باران کوثری
حضور تاثیرگذاری در «خون‌بازی» داشت و یک‌تنه فیلم مادرش را چرخاند. اگر قبل‌تر می‌گفتند
رخشان بنی‌اعتماد به دخترش اعتبار می‌دهد، حالا باران اعتبار «خون‌بازی» بود و بازی درخشانش در این فیلم، او را به جمع کم‌تعداد بازیگران زن مهم این سینما اضافه کرد.
رعنا آزادی‌ور
«پارک وی» فریدون جیرانی، برای رعنا آزادی‌ور همان کاری را کرد که «خون‌بازی» برای باران کوثری. آزادی‌ور را قبل‌تر در فیلمی مثل «مارمولک» هم دیده بودیم، ولی او در «پارکوی» نوید حضور یک ستاره جدید را در سینمای ایران می‌دهد.
نیما شاهرخ‌شاهی
همبازی رعنا آزادی‌ور در «پارکوی»، نقش یک مریض روانی را بازی می‌کند که عاشق می‌شود، دیوانه می‌شود و بعد آدم می‌کشد. درآوردن این تحول شخصیتی به نیما شاهرخ‌شاهی که قبل‌تر فقط در «مکس» دیده بودیمش، ربط داشت و نیما از پس آزمونش به خوبی برآمد.
هومن سیدی
بازی‌اش در «پابرهنه در بهشت» کافی بود تا باورمان شود سرباز فیلم «یک تکه نان» خیلی پتانسیل‌های بالاتر در بازیگری دارد.
ایفاگر نقش یحیی در فیلم بهرام توکلی، به یک روحانی جوان با همه مختصاتش جان بخشیده است. کاری سخت که سیدی انجامش داده است.
نیوشا ضیغمی
از پرکارترین‌های جشنواره که در «اخراجی‌ها»، «گناه من» و «پارک وی» دیده شد و نشان داد حضوری جدی در جریان اصلی سینمای ایران دارد. نیوشا ضیغمی بازیگر خوبی است. این را فیلم‌های قبلی‌اش به ویژه «شوریده» ثابت کرده بود ولی جشنواره بیست‌وپنجم او را تثبیت کرد.
