روباتی که تا لحظه مرگ تنهایتان نمی‌گذارد

تصور کنید فردی آخرین لحظات زندگی‌اش را سپری می‌کند،‌ در حالی که بر روی تخت استریل یک بیمارستان دراز کشیده‌ و به تنهایی در انتظار مرگ است،‌ روباتی سفید و کوچک  به آرامی دست وی را گرفته به آرامی با صدای ویژه خود به او دلداری می‌دهد: من روبات "لحظه آخر" هستم. من اینجا هستم که تو را در آخرین لحظات زندگی‌ات بر روی زمین کمک کنم. متاسفم که خانواده و دوستانت نتوانستند در این لحظه در کنارت باشند اما نگران نباش،‌من اینجا هستم تا تو را آرام کنم. تو تنها نیستی،‌تو با منی،‌ خانواده و دوستانت تو را بسیار دوست دارند و پس از مرگت یاد تو را حفظ می‌کنند.

کمی ترسناک به نظر نمی‌آید؟ دستگاهی سفیدرنگ تعدادی جمله از پیش ضبط شده را برای دلداری دادن به فردی در حال مرگ تکرار کند؟ مطرح کردن این پرسشها برای طراح و مخترع این روبات،‌"دن چن" از مدرسه طراحی "رودآیلند" پاسخهای متفاوتی به دنبال دارد.

وی می‌گوید هدفش از ابداع این روبات نمایش دادن ظالمانه بودن زندگی و کمبود پشتیبانی انسانی و ارتباطات اجتماعی است. به گفته وی در حقیقت روباتها در حال تبدیل شدن به پدیده‌ای هستند که انسان به آنها اطمینان داشته و وابسته می‌شود و می‌تواند حس غیرواقعی آرامش را به انسانها هدیه دهد.

وی این روبات را به منظور مطرح کردن پرسشهایی درباره اخلاقیات،‌انسانیت و نقش بالقوه روباتها برای نگهداری از انسانها ابداع کرده‌است. "چن" تا کنون روباتهای احساسی دیگری نیز طراحی کرده‌است.

روبات "لحظه آخر" در حقیقت یک بازوی روباتیک نوازشگر به همراه صدای ضبط شده‌ای است که با فرد در حال مرگ همدردی کرده و به او آرامش می‌دهد. این روبات در نمایشگاهی به نام "بیمارستان آخرین لحظه" در دانشگاه "براون" به نمایش درآمده است.

زمانی که بیمار بر روی تخت دراز می‌کشد،‌این روبات فعال می‌شود و نمایشگر LED این عبارت را نمایش می‌دهد: "ردیابی پایان زندگی." پس از نمایش دادن این عبارت،‌روبات نوازش دست بیمار را آغاز می‌کند،‌حرکتی که در میان انسانها به عنوان اشاره دلداری دادن شناخته می‌شود اما این حرکت از سوی یک روبات حسی متناقض از آرامش و ناراحتی را در بیمار به وجود می‌آورد.

به گفته چن،‌فرایند مرگ و آخرین لحظات زندگی یکی از آسیب‌پذیرترین لحظات زندگی انسان به شمار می‌رود،‌ لحظاتی که همه به پشتیبانی انسانی نیاز دارند. در این ایده،‌پشتیبانی انسانی توسط یک روبات جایگزین شده است تا به این شکل کیفیت همدردی و دلداری بدون حضور وجود انسان به چالش کشیده شود.