به گزارش همشهری آنلاین، حمید سوری، کامبیز موسوی اقدام و هلیا دارابی در نشست تحلیلی آثار نمایشگاه «بینابینیت» که در گالری ماه مهر برگزار شد، ریشه‌ها و وجوهات شناسی بینابینی هنر را بررسی کردند.
حمید سوری که گردآوری و نمایشگاه گردانی این مجموعه را برعهده دارد، در ابتدای نشست با بیان اینکه این یک واژه ساختگی است و در عین حال با اشاره به این که این جریان در واقع 50 سال پیش در غرب مطرح شده است، گفت: البته در غرب هم هنوز این مسئله حل نشده باقی مانده است.
در این نشست هلیا دارابی با بیان اینکه این روزها درباره بسیاری از مسائل تعریف مشخصی وجود ندارد و هر آنچه گریزی است از تضادهای دوگانه می‌تواند بینابینی باشد، در ادامه توضیحات حمید سوری از تاریخ مطرح شدن این موضوع در غرب گفت: «این مهم بعد از روشنگری در تاریخ اروپا شکل می‌گیرد و زمینه ساز کار بقیه مدرنیته‌ها می‌شود و به عدم تجانس در درون اثر هنری می‌پردازد.
به اینکه ذات هنر به ثبات تن نمی‌دهد و هویت‌های مختلف را درون خود جای داده و در ادامه مطرح شدن این موضوع در غرب مقوله برداشت‌ها و خوانش‌های مختلف از امر واحد در متن‌های مختلف است که بینابینیت را شکل می‌دهد.
کامبیز موسوی اقدام نیز در ادامه ابتدا با شاره به اینکه گالری ماه مهر و حمید سوری با برپایی چنین نمایشگاهی که پشتوانه تئوریک دارد کار بسیار مهمی در زمینه هنرهای تجسمی صورت داده اند گفت: من وقتی نمایشگاه را با این عنوان دیدم در ابتدا دنبال این گشتم که ببینم این اصطلاح از کجا آمده و یک تعریف محدودی در حیطه ادبیات با این عنوان پیدا کردم که در واقع در ادبیات با عنوان بین فضایی از آن یاد می‌شود و بیشتر هم به آثاری اطلاق می‌شد که در هیچ ژانری قرار نمی‌گرفتند.
بعد همان طور که آقای سوری گفت، این جریان 50 سال پیش و در اواخر دهه 60 در غرب مطرح می‌شود؛ از این نظر نمایشگاه اگر زودتر اتفاق می‌افتاد شاید درست تر می‌بود هرچند ممکن بود کارهای کمتری را در خود جای می‌داد.
سوری در ادامه بحث اما با تایید بخشی از سخنان موسوی مقدم گفت: از یک منظر شاید برگزای نمایشگاه دیر به نظر برسد اما از یک منظر هم اصلا دیر نیست.
در غرب 50 سال است این مسئله مطرح است اما مسئله کاملا حل شده نیست. از دهه 60 مورد تردید قرار گرفته است و اندیشمندی حتی مقاله‌ای می‌نویسد که مثلا می‌گوید اصلا رسانه‌های دیداری محلی از اعراب ندارند.
رسانه ای که صرفا دیداری باشد وجود ندارد چون دیدن صرفا یک امر دیداری نیست و حتی نقاشی‌های انتزاعی مدرنیستی که می‌خواستند به صورت ناب بصری باشند، بصری نیستند ان را هم در یک تئوری می‌خوانیم.
پس همان هم با کلام سرو کار دارد.
او در ادامه گفت: اما نکته مهم تر اینکه نمایشگاه‌هایی مثل هنر مفهومی 10 سال پیش آغاز شد؛ اما در سال اخیر در حراجی‌هاست که می‌گویند دوره بازگشت به نقاشی است.
ده سال پیش خودم هم شاید می‌گفتم دوره نقاشی تمام شد اما حالا می‌بینم دوره بازگشت به نقاشی آغاز شده است.
از این جهت مطمئنا اگر چنین نمایشگاهی چندین ساله پیش بودبرگزار می‌شد بهتر بود اما لزومش را هنوز هم احساس می‌کنم و برایم صرفا یک دغدغه تاریخ هنری و ذهنی نیست بلکه نیاز به چنین بحث‌هایی در جامعه هنری امروزمان را می‌بینم.
