در این مدت تلاش‌های زیادی برای احیای المپیا که در زیر خاک مدفون شده بود انجام گرفت (وقوع دو زلزله منطقه المپیا را کاملا از بین برد) تا اینکه تلاش‌های دولت یونان و فرانسه بالاخره در سال 1892 موثر واقع شد.
در بازی‌های المپیک باستان جایزه ورزشکاران شرکت‌کننده، فقط کسب عنوان قهرمانی بود. قهرمانان المپیک باستان هنگام بازگشت به شهرهای خودشان با پیشواز پر هیاهوی مردم روبه‌رو می‌شدند. اما برای به دست آوردن همین جایزه بزرگ معنوی، ورزشکاران یونان باستان حاضر بودند جان خود را قربانی کنند.
تاریخچه مشعل المپیک / تاریخچه دهکده المپیک / پرچم المپیک / نماد المپیک 2012 لندن / دهکده المپیک لندن / المپیک تابستانی 2012 لندن
مردم یونان باستان برای قهرمانان المپیک احترام فراوانی قائل بودند. عنوان قهرمانی اعطا شده به ورزشکار افتخار بزرگی برای والدین و مردم زادگاه قهرمان المپیک محسوب می‌شد.
مردم یونان باستان قهرمانان المپیک را مبارزان بی‌باک مورد پسند زئوس و ممتازترین شهروندان یونان می‌دانستند. در زبان یونانی باستان برای مفاهیم ورزش، مسابقه و جنگ یک واژه وجود داشت. این موضوع به خوبی نشان می‌دهد که یونانیان باستان چه در مسابقه چه در جنگ، برای کسب پیروزی مبارزه می‌کردند.
در بازی های المپیک باستان تنها به صاحبان رتبه نخست مسابقات جایزه اعطا می‌شد و برای اعطای جایزه ورزشکاران دیگر مد نظر قرار نداشتند. مردم نیز به سرنوشت ورزشکارانی که نتوانستند قهرمان شوند، علاقه‌ای نشان نمی‌دادند.
بعضی ورزشکاران المپیک باستان نیز برای کسب جایزه قهرمانی مایل بودند جان خود را قربانی کنند. این جایزه همان تاج قهرمانی بود که در بازی‌های المپیک آتن ۲۰۰۴ به قهرمانان رقابت‌ها اعطا می‌شد. این تاج از شاخه‌های درخت زیتون بافته و به قهرمان المپیک اعطا می شد.
پس از بازی های المپیک باستان، راه پیمائی قهرمانان مسابقات برگزار می‌شد، در حالی که فلوت به صدا درمی‌آمد و قهرمانان مسابقات به همراه نوای فلوت، قربانی‌هایی به مجسمه‌های مورد پرستش تقدیم می‌کردند. در آخر این راه پیمائی، ضیافت باشکوهی برگزار می‌شد.
قهرمانان مسابقات زمانی که به شهرهای خودشان بازمی‌گشتند، مورد استقبال گرم‌تری قرار می‌گرفتند. بعضی شهرها حتی برای پیشواز قهرمانانشان، دیوار شهر را می شکافتند و از همان جا یک دروازه و خیابان پیروزی احداث می‌کردند.
بعضی شهرهای دیگر برای استقبال از قهرمانان صدها ارابه به عنوان اسکورت آنها به بیرون شهر می‌فرستادند و مردم سوار بر اسب از آمدن قهرمانان استقبال می‌کردند.
شهرهای قدیمی یونان در ابتدا جایزهای معنوی به قهرمانان مسابقات می‌دادند، مثلا ساخت مجسمه آنها و اعطای امتیاز میزبانی آیین‌های مذهبی به آنها، اما به مرور زمان، این جایزه‌های معنوی به جایزه‌های مادی و اختیارات ممتاز تبدیل شد.
مثلا شهرداری‌های قدیمی یونان تمام هزینه زندگی قهرمانان را تا آخر عمرش تامین می‌کردند و در مراسم جشن کرسی ویژه‌ای به قهرمان اختصاص می‌دادند. حتی بهترین جای سالن تئاتر را نیز در اختیار قهرمانان مسابقات المپیک قرار می‌دادند.
به منظور یادبود قهرمانان مسابقات المپیک، برای آنهائی که سه بار قهرمان مسابقات المپیک شده بودند، مجسمه‌هائی ساخته و در معابد شهر المپیاد نگهداری می‌شد. این مجسمه ها را هنرمندان بزرگ و ممتاز یونان باستان می ساختند.
همچنین، مردم یونان قدیم قهرمانان المپیک خوش‌اندام را خدا می‌دانستند. زمانی که بیماری واگیرداری همه‌گیر می‌شد، مردم پیش مجسمه‌های قهرمانان المپیک می‌رفتند و دعا می‌کردند.
اما در بازی‌های معاصر المپیک، به قهرمانان مسابقه‌ها یک مدال طلا اعطا می‌شود. از زمان نخستین مسابقات المپیک به سبک مدرن در سال ۱۸۹۶، به برندگان این مسابقات مدال اهدا شده است.
برای هر شهری که میزبان این بازی‌ها بوده، مجموعه مدال‌های خاصی ضرب شده است. اندازه و طراحی این مدال‌ها در طول زمان تغییر کرده است.
در ادامه به شکل اختصار به شکل ظاهری و ابعاد مدال‌های اهدا شده در ادوار مختلف المپیک نوین پرداخته شده است:
المپیک آتن ۱۸۹۶:
- ضخامت: ۳.۸ میلیمتر
- قطر: ۴۸ میلیمتر
- وزن: ۴۷ گرم
- تعداد: 100
- طراح: ژول کلمان شاپلن
- برندگان نخستین المپیک به شیوه جدید مدال طلا دریافت نکردند، بلکه مدال نقره گرفتند.
- به مقام های دوم، نشان های مسی داده شد.
المپیک پاریس ۱۹۰۰:
- ضخامت: ۳.۲ میلیمتر
- قطر: ۴۱ تا ۵۹ میلیمتر
- وزن: ۵۳ گرم
- تعداد: -
- طراح: فردریک ورنون
- مدال‌های طلا، نقره و برنز برای نخستین بار و تنها مدال مستطیلی شکل در میان مدال‌های دایره‌ای تاکنون. نایک، الهه پیروزی در جلو و ورزشکاری پیروز در پشت آن.
المپیک سن‌لوئیس ۱۹۰۴:
- ضخامت: ۳.۵ میلیمتر
- قطر: ۳۷.۸ میلیمتر
- وزن: ۲۱ گرم
- تعداد: -
- طراح: طراحان دیِگه و کلاست
- این مدال‌ها ورزشکاری را با تاجی از زیتون به نشان افتخار در پیش داشتند، نقش‌برجسته‌ای برای نمایش نظام المپیک باستان. بر روی دیگر نیز نایک، الهه پیروزی، نقش بسته بود.
المپیک لندن ۱۹۰۸:
- ضخامت: ۴.۴ ملیمتر
- قطر: ۳۳ میلیمتر
- وزن: ۲۱ گرم
- تعداد: 250
- طراح: برترام مک‌کنال
- برترام مک‌کنال، مجسمه‌ساز استرالیایی که طراح سکه‌ها و تمبرهای جرج پنجم بود دو زن را به تصویر کشیده بود که تاجی از زیتون بر سر ورزشکاری می‌گذاشتند، به علاوه قدیس محافظ انگلستان، سنت جورج.
المپیک استکهلم ۱۹۱۲:
- ضخامت: ۱.۵ میلیمتر
- قطر: ۳۳.۴ میلیمتر
- وزن: ۲۴ گرم
- تعداد: 90
- طراح: برترام مک‌کنال و اریک لیندبرگ
- مدال‌های استکهلم شامل تصویری از یک جارچی که آغاز بازی‌ها را اعلام می‌کرد و نیم‌تنه‌ای از قهرمان ژیمناستیک سوئد، پهر هنریک لینگ بودند.
المپیک آنتورپ ۱۹۲۰:
- ضخامت: ۴.۴ ملیمتر
- قطر: ۵۹ میلیمتر
- وزن: ۷۹ گرم
- تعداد: 450
- طراح: ژوسو دوپون
- نقش پشتی به گرامیداشت سرباز اساطیر رومی، سیلویوس بارابو بود. قهرمانی که غولی باج‌گیر به نام درون آنتیگون را به رودخانه اشلت در آنتورپ افکند.
المپیک پاریس ۱۹۲۴:
- ضخامت: ۴.۸ میلیمتر
- قطر: ۵۵ میلیمتر
- وزن: ۷۹ گرم
- تعداد: 304
- طراح: آندره ریوو
- برای نمایش روحیه ورزشکاری، قهرمانی به تصویر کشیده شده بود که رقیبش را برای برخاستن یاری می‌داد. طرح پشتی شامل وسایل ورزشی و چنگ بود، اشاره‌ای به المپیاد فرهنگی.
المپیک آمستردام ۱۹۲۸:
- ضخامت: ۳ میلیمتر
- قطر: ۵۵ میلیمتر
- وزن: ۶۶ گرم
- تعداد: ۲۵۴ گرم
- طراح: جوزپه کاسیولی
- فلورنتین مجسمه‌ساز و جوزپه کاسیولی نقاش در مسابقه کمیته بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح اصلی یکسان باقی ماند. در جلوی مدال الهه پیروزی، نایک، نقش بسته بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
المپیک لس‌آنجلس ۱۹۳۲:
- ضخامت: ۵.۷ میلیمتر
- قطر: ۵۵.۳ میلیمتر
- وزن: ۹۶ گرم
- تعداد: -
- طراح: جوزپه کاسیولی
- فلورنتین مجسمه‌ساز و جوزپه کاسیولی نقاش در مسابقه کمیته بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح اصلی یکسان باقی ماند. در جلوی مدال الهه پیروزی، نایک، نقش بسته بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
المپیک برلین ۱۹۳۶:
- ضخامت: ۵.۷ میلیمتر
- قطر: ۵۵ میلیمتر
- وزن: ۷۱ گرم
- تعداد: 320
- طراح: جوزپه کاسیولی
- فلورنتین مجسمه‌ساز و جوزپه کاسیولی نقاش در مسابقه کمیته بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح اصلی یکسان باقی ماند. در جلوی مدال الهه پیروزی، نایک، نقش بسته بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
المپیک لندن ۱۹۴۸:
- ضخامت: ۵.۱ میلیمتر
- قطر: ۵۱.۴ میلیمتر
- وزن: ۶۰ گرم
- تعداد: 300
- طراح: جوزپه کاسیولی
- فلورنتین مجسمه‌ساز و جوزپه کاسیولی نقاش در مسابقه کمیته بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح اصلی یکسان باقی ماند. در جلوی مدال الهه پیروزی، نایک، نقش بسته بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
المپیک هلسینکی ۱۹۵۲:
- ضخامت: ۴.۸ میلیمتر
- قطر: ۵۱.۴ میلیمتر
- وزن: ۴۶.۵ گرم
- تعداد: 320
- طراح: جوزپه کاسیولی
- فلورنتین مجسمه‌ساز و جوزپه کاسیولی نقاش در مسابقه کمیته بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح اصلی یکسان باقی ماند. در جلوی مدال الهه پیروزی، نایک، نقش بسته بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
المپیک ملبورن ۱۹۵۶:
- ضخامت: ۴.۸ میلیمتر
- قطر: ۵۱.۴ میلیمتر
- وزن: ۶۸ گرم
- تعداد: 280
- طراح: جوزپه کاسیولی
- فلورنتین مجسمه‌ساز و جوزپه کاسیولی نقاش در مسابقه کمیته بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح اصلی یکسان باقی ماند. در جلوی مدال الهه پیروزی، نایک، نقش بسته بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
المپیک رم ۱۹۶۰:
- ضخامت: ۶.۵ میلیمتر
- قطر: ۶۸ میلیمتر
- وزن: ۲۱۱ گرم
- تعداد: -
- طراح: جوزپه کاسیولی
- همان نقش‌های قبلی، اما جای طرح پشت و رو با هم عوض شدند و مدال‌ها از زنجیر برگ زیتون برنزی آویخته شدند.
المپیک توکیو ۱۹۶۴:
- ضخامت: ۷.۵ میلیمتر
- قطر: ۶۰ میلیمتر
- وزن: ۶۲ گرم
- تعداد: 314
- طراح: جوزپه کاسیولی و توشیکاکا کوشیبا
- فلورنتین مجسمه‌ساز و جوزپه کاسیولی نقاش در مسابقه کمیته بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح اصلی یکسان باقی ماند. در جلوی مدال الهه پیروزی، نایک، نقش بسته بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
المپیک مکزیکو سیتی ۱۹۶۸:
- ضخامت: ۶ میلیمتر
- قطر: ۶۰ میلیمتر
- وزن: ۱۳۰ گرم
- تعداد: -
- طراح: جوزپه کاسیولی
- فلورنتین مجسمه‌ساز و جوزپه کاسیولی نقاش در مسابقه کمیته بین‌المللی المپیک برای طراحی مدال‌ها برگزیده شدند و از ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۸ طرح اصلی یکسان باقی ماند. در جلوی مدال الهه پیروزی، نایک، نقش بسته بود که تاج پیروزی و نخل در دست داشت. نقش پشت مدال نیز ورزشکار برنده‌ای بر دوش جمعیت بود.
المپیک مونیخ ۱۹۷۲:
- ضخامت: ۶.۵ میلیمتر
- قطر: ۶۶ میلیمتر
- وزن: ۱۰۲ گرم
- تعداد: 364
- طراح: گرهارد مارکس
- برای اولین بار در طول ۴۴ سال، برگزارکنندگان المپیک مونیخ رویه جاری درباره نقش پشت مدال را شکستند و گرهارد مارکس از مدرسه طراحی باوهاس دوقلوهای اساطیری لدا
یعنی پولوکس و کاستور را که از دو پدر متفاوت، زئوس و شاه اسپارت بودند، بر مدال‌ها تصویر کرد.
المپیک مونترال ۱۹۷۶:
- ضخامت: ۵.۸ میلیمتر
- قطر: ۶۰ میلیمتر
- وزن: ۱۵۴ گرم
- تعداد: 420
- طراح: جوزپه کاسیولی
- رویه طراحی ساده برای پشت مدال با تاج ساده زیتون و نشانی از شهر میزبان المپیک ادامه یافت.
المپیک مسکو ۱۹۸۰:
- ضخامت: ۶.۸ میلیمتر
- قطر: ۶۰ میلیمتر
- وزن: ۱۲۵ گرم
- تعداد: -
- طراح: جوزپه کاسیولی و ایلیا پوستول
- ایده نمایش نشان شهر میزبان در پشت مدال ادامه یافت و آن بر طرحی از یک استادیوم، مشعل المپیک و آتش‌دان نقش بست.
المپیک لس‌آنجلس ۱۹۸۴:
- ضخامت: ۷.۹ میلیمتر
- قطر: ۶۰ میلیمتر
- وزن: ۱۴۱ گرم
- تعداد: -
- طراح: جوزپه کاسیولی
- نقش مدال‌ها به طراحی کاسیولی بازگشت اما همچنین تصویرگر آمریکایی دوگالد استرمر بر روی آنها کار کرد.
المپیک سئول ۱۹۸۸:
- ضخامت: ۷ میلیمتر
- قطر: ۶۰ میلیمتر
- وزن: ۱۵۲ گرم
- تعداد: 525
- طراح: جوزپه کاسیولی
- طرحی باز هم مدرنیستی، شامل فاخته‌ای با شاخه زیتون و نشان المپیک کره- یک «تاوگوک» (دایره وحدت وجودی) شبیه نشان پرچم کره جنوبی.
المپیک بارسلون ۱۹۹۲:
- ضخامت: ۹.۸ میلیمتر
- قطر: ۷۰ میلیمتر
- وزن: ۲۳۱ گرم
- تعداد: -
- طراح: خاویر کوربه‌رو
- مشهورترین مجسمه‌ساز در قید حیات اسپانیا، خاویر کوربه‌رو، نقشی از نایک، الهه پیروزی، را در دوران جدید تصویر کرد و نشان المپیک بارسلون را نیز در پشت نهاد؛ سری آبی به تمثیل از دریای مدیترانه، بازوانی زردی گشوده به رنگ خورشید و پاهای قرمزی جست‌وخیزکنان
المپیک آتلانتا ۱۹۹۶:
- ضخامت: ۵ میلیمتر
- قطر: ۷۰ میلیمتر
- وزن: ۱۸۱ گرم
- تعداد: 637
- طراح: طراحان مالکوم گرر
- بازگشت به طرحی سنتی از نایک. در پشت مدال به یادبود سال سده المپیک دوران جدید، نشان آتلانتا، مشعل المپیک، مجموعه‌‌ای از ستارگان و طرحی از شاخه زیتون نقش بسته بود.
المپیک سیدنی 2000:
- ضخامت: ۵ میلیمتر
- قطر: ۶۸ میلیمتر
- وزن: ۱۸۰ گرم
- تعداد: -
- طراح: ووژه پیترانیک
- این طرح جنجال‌برانگیز شد، چرا که منتقدان می‌گفتند به جای استادیومی یونانی کولوسئومی رومی را نشان می‌دهد. ووژه پیترانیک، طراح سکه استرالیایی، نمایی از اپرای سیدنی و مشعل المپیک را در پشت مدال‌ها نهاد.
المپیک آتن ۲۰۰۴:
- ضخامت: ۵ میلیمتر
- قطر: ۶۰ میلیمتر
- وزن: ۱۳۵ گرم
- تعداد: 1130
- طراح: النا ووتسی
- یونانیان یونانی عمل کردند. تصویر تازه‌ای از نایک که بر فراز استادیوم پان‌آتنیک ۱۸۹۶ پرواز می‌کرد تا به قوی‌ترین، سریع‌ترین و بلندترین پیروزی عطا کند. حروف کلاسیک یونانی نیز قصیده المپیک را زیر نشان آتن بیان می‌نمودند.
المپیک پکن ۲۰۰۸:
- ضخامت: ۶ میلیمتر
- قطر: ۷۰ میلیمتر
- وزن: ۲۰۰ گرم
- تعداد: -
- طراح: ژیائو یونگ
- الهه یونانی و استادیوم روی مدال ماندند و پشت مدال نیز با یشم چینی جواهرنشان شده بود.
المپیک لندن ۲۰۱۲:
- ضخامت: ۷ میلیمتر
- قطر: ۸۵ میلیمتر
- وزن: ۴۰۰ گرم
- تعداد: -
- طراح: دیوید واتکینز
- بزرگترین مدال بازی‌های تابستانی تا به امروز. دیوید واتکینز می‌گوید نمادهای کلیدی پشت و روی مدال، نایک، الهه پیروزی و رود تیمز را گرد هم آورده‌اند تا به روح و سنت بازی‌ها وفادار باشند و نشانه‌ای نیز از شهر لندن در خود داشته باشند. پشت مدال شامل نشان بازی‌ها است تا شهر جدید را به سان جواهری در حال رشد بنماید. این نشان روی چوب هایی قرار گرفته که به شکل شعاع های نورند و نمادی برای انعکاس و تابیدن انرژی ورزشکاران و همچنین نمادی از اتحاد هستند. رودخانه تیمز مانند یک روبان در میانه جاری است. زمینه کاسه‌مانند با مربعی در میان دایره که مکان را القا می‌کند، یادآور آمفی‌تئاترهای دوران باستان است. رشته و ماده ورزشی در کناره هر مدال مربوطه کنده‌کاری شده‌اند. همه این مدال‌ها در ضرابخانه سلطنتی در لانتریزانت در شمال ولز ضرب شده‌اند.
