البته در این میان از دقت و سلیقه این هنرمندان نباید گذشت که با کمترین امکانات فاخرترین آثار را پدید می‌آوردند و مخاطب را چنان دلبسته خود می‌کردند که هر شب پا به پای آنها بنشیند و دل به قصه‌هاشان بسپرد.
از میان آثار نمایشی قدیمی که تقریبا هم سن و سال رادیو هستند می‌توان به نمایش‌های جانی دالر و قصه شب اشاره کرد که در زمان پخش خود شیفتگان بسیاری داشتند و داستان‌های رمزآلود جانی‌دالر با صداپیشگی زنده یاد حیدر صارمی شنوندگان پر و پا قرصی داشت و داستان‌های آن حتی میان مردم نیز پیگیری می‌شد.
بعدها قصه ظهر جمعه نیز به مجموعه این نمایش‌های رادیویی اضافه شد که شنوندگان مخصوص خود را داشت. اما رفته‌رفته و با گسترش فضای رسانه‌ای و آمدن تلویزیون و در برخی موارد سلیقه مدیران، این نمایش‌های رادیویی یا کم‌کم حذف شدند یا جای خود را به برنامه‌های دیگر دادند تا کم‌کم یاد و خاطره و تاثیرگذاری نمایش‌های رادیویی بر مخاطبان کمرنگ شود.
این حضور بی‌رمق همچنان ادامه داشت تا اینکه انگار دوباره رادیو به یاد مخاطبانی افتاد که هنوز دوست داشتند از رادیو قصه و نمایش بشنوند؛ قصه‌هایی که وقتی مخاطب چشم می‌بندد با تک تک سلول‌هایش می‌تواند درگیر جریان شود و حتی خود را جای شخصیت‌های داستان بگذارد.
در نهایت شبکه رادیویی نمایش توسط مرکز هنرهای نمایشی رادیو تاسیس شد و هنرمندانی که بیشتر آنها از دل تئاتر رشد کرده‌اند برای این مرکز نمایش‌هایی تولید می‌کنند؛ نمایش‌هایی که رگ و ریشه تئاتر در آنها وجود دارد و برای هر شنونده‌ای کاملا ملموس است.
این نمایش‌های رادیویی امروز برگ برنده رادیو محسوب می‌شوند، چرا که هم توانسته‌اند با اقتباس‌های گوناگون از آثار ادبی جهان نمایش‌های فاخر و قابل تاملی را تولید کنند و هم توانسته‌اند مخاطب عام را که شاید آشنایی چندانی با این آثار ادبی ندارد، با خود درگیر کنند. در کنار آن حضور و استفاده از هنرمندان تئاتری نیز نقطه قوت دیگری است که رادیویی‌ها دارند. حضور این افراد که تجربه رفتن روی سن و اجراهای عمومی را دارند، باعث شده تا همان حس نفس به نفس بازیگر و مخاطب در تئاتر به شنونده رادیویی نیز منتقل شود و در روایت داستان با او همگام باشد؛ آن هم تا انتها.
این را هم نادیده نگیریم که رادیو امروز و در حال حاضر این برگ برنده را رها نکرده و با راه‌اندازی شبکه نمایش رادیویی دل همه نمایش دوستان را به دست آورده و این روزها در هر ساعتی از شبانه روز هر مخاطب علاقه‌مندی می‌تواند شنونده نمایش رادیویی باشد. این مقوله درصورت گسترش می‌تواند پای هنرمندان بیشتری را از حوزه تئاتر به رادیو باز کند و از این طریق تئاتر جای بیشتری میان مردم برای خود باز کند.
