از طرفی دیگر، ابزار برقراری ارتباط در تلفنهای همراه قدیمی، تنها از یک سیستم پیچیده رادیویی تشکیل میشد که امکان استراق سمع و عدم امنیت در مکالمات تلفنی از طریق قطع سیگنالهای آن، بسیار بالا بود.
فناوریهای دیجیتال، سعی بسیاری کردند تا این نقص بزرگ امنیتی را با ایجاد یک سیستم رمزگذاری در مکالمات تلفنهای همراه رفع کنند.
چونکه این سیستم بهجای فناوریهای آنالوگ، بر اساس تکنولوژی دیجیتال طراحی شده بود، تولید آن نیز بسیار سادهتر بود؛ در نتیجه ابزار ارتباطی، با برقراری یک ارتباط رمزگذاری شده، از هرگونه تلاش برای قطع کردن سیگنالها و مخدوش کردن امنیت مکالمات، جلوگیری میکردند.
بنا براین گزارش با ظهور فنآوری GSM در اروپا و CDMA در آمریکا و آسیا، سیستمهای پیشرفتهای بهکار گرفته شد که گمان میرفت برای ارتقای امنیت مکالمات تلفنی بسیار سودمند و مفید واقع شود.
با این وجود، چندی است که امنیت این سیستمهای رمزگذاری نیز مورد حمله و نفوذ خرابکاران قرار گرفته و قدرت اطمینانبخش سابق خود را از دست داده است. اکنون خرابکاران حرفهای، بهراحتی میتوانند کدهای یک ارتباط ایجاد شده توسط تلفنهای همراه را رمزگشایی کرده و به استراق سمع مکالمات محرمانه و شخصی افراد بپردازند.
با ترکیب فناوریهای پیشرفته در سالهای اخیر، گوشیهای تلفن همراه، به رایانههای جیبی و کوچکی تبدیل شدهاند که روزبهروز کاربردهای متنوع و حرفهایتری را به کاربران خود ارائه میدهند، تا حدی که شباهتهای موجود میان تلفنهای همراه و رایانهها روزبهروز در حال افزایش حیرتانگیزی است و میتوان گفت که در آیندهای نزدیک این تلفنها به پایگاههای رایانهای قدرتمندی تبدیل خواهند شد و خصوصیاتی کاملاً مشابه با رایانههای خانگی و قابل حمل خواهند داشت.
این شباهت اما از جهات خاصی قابل توجه خواهد بود. برای مثال، درست مانند صندوقهای پستی موجود در رایانههای خانگی که پر از هرزنامهها و نامههای الکترونیکی بیارزش است، SMS های بیمحتوا (پیغامهای کوتاه بیارزش) نیز یکی از معضلات استفاده از تلفنهای همراه خواهد بود.
این معضل را برای تلفنهای همراه هوشمند به مشکلات ناشی از هرزنامههای معمولی (Spam) که در سیستمهای عامل منتشر میشوند، اضافه کنید.
هنگامی که ویژگیهای مشترک رو به افزایش، میان تلفنهای همراه و رایانههای خانگی، به نقطهای برسند که واقعاً نتوان اختلاف اساسی خاصی بین آن دو یافت، شرایط خاص و کاملاً جدیدی از لحاظ توجه به مسئله امنیت، ایجاد خواهد شد.
سیستمهای ارتباطی فعلی با GSM (از اواسط دهه 80)، GPRS و یا در بهترین حالت از UTMS (از اوایل سال 2000) استفاده میکنند. اما عملکردهایی که با استفاده از این فناوریها بهکار رفتهاند، جدیدترین و پیشرفتهترین ابداعات در زمینه ارتباطات محسوب میگردند.
گذشته از امنیت مکالمات تلفنی (که آنقدرها هم مورد اطمینان و اعتماد نیست)، تلفنهای همراه رفته رفته در معرض هجوم ویروسها و کدهای مخرب رایانهای نیز قرار خواهند گرفت که اکثر آنها قابلیت سرقت اطلاعات حساس و بسیار حیاتی را از روی تلفن همراه دارند.
همانطور که کلاهبرداران اینترنتی از طریق حملات فیشینگ (Phishing)، تا حد زیادی موفق به اجرای مقاصد مجرمانه خود در رایانههای خانگی شدند، بدون شک، کاربران تلفن همراه را نیز در زمان مناسب، مورد حملات کلاهبرداری خود قرار خواهند داد.
همین شرایط برای تروژانها و بهویژه تروژانهای مالی نیز صادق است. آنها میتوانند در حافظه تلفنهای همراه پنهان شده و منتظر شوند تا کاربران به وبسایت بانکها و مؤسسات مالی مراجعه کنند و یا بهعنوان یک مشتری اطلاعات خاصی را از این مراکز دریافت کنند. اقدام بعدی آنها سرقت این اطلاعات و ارسال آن به خرابکاران و مجرمان اینترنتی خواهد بود.
واضح است که حفاظت در برابر کدهای مخرب ویژه تلفن همراه، رفته رفته در حال تبدیل شدن به یک مسئله مهم و قابل توجه است. این حفاظت نهتنها باید در برابر ویروسها عملکرد مناسبی داشته باشد، بلکه باید لایه دفاعی قدرتمندی را در برابر هرگونه بدافزار با قابلیت سرقت و یا تغییر اطلاعات حساس ایجاد کند.
کلیه ویروسها و بدافزارها ممکن است از راه فایلهای ورودی، نامههای الکترونیک، پیغامهای صوتی، تصویری و غیره وارد دستگاههای تلفن همراه شده و یا از طریق ارتباطهای غیرمکالماتی مانند سیستمهای بلوتوث و یا IR آنها را آلوده کنند.
با افزایش چشمگیر حجم کارتهای حافظه تلفنهای همراه، ورود یک کد مخرب به حافظه این دستگاهها، دیگر آنقدرها هم محسوس نیست. حال تصور کنید که یک ویروس خطرناک از طریق بلوتوث به تلفنهای همراه اطراف خود منتشر شود.
این ویروس پس از نصب در حافظه تلفنها میتواند منجر به ایجاد مشکلات مختلفی گردد. کدهای مخربی که از سیستم GPS (و یا از کاربردهای سیستم GSM برای مکانیابی) استفاده میکنند، میتوانند برای مکانیابی دقیق و حملات دقیق هدفدار بهکار روند.