نورالدین مونا در گفت‌وگو با فارس اظهار داشت: در کشورهای خاورمیانه، مقابله با بیابانزایی و پرداختن به مسائل مربوط به مدیریت خشکسالی با توجه به لزوم تقویت آگاهی‌های زیست‌محیطی، افزایش هزینه زیرساخت‌های حاشیه‌ای و مشارکت عمومی در فرایند تصمیم‌گیری، پیچیده است.
وی تصریح کرد: تغییرات آب و هوایی هم به‌عنوان یک چالش دیگر برای مدیریت مؤثر در حال ظهور است. مونا افزود: حدود 70درصد از اراضی ایران، از جمله جنگل‌ها و مراتع در مناطق خشک و نیمه‌خشک قرار دارند. این شرایط سخت، همراه با خشکسالی‌های مکرر و کمبود شدید آب، باعث ایجاد فقر و ناامنی غذایی می‌شود.
وی ادامه داد: در ایران مانند کشورهای منطقه خاور نزدیک، جنگل‌ها سریع‌تر از اکثر نقاط جهان در حال ناپدید‌شدن هستند. مونا درخصوص دلیل ناپدید‌شدن جنگل‌ها در ایران گفت: این امر به‌دلیل ناتوانی و شکست بسیاری از سیاست‌های استفاده از جنگل و اراضی ملی برای اداره‌کردن مؤثر تقاضای فشرده و رقابت‌آمیز در استفاده از جنگل‌ها و منابع طبیعی و همچنین فقدان ظرفیت‌های فنی و سرمایه‌گذاری‌های دراز‌مدت و هماهنگ است. به گفته مونا، قطع بی‌رویه درختان و ازبین‌بردن جنگل‌ها، برداشت ناپایدار چوب به‌عنوان سوخت و چرای بی‌رویه از رخدادهای شایع در ایران است.
نماینده فائو گفت: تغییرات آب و هوا، فشار بیشتری به جنگل‌ها وارد می‌کند و آسیب‌پذیری مردم، اکوسیستم‌های جنگلی و گونه‌های زنده در مناطق خشک شده به دلیل فرسایش جنگل‌ها را تشدید می‌کند. درنتیجه یک چرخه دائمی از فرسایش، بیابانزایی و فقر امنیت غذایی مشاهده می‌شود.
مونا افزود: یکی دیگر از چالش‌های اصلی بیابانزایی در سراسر جهان و در ایران به‌طور خاص پیشروی شن است که اثرات مخرب زیست‌محیطی و اجتماعی- اقتصادی دارد. پیشروی شن زمین‌های زراعی، چراگاه‌ها و همچنین دردسترس‌بودن منابع آبی را کاهش می‌دهد. همچنین بهره‌وری اکوسیستم‌ها و کشاورزی را تهدید کرده و امنیت غذایی و معیشت جوامع محلی را به خطر می‌اندازد.
