به گزارش ساینس‌دیلی، در یک مطالعه بالینی کوچک، متخصصان ایمونولوژی و آلرژی بیمارستان کودکان بوستون و دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد موفق به حساسیت‌زدایی بیماران حساس به شیر به وسیله تماس بیشتر با شیر و مصرف یک داروی آلرژی به نام اومالیزوماب شدند که به کودکان اجازه می‌دهد ضمن داشتن واکنش‌های آلرژیک محدود، به‌سرعت مقاومت‌شان افزایش یابد.
دکتر لیندا اشنایدر و پروفسور دال‌اومتسو از بیمارستان کودکان بوستون، پروفسور کاری نادآئو از دانشگاه استنفورد و لوئیس پاکارد از بیمارستان کودکان(محققان این مطالعه) نشان دادند که اکثر بیماران مبتلا به آلرژی شیر که این درمان جدید را به اتمام رساندند، یک چالش غذایی کاملا مبهم را گذراندند و سپس قادر به خوردن معادل 8 اونس شیر یا بیشتر در روز شدند.
اگرچه آلرژی شیر یک مشکل اصلی سلامت عمومی است اما در حال حاضر هیچ نوع درمان مؤثر و بی‌خطری به‌جز پرهیز از خوردن غذاهایی که موجب بروز واکنش آنافیلاکسی (واکنش شدید آلرژیک) می‌شود و درمان سریع واکنش‌های ایجاد شده، وجود ندارد. اما با توجه به افزایش تعداد کودکان مبتلا به آلرژی غذایی، در حال حاضر نیاز مبرم به گزینه‌های درمانی جدید وجود دارد.
در حالی که مطالعات قبلی نشان داده است که حساسیت‌زدایی شیر از راه دهان می‌تواند میزان تحمل شیر اکثر بیماران تحت درمان را افزایش دهد، اما اشنایدر، اومتسو، نادآئو و پاکارد با هدف اجرای یک سیستم درمانی حساسیت‌زدایی در مدت کوتاه‌تر و با واکنش‌های آلرژیک خفیف‌تر با استفاده از داروی اومالیزوماب (که ایمونوگلوبولین های «IgE» را که از خانواده آنتی‌بادی‌های مولد واکنش‌های آلرژیک است، غیرفعال می‌کند) آزمایشی را در سال2009 آغاز کردند. اومالیزوماب توسط شرکت ژنتیک و تحت نام تجاری Xolair به بازار آمد.
اومتسو در این خصوص می‌گوید: استفاده از اومالیزوماب به ما اجازه داد که شیر مصرفی بیماران را خیلی سریع‌تر از پروتکل‌های حساسیت‌زدایی دیگر افزایش دهیم و در عین حال واکنش‌های آلرژیک را محدود کنیم.
پس از نخستین پیش‌درمانی کودکان مبتلا به آلرژی شیر با اومالیزوماب، محققان طی 7 تا 10هفته (یک دوره نسبتا سریع حساسیت‌زدایی) همواره مقدار شیر مصرفی بیماران را افزایش دادند.
نادآئو، متخصص آلرژی و استادیار بیماری‌های کودکان دانشگاه استنفورد اظهار کرد: این داروی ضد ملکول IgE مانند یک پوشش محافظ است. ما فکر می‌کنیم که آن احتمالا از بیماران در برابر واکنش به آلرژی‌زا‌های غذایی در طول ایمنی درمانی از راه دهان محافظت می‌کند. در طول 16هفته اول حساسیت‌زدایی از راه دهان، در هنگام استفاده بیماران از شیر گاو ما برای کاهش میزان واکنش‌های آلرژیک به آنها اومالیزوماب دادیم. بدون این درمان، 10 تا 20درصد از بیمارانی که ایمنی درمانی از راه دهان را شروع می‌کنند تا حدودی به علت واکنش‌های آلرژیک غیرقابل تحمل در اوایل درمان، حذف می‌شدند.
در پایان دوره حساسیت‌زدایی، محققان اومالیزوماب را قطع کردند، اما به دادن دوزهای روزانه شیر (2هزار میلی‌گرم یا تقریبا 2 اونس) به مدت 8 هفته دیگر ادامه دادند.
9 نفر از 11کودک مبتلا به آلرژی با موفقیت یک دوره حساسیت‌زدایی شیر از راه دهان را سپری کردند. روز بعد، این 9نفر مصرف 8 تا 12اونس لبنیات در هر روز را شروع کردند تا با حداقل یا بدون اثراث معکوس تحمل آنها حفظ شود.
اوماتسو می‌گوید: ما تصمیم گرفتیم که تحقیق‌مان را با شیر شروع کنیم؛ زیرا درمان موفقیت‌آمیز این نوع آلرژی می‌تواند سبک زندگی یک کودک را متحول و بهتر کند. این کودکان به شیر حساسیت شدید داشتند و بدون درمان بعید بود که حساسیت آنها برطرف شود. با اینکه ما به ضرورت انجام آزمایشات بزرگ واقفیم، اما نتایج این آزمایش بسیار امیدوارکننده است و روشی سریع و بی‌خطر را برای حساسیت‌زدایی غذایی ارائه می‌کند که ممکن است در آینده نزدیک در دسترس بیماران قرار گیرد.
نادآئو در ادامه می‌گوید: ادامه یک رژیم غذایی عاری از شیر بسیار دشوار است؛ زیرا اکثر غذاها حاوی مقدار ناچیزی پروتئین شیر هستند. از نقطه نظر عملی، این درمان به این بیماران اجازه داد که همه انواع فراورده‌های لبنی رژیم غذایی‌شان را افزایش دهند که در نتیجه، آنها قادر به خوردن ماست، پنیر، نان، یک کیک مافین و... شدند.
یکی از بیماران تحقیق گفت: بالاخره می‌توانم کراکرماهی طلایی بخورم. یک بیمار دیگر نیز گفت: برای نخستین‌بار در عمرش توانسته اسمارتیس (دراژه شکلاتی) بخورد.
