به گزارش ایسنا، کیومرث پوراحمد ـ کارگردان و پسر زنده‌یاد پروین‌دخت یزدانیان ـ در این مراسم طی سخنانی گفت: خودم را در این جمع میهمان می‌دانم، میهمان سینمای ایران.
وی ادامه داد: به عنوان عضوی از خانواده سینمای ایران از همکارانی که سالیان سال زیر سایه خانه سینما همکاری داشتیم، کمال تشکر را برای برگزاری این مراسم دارم.
وی سخنانش را با قدردانی از پزشک معالج مادرش، دکتر نوروزیان که در این سال‌های بیماری همراه خانواده‌شان بوده است، ادامه داد و خاطرنشان کرد:بعد از فوت مادرم، هرکس مرا می‌دید به من تسلیت می‌گفت، در صورتی که من یکی از 12 فرزند خانواده‌ام هستم و تک‌تک فرزندان و حتی نوه‌ها در پرستاری مادرم، نقش بزرگی داشتند و طی این سال‌ها کمک بسیاری کردند و همیشه آماده به خدمت بودند.
او از خواهرش «توران» که در این سال‌ها در کنار مادرش بوده است، یاد کرد و گفت: با وجود اینکه او 10 سال کوچک‌تر از من است، اما حالا دیگر کوچک و بزرگی معنی ندارد چراکه به خاطر ارزش و احترامی که دارد برایم جای مادرم است.
وی یادآور شد: خواهرم توران، زندگی‌اش را تعطیل کرد و همراه با همسر و فرزندش به خانه مادرم آمد و شبانه‌روز از او پرستاری کرد. پرستاری‌ای که او از مادرم کرد، هیچ‌کدام از ما هرگز نمی‌توانیم از دین او در بیاییم و حالا هم به اندازه مادرم برایم حرمت دارد و امیدوارم همیشه پایدار باشد.
پوراحمد تاکید کرد: اصلا دلم نمی‌خواهد از مادرم یک بت بسازم اما واقعیت این است که مهرش خیلی عزیز است، البته گاه گداری قهرم داشت و ما را در بچگی کتک می‌زد اما کتک او، برایمان حکم هشدار را داشت چراکه او همیشه ما را با انبر کتک می‌زد که درد نداشت.
وی یادآور شد: مادر من سواد مکتب‌خانه‌های قدیم را داشت ولی همان سواد کم او برایم ارزش زیادی داشت. او حتی در روزهای پایانی فیلمبرداری هم هیچ‌گاه تفاوت بین فیلمبرداری و تمرین را درک نکرد، اما با تمام این مسائل همیشه نقش‌هایش را خوب بازی کرد.
وی ادامه داد: این زن مادر من است. او زن عامی بود و خیلی راحت توانست خودش را در دل مردم جا کند. او هنوز هم در میان ما حضور دارد و یادش همیشه زنده است.
بر اساس این گزارش برنامه بزرگداشت بی بی قصه‌های مجید علاوه بر سخنرانی‌ها با پخش سه فیلم کوتاه از مقاطع مختلف زندگی پروین دخت‌یزدانیان همراه شد و در پایان مراسم هنرمندان حاضر در دفترچه یادبودی برای بی بی قصه‌های مجید و به یادگار برای کیومرث پوراحمد نوشتند.
