به گزارش ایسنا، ساعت جدید تنها یک بیستم ثانیه در هر 14 میلیارد سال عقب می‌ماند و در ساخت آن از فناوری جدید بهره گیری از یک نوترون به عنوان آونگ (پاندول) استفاده می‌شود.
ساعت‌های اتمی از الکترون‌های یک اتم به عنوان آونگ (پاندول) استفاده می‌کنند، در حالی که در ساعت جدید از نوترون هسته اتم به عنوان آونگ استفاده می‌شود.
پروفسور ویکتور فلامباوم از دانشگاه نوادا تأکید می‌کند: این ساعت 100 برابر دقیق‌تر از ساعت‌های اتمی موجود است که برای تعیین زمان در شبکه‌های تلفن همراه و سیستم‌های GPS در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند.
با ساخت این ساعت محققان قادر خواهند بود فرضیه‌های بنیادی فیزیک را با دقت فوق العاده مورد بررسی قرار دهند و یک ابزار بی نظیر برای تحقیقات فیزیک کاربردی در اختیار محققان قرار می‌گیرد.
در این حالت محدودیت دقت موجود از بین می‌رود و اندازه گیری بسیار دقیق که در ساعت‌های اتمی قابل دستیابی نیست، محقق می‌شود.
