این محصول،رایانه - نمایشگری چشمی به نام Project Glass یا عینک پروژکت است که تکمیل آن در لابراتوار گوگل ایکس در حال اجرا است. این محصول در کنفرانس I/O گوگل توسط "سرگئی برین"از بنیانگذاران شرکت گوگل و بابک پرویز، دانشمند دانشگاه واشنگتن و مدیر جدید این پروژه در گوگل معرفی شد.
در این نمایش برین به صورت زنده عملکرد عینک جدید این شرکت را از چشم‌های گروهی از چتربازان که همزمان با برگزاری کنفرانس، درحالی که Project Glass را به چشم داشتند از داخل هواپیمایی در حال پرواز بر فراز سان‌فرانسیسکو به پایین پریدند، نمایش داد. به این شکل حاضران توانستند لحظاتی که چتربازان پس از پریدن تجربه می‌کردند را از زوایای مختلف و به صورت زنده از چشم آنها ببینند. این در میان حاضران هیجان فراوانی را ایجاد کردند زیرا به صورت مجازی توانسته بودند پرش از یک هواپیما را تجربه کنند.
در این نمایش، چهار گروه، یک گروه چترباز و دو گروه دوچرخه‌سوار و یک گروه بدل‌کار حضور داشتند که همگی عینک‌های گوگل را بر چشم داشتند و آنچه می‌دیدند مستقیم برای حاضران کنفرانس به نمایش در‌می‌آمد. چتربازان بر روی بام ساختمانی در نزدیکی محل برگزاری کنفرانس فرود آمدند و بسته‌ای حاوی یکی از این عینک‌ها را به گروه دوچرخه‌سوار سپردند،این دوچرخه‌سواران از روی بام خود را به بدلکاران رسانده و بسته را به آنها سپردند و بدلکاران با کمک کابل‌هایی از بالای ساختمان به پایین آمده و بسته را به دوچرخه‌سواری دیگر سپردند و وی نیز از داخل ساختمان خود را به سالن برگزاری کنفرانس رسانده و عینک را به دست سرگئی برین داد. تمامی این روند از دید اعضای گروه برای حاضران کنفرانس به صورت زنده پخش می‌شد.
گوگل اطلاعات دقیقی درباره جزئیات این محصول به عنوان یک محصول مصرفی ارائه نکرد و اعلام کرد محققان این پروژه هنوز در جستجوی یافتن ویژگی‌های کلیدی این محصول هستند، اما در عوض اعلام کرد نسخه‌ای هزار و 500 دلاری از این عینک که نسخه کاوشگر نامیده می‌شود، تا اول سال آینده میلادی برای فروش ارائه خواهد شد.
وب سایت وایرد در کنفرانس I/O گوگل، مصاحبه‌ای تلفنی با دو نفر از افراد ارشد پروژه Project Glass انجام داده‌است. استیو لی مدیر تولید پروژه و بابک پرویز که پیش از این به خاطر ابداع لنزهای هوشمند و نمایشگر در جهان فناوری به شهرت رسیده بود در این مصاحبه جزئیات بیشتری درباره عینک جدید و ناکامل گوگل ارائه کرده‌اند:
- وایرد: عینک گوگل در حال حاضر در مقایسه با محصول نهایی در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
بابک پرویز: Project Glass پروژه‌ای است که استیو و من به مدت دو سال بر روی آن کار کرده‌ایم. نمونه‌های زیادی از آن ساخته شده و خوشبختانه اکنون موفق به ساخت نسخه‌ای شده‌ایم که به نوعی قابل استفاده است. این نسخه نیز هنوز یک نمونه به شمار می‌رود اما می‌توانیم با استفاده از آن آزمایش‌های بیشتری انجام دهیم. ما به خاطر این عینک خیلی هیجان‌زده هستیم. این ابداع می‌تواند فناوری کاملا جدید باشد که به افراد امکان می‌دهد کارهایی را انجام دهند که در حال حاضر قادر به انجام آن نیستند. دو محدوده بیشتر مورد توجه ما قرار دارند،یکی امکان ایجاد برقراری ارتباط تصویری به شیوه‌ای جدید و بهتر و دیگری دسترسی سریع و آنی به اطلاعات.
- وایرد: بیایید کمی درباره ویژگی‌های این محصول صحبت کنیم،برای مثال هنوز مشخص نیست که این عینک به همراه یک گوشی موبایل قابل استفاده‌است یا به تنهایی می‌توان از آن استفاده کرد؟
بابک پرویز: درحال حاضر عینک از امواج رادیویی موبایل برخوردار نیست و از وای-فای و بلوتوث برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند. اگر بخواهید در خارج از منزل و در مسیر از آن برای دسترسی به اطلاعات استفاده کنید، دست کم در آینده نزدیک، به یک گوشی موبایل برای فعال ساختن آن نیاز دارید.
- استیو لی: اما به تدریج این عینک به محصولی خودمختار و مجزا تبدیل خواهد شد.
- وایرد: دیگر خصوصیات این عینک چیست؟
بابک پرویز: این محصول از پردازشگری بسیار قدرتمند و گنجایش حافظه بسیار زیادی برخوردار است از این رو می‌توان عکس و فایلهای ویدیویی را بر روی آن ذخیره کرد و یا اینکه تنها به صورت زنده آنها را ارسال یا پخش کرد. عینک از نمایشگری شفاف برخوردار است و اگر کاربر بخواهد می‌تواند تصاویر و فیلمها را برای وی به نمایش درآورد. همچنین عینک از سطح لمسی هوشمندی برخوردار است و کاربر می‌تواند با کمک آن با سیستم ارتباط برقرار کند. همچنین وجود ژیروسکوپ،شتاب‌سنج و قطب نما امکان آگاهی عینک از موقعیت و جهتی که در آن واقع شده را به وجود می‌آورد. Project Glass دارای میکروفن است تا بتواند صداها را ضبط کند، بلندگوهای کوچکی صداهای دریافت شده را پخش می‌کنند. این محصول همچنین به سیستم وای-فای،بلوتوث و GPS مجهز است.
این ترکیبی است که به احتمال زیاد به توسعه‌دهندگان فروخته خواهد شد اما هنوز 100 درصد مشخص نیست که این محصول قطعا با همین ترکیب وارد بازار کلی مصرف شود.
- وایرد: وزن عینک چقدر است؟
استیو لی: وزن آن نسبت به یک عینک آفتابی قابل مقایسه است. می‌توان گفت سه Project Glass وزنی برابر یک اسمارت‌فن دارند.
- وایرد: زمانی‌که این پروژه را آغاز کردید چه تفکری داشتید و این تفکر چگونه تکامل یافته و شکل گرفت؟
بابک پرویز:
ما از ابتدا تاکنون احتمالات بسیار بسیار زیادی را بررسی کرده‌ایم. از جمله این موارد محیطهای AR یا واقعیت افزوده،میزان آزادی عمل به کاربران، میزان نزدیکی میان کاربر و جهان فیزیکی،و میزان مخرب بودن آن بود. با گذشت زمان دریافتیم این ایده چندان هم ضروری نیست. زمانی که خود از این ابزار استفاده کردیم دریافتیم آنچه ضروری است فناوری است که میان کاربر و جهان فیزیکی قرار نگیرد. به این شکل شما با این عینک کارهای معمول و روزانه خود را انجام می‌دهید اما زمانی که می‌خواهید به آن دسترسی ویژه‌ای داشته باشید،عینک به ابزاری مناسب تبدیل شده و به شما کمک می‌کند تا از طریق عکس یا فیلم با دیگران ارتباط برقرار کرده و یا به اطلاعات به سرعت دسترسی پیدا کنید.
- وایرد: به بیانی دیگر درحال تبدیل کردن این عینک از ایده فیلم سینمایی "گزارش اقلیت" به ابزاری روزمره‌تر و طبیعی‌تر هستید؟
استیو لی: درست است. شما می‌توانید آن را در ویدیویی که در ماه آوریل توسط گوگل منتشر شد،مشاهده کنید. این نوع اطلاعات در وضعیتی ضروری خواهد شد که در زمان نیاز کاربر در دسترس باشند، در حالت عادی دور از دسترس باشد و دید افراد را مسدود نکنند.
- وایرد: کاربر چگونه به این عینک دستور می‌دهد؟
بابک پرویز: در کنار این محصول،صفحه‌های لمسی دو بعدی قرار گرفته‌اند. برای عکاسی یک کلید معمولی تعبیه شده و همچنین با استفاده از میکروفن می‌توان به سیستم دستور صوتی داد. همچنین ما با آزمایش ژیروسکوپ،شتاب‌سنج و GPS انواع مختلفی از دستورات اشاره‌ای را نیز آزموده‌ایم. حالا اینکه چگونه این توانایی ها به ابزاری مصرفی برای کاربران تبدیل شوند هنوز در دست آزمایش قرار دارد. این محصول هنوز کاملا تکمیل و نهایی نشده‌است.
استیو لی: ما همچنین درحال آزمودن ابزار زمانی این عینک هستیم که می‌تواند هر 10 ثانیه یک عکس ثبت کند. ما فکر می‌کنیم امروزه استفاده از چنین ابتکارهایی بسیار ساده‌تر از برقراری تماس تلفنی باشد. قدرت اشتراک‌گذاری دیدگاه‌ها با یکدیگر بسیار خارق‌العاده است. نه فقط در موقعیت‌های غیر عادی،بلکه در لحظه‌های روزمره زندگی برای همراه بودن با اعضای خانواده که از شما دور‌هستند،و یا گرفتن نظر همسر یا یک دوست در هنگام خرید یک کالا.
- وایرد: هردوی شما این محصول را در زندگی روزمره استفاده کرده‌اید،چه چیزی درباره آن کشف کرده‌اید؟
بابک پرویز: در حقیقت دو مورد وجود دارد. یکی چگونگی برقراری ارتباط با افرادی که برایم اهمیت دارند از طریق عکسها است،به این شکل می‌توانم عکسهایی را از لحظاتی به ثبت برسانم که پیش از این نمی‌توانستم. در حقیقت من از طریق عکسها با این افراد بیشتر ارتباط برقرار می‌کنم. دومی جستجو است،در یکی از نمونه‌های ساخته شده که نمی‌دانم نسخه نهایی هم مانند آن باشد یا نه،برای عینک قابلیت جستجو از طریق ورودی صوتی درنظر گرفته شده بود. به این شکل می‌توانید عینک را لمس کرده و چیزی بگویید و نتیجه آن را بر روی نمایشگر ببینید. به این شکل می‌توانم عینک را لمس کرده و بگویم "پایتخت چین کجا است؟" و نتیجه آن در برابر چشمانم ظاهر می‌شود. این لحظه بسیار جادویی است. شما ناگهان احساس می‌کنید بسیار داناتر شده‌اید.
درحال حاضر، که این عینک را یک روز به چشم گذاشته و یک روز به چشم نمی‌گذارم، باید بگویم این ابزار به شدت تجربی است. بارها و بارها خراب می‌شود و بسیاری از برنامه‌های آن کار نمی‌کنند. تبدیل کردن آن به ابزاری بی‌سیم و لذت‌بخش برای مصرف مردم عادی به کمی کار نیاز دارد. اما به عنوان فردی که این فناوری را توسعه داده،از آن بسیار راضی هستم.
استیو لی: من دوچرخه‌سوار هستم و هفته گذشته برای 6 ساعت به دور سان‌فرانسیسکو دوچرخه سواری کردم. یکی از اهداف طراحی برای این ابزار سبکی و راحتی آن برای استفاده طولانی مدت است و من در تمامی طول مسیر به هیچ‌وجه اذیت نشدم. توانستم در حین دوچرخه‌سواری با دوستانم صحبت کنم و افراد جدیدی را ملاقات کنم،بدون اینکه به خود فناوری فکر کنم. همچنین بیش از هزار عکس گرفته‌ام که تعدادی از آنها بسیار دیدنی بوده و از لحظات ارزشمندی به ثبت رسیده‌اند که توانستم از آنها فیلم کوتاهی بسازم،زیرا هیچ‌کس حوصله دیدن فیلمی 6 ساعته از دوچرخه‌سواری به دور سان‌فرانسیسکو را ندارد.
- وایرد: چقدر طول کشید تا از میان عکسها انتخاب کنید؟ این خیلی ترسناک است که نیمی از زندگی خود را صرف جمع‌آوری اطلاعات و نیمی دیگر از آن را صرف ویرایش اآنها کنیم؟
استیو لی: به نکته جالبی اشاره کردید. درصورتی که عینک گوگل به محصولی موفق تبدیل شود،قطعا میزان زیادی محتوی تولید خواهد کرد و از این رو ابزار ویرایش این محتوی از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود. رویکردهایی ساده از قبیل حذف تصاویر کدر و ناواضح و یا ردیابی تصاویری که چهره افراد در آن قابل تشخیصند،و یا تشخیص مناظر می‌تواند به سرعت تعداد تصاویر قابل استفاده را از هزار به 20 تا 30 عکس برساند.
- وایرد: بعضی از افرادی که این عینک را تست کرده‌اند احساس می‌کنند برای بررسی آنچه بر روی نمایشگر عینک می‌بینند باید مکالمه خود را قطع کنند. عینک چگونه می‌تواند از این رویداد جلوگیری کند؟
بابک پرویز: ما از این پدیده آگاهیم. یکی از اصلی‌ترین اهداف ما جلوگیری از تبدیل این ابزار به ابزاری مختل کننده است، گاه پیش می‌آید که هر سه ثانیه یک ایمیل دریافت می‌کنید و باید به نمایشگر نگاه کنید و به این شکل هرگز نمی‌توانید یک مکالمه واقعی داشته باشید. ما باید درباره نحوه مزاحمت‌های احتمالی این ابزار بسیار با دقت تصمیم بگیریم.
استیو لی: ما واقعا می‌خواهیم زندگی انسانها را بهبود دهیم نه اینکه تا حد ممکن آنها را درگیر ابزارها و تکنولوژی کنیم. طراحی نادرست این ابزار قطعا موجب مختل شدن روابط اجتماعی افراد خواهد شد،اما طراحی درست می‌تواند میزان مشارکت فرد را در فعالیتهای روزانه در حین انجام کارهای مختلف افزایش دهد.
بابک پرویز: ما می‌خواهیم مردم با جهان فیزیکی اطرافشان سر و کار داشته باشند، می‌خواهیم آنها را از بند رایانه‌ها و لپ‌تاپ‌ها برهانیم و شما ابزاری می‌خواهید که حس استفاده از تکنولوژی را به شما ندهد به شکلی که چشمها و گوشها باز باشند و دستها آزاد باشند،اما در صورت نیاز فرد بتواند از تکنولوژی استفاده کند.
- وایرد: چرا قیمت هزار و 500 دلاری را برای این محصول درنظر گرفته‌اید؟
بابک پرویز: ما تلاش کردیم قیمتی قابل قبول ارائه دهیم که این محصول را برای توسعه‌دهندگان قابل دسترسی سازد. اما قصد داریم نسخه مصرفی آن را با قیمتی ارزانتر ارائه کنیم.
- وایرد: از آنجایی که این ابزار در نزدیکی مغز قرار می‌گیرد،هیچ نگرانی درباره تشعشعات امواج آن وجود دارد؟
بابک پرویز: ما درسرتاسر پروژه به این موضوع دقت زیادی کردیم و تا به حال مشخص شده که تشعشعات آن از موبایل بسیار کمتر است. زمانی که از موبایل استفاده می‌کنید باید با برجی ارتباط برقرار کنید که از گوشی فاصله دارد، اما در حین استفاده از این ابزار با امواج کوتاه سر‌و کار خواهید داشت. اندازه‌گیری‌های ما نشان می‌دهند تشعشعات این عینک بسیار کمتر از حد استاندارد است.
- وایرد: فکر می‌کنید این نوع فناوری به تدریج به اندازه اسمارت‌فونها رایج خواهد شد؟
استیو لی: بله. فکر می‌کنم طی سه تا پنج سال آینده دیدن فردی که جسمی (اسمارت‌فون) را در دست گرفته و به آن گاه کرده و یا با آن کار می‌کند،عجیب و غیر عادی به نظر بیاید و در عوض، رایانش پوشیدنی عادی خواهد شد.
