نتیجه رسیده‌اند که تنها راه برون رفت ورزش مدارس از وضعیت کنونی اضافه شدن یک معاونت جدید برای ورزش است.
اجباری شدن، راه علاج نیست
سرانه ورزشی در مدارس بسیار کم است، با وجود هزینه‌های هنگفتی که صرف ورزش قهرمانی می‌شود اما میانگین سرانه ورزشی دانش‌آموزان حدود یک‌هزار تومان است. فضاها و امکانات ورزشی تناسبی با تعداد دانش‌آموزان ندارد، برنامه‌ریزی بلندمدت برای ورزش وجود ندارد. کمبود ساعات درس تربیت‌بدنی در مدارس که موجب بی‌تحرکی دانش‌آموزان به‌ویژه در کلانشهرها و مدارس دخترانه شده است، یک‌نوبته شدن مدارس و تعطیلی روزهای پنجشنبه هم بر مشکلات افزوده است.
با وجود جذب هزاران مربی تربیت بدنی هنوز در ورزش مدارس تغییری ایجاد نشده است. مسئولان آموزش و پرورش باید جایگاه ورزش در مدارس و اهداف آن را و اینکه تنها به‌دنبال ورزش قهرمانی هستند یا سلامت دانش‌آموزان به‌طور شفاف مشخص کنند. پس از آن برنامه‌ریزی مناسبی همراه با ابزارهای لازم برای رسیدن به اهداف خود داشته باشند. راه علاج ورزش مدارس اجباری شدن رشته‌ها نیست، ایجاد پست قائم‌مقام وزیر یا معاونت وزیر نیست، راه برون رفت ورزش مدارس از وضعیت کنونی واقع‌بینی مسئولان و تصمیم‌‌سازان را می‌طلبد.
