صرف‌نظر از بازخوردهای داخلی این نتیجه در عرصه سیاست و اقتصاد داخلی فرانسه، آنچه برای ناظران بین‌المللی و منطقه‌ای بیش از همه اهمیت دارد، رویکرد سیاست خارجی رئیس‌جمهور جدید فرانسه است. فرانسه در مرحله آتی و پس از تشکیل دولت جدید، پرونده‌های متعددی را در پیش رو خواهد داشت که برنامه هسته‌ای ایران، تحولات منطقه خاورمیانه به‌طور عام و بحران جاری در سوریه به‌طور خاص، مسئله فلسطین و افغانستان و... بخشی از این پرونده‌ها هستند که دولت آتی اولاند باید درباره آنها موضعگیری کند. شاید آنچه بیش از همه اهمیت دارد، تاثیر این پیروزی بر بحران جاری در سوریه باشد.
پیش از هر چیز باید گفت که اولاند در عرصه سیاست خارجی از چارچوب سیاست‌های کلان نظام سیاسی فرانسه عدول نخواهد کرد و این بدان معناست که اولاند همان سیاست کلی فرانسه را در قبال سوریه اتخاذ خواهد کرد چرا که در فرانسه، درقبال تحولات جاری در سوریه اجماع وجود دارد و اولاند این اجماع را نخواهد شکست؛ خاصه اگر بدانیم که اولاند در کمپین تبلیغاتی خود در تعامل با رویدادهای سوریه اعلام کرده بود که با اقدام نظامی علیه سوریه در چارچوب سازمان ملل موافق است و اگر سازمان ملل دراین باره قطعنامه‌ای صادر کند، دولتش با آن موافقت خواهد کرد.
هرچند که این اظهارات، سخنان پیش از انتخابات است و باید برای صدور حکم کلی دراین باره به انتظار بازگشت آرامش به اردوگاه اولاند باشیم، اما آنچه در این میان قابل توجه خواهد بود خروج پرونده سوریه از کاخ ریاست‌جمهوری فرانسه و انتقال آن به ساختمان وزارت خارجه و در واقع ارسال پرونده‌های دیپلماتیک به دستگاه دیپلماسی خواهد بود، مسئله‌ای که در روزگار سارکوزی چندان نمودی نداشت و در واقع سیاست‌های خارجی را کاخ الیزه بدون نظر وزارت خارجه و سفارتخانه‌های آن تعریف و اجرا می‌کرد. این به معنای برخورد امنیتی با مسائل و رویدادهای سیاسی بوده است.
ارسال پرونده‌های سیاسی به دستگاه دیپلماسی بیش از هر چیز به معنای یاری جستن از سفرای فرانسه در کشورهای مختلف از جمله سوریه است. این در حالی بود که در زمان سارکوزی، سفیر فرانسه به‌عنوان چشم بینای پاریس در دمشق، با آلن ژوپه وزیر خارجه درباره مواضعش در قبال سوریه اختلاف نظر پیدا کرده بود و اساسا یکی از علل فراخواندن سفیر فرانسه از سوریه در ماه‌های گذشته همین اختلاف نظر بوده است.
با تمامی این احوال، سوری‌ها چندان از حضور اولاند در پست ریاست‌جمهوری ناراضی نیستند چرا که این رخداد قبل از هر چیز به معنای حذف سارکوزی است، فردی که از همان اوان اعتراضات در سوریه تمام تلاش خود را به همراهی بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی به‌منظور حذف اسد از ریاست‌جمهوری به کار گرفت اما تا آخرین لحظه حضور در این پست نتوانست این هدف را محقق سازد.
سوری‌ها اما با برگزاری انتخابات پارلمانی همزمان با اعلام نتایج ریاست‌جمهوری این سیگنال و پیام را به سارکوزی رساندند که وی از قدرت حذف شد اما خود هنوز در قدرت باقی مانده‌اند. علاوه بر این، سوری‌ها با وجود آگاهی از موضع اولاند درباره موافقت با اقدام نظامی علیه سوریه، اما از این بابت اطمینان خاطر دارند که هیچ اجماعی دراین باره در جامعه جهانی وجود ندارد و از این رو، موافقت یا مخالفت اولاند با این ایده، چندان تاثیری در روند تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی نخواهد داشت. در هر صورت، برای آگاهی از مواضع فرانسه در قبال پرونده‌های مهم بین‌المللی از قبیل پرونده سوریه باید به انتظار تشکیل دولت و پارلمان آتی فرانسه نشست، پارلمانی که قرار است ماه آینده میلادی ترکیب آن مشخص شود.
