به گزارش خبرگزاری مهر، منظومه ستاره‌ای دوتایی "اتا- حمال" (Eta Carinae) در دهه‌های نخست قرن نوزدهم نورانی و نورانی‌تر شد تا اینکه در آوریل 1843 پس از ستاره شباهنگ یا ستاره کاروان کش که تقریبا هزار برابر به زمین نزدیک‌تر است به دومین جرم درخشان آسمان تبدیل شد.
در طول سال‌های بعد، "اتا- حمال" به تدریج تار شد و از ابتدای قرن بیستم کاملا در برابر چشم غیرمسلح ناپدید شد، اما نور آن همچنان به تغییر خود ادامه می‌دهد و هنگامیکه دوباره در یک شب تاریک با چشم غیرمسلح دیده شود دیگر هرگز به درخشش 1843 خود باز نمی‌گردد.
به گفته ستاره شناسان، ستاره بزرگ‌تر منظومه دوتایی "اتا- حمال" ستاره‌ای عظیم و نا پایدار است که به پایان زندگی خود نزدیک می‌شود.
اکنون دانشمندان ناسا با استفاده از اطلاعاتی که در خصوص طغیان نور 1843 که در آن زمان به ثبت رسیده بود و همچنین تصویر جدیدی که تلسکوپ هابل در نور مرئی و ماوراء بنفش گرفته است یک انفجار عظیم ابرنواختری را برای این ستاره پیش بینی کرده‌اند.
توده‌های عظیم ماده که یک و نیم قرن قبل از این منظومه به بیرون پرتاب شده‌اند با عنوان "سحابی آدمک" شناخته می‌شوند که از 1990 تاکنون به طور مرتب تحت رصد هابل بوده‌اند.
تصویر جدیدی که هابل با "دوربین ACSHRC از "اتا- حمال" تهیه کرده است نشان می‌دهد که این ماده به روش متحدالشکلی از ستاره به بیرون پرتاب نمی‌شود بلکه به صورت یک شکل دمبلی فوران می‌کند.
"اتا- حمال" نه تنها به خاطر گذشته خود بلکه همچنین به خاطر آینده‌ای که پیش رو دارد جالب است.
این جرم آسمانی یکی از نزدیک‌ترین ستارگان به زمین است که در آینده‌ای نسبتاً نزدیک به صورت یک ابرنواختر منفجر می‌شود. هرچند نباید از یاد برد که این "آینده نزدیک" می‌تواند یک میلیون سال بعد باشد.
