به گزارش رویترز، منجمان در حال بررسی مسیر حرکت شهابسنگی به نام آپوفیس هستند که ممکن است یک در ۴۵ هزار، در روز ۱۳ آوریل سال ۲۰۳۶ با زمین برخورد کند.
برای همین، ناسا قصد دارد در آینده نزدیک برنامه شناسایی شهابسنگهای دارای خطر برخورد با زمین خود را گستردهتر کرده و صدها سنگ آسمانی با این مشخصات را زیرنظر بگیرد.
به گفته «راستی اشوایکارت» فضانورد بازنشسته، خطر شهابسنگها تنها به شهابسنگ آپوفیس مربوط نمیشود و نیاز به تعیین اصولی مشخص در زمینه مواجهه با این قبیل وقایع ضروری به نظر میرسد. اشوایکارت یکی از خدمه سفینه آپولو ۹ است که در ماه مارس سال ۱۹۶۹ از کنار ماه عبور کرد.
وی در همایش انجمن پیشرفت علوم آمریکا در سانفرانسیکو اعلام کرد قصد دارد هفته آینده گزارشی برای کمیته استفاده صلحآمیز از فضا در سازمان ملل متحد ارسال کرده و خواهان تنظیم راهکارهای بینالمللی در صورت تهدید کره زمین توسط سنگهای آسمانی شود.
انجمن کاشفان فضا در آمریکا که شامل گروهی از فضانوردان و منجمین قدیمی است، در سال جاری میزبانی کارگاههای آموزشی سطح بالایی را با همین موضوع بر عهده خواهد گرفت تا بتواند برنامه مشخصی را برای مواجهه با این حوادث آماده کرده و برنامه پیشنهادی خود را تا سال ۲۰۰۹ برای سازمان ملل ارسال کند.
به گزارش ایرنا، یکی از نخستین فضانوردان حضور یافته در ایستگاه فضایی بینالمللی به نام «اد لو»، در این باره گفته است که یکی از پذیرفتهترین روشهای مقابله با سنگهای آسمانی که به زمین نزدیک میشوند عبارت است از ارسال یک سفینه به سوی شهابسنگ که آن سفینه با حرکت در کنار شهابسنگ برای مدتی مشخص، با استفاده از نیروی جاذبه خود مسیر شهابسنگ را اندکی منحرف کرده و از برخورد آن با زمین جلوگیری میکند.
به طور مثال برای شهابسنگی به بزرگی شهابسنگ آپوفیس با قطر ۱۴۰ متر، یک سفینه باید به مدت ۱۲ روز در نزدیکی آن پرواز کند تا بتواند با کمک اثر جاذبه اندک خود، مسیر حرکت شهابسنگ را به میزان جزیی تغییر داده و مانع برخورد آن با زمین شود. چنین مأموریتی در حدود ۳۰۰ میلیون دلار هزینه خواهد داشت.
ناسا اعلام کرده است عواقب برخورد شهابسنگی به بزرگی آپوفیس با زمین به جنس شهابسنگ و نیز زاویه برخورد آن با زمین بستگی دارد اما به هر حال چنانچه چنین سنگ آسمانی در یک شهر فرود بیاید، تمامی شهر را نابود خواهد کرد.