اسکلت بندی ساختمان فیلمنامه، اسلوب مشخص و مدونی ندارد و همین، بزرگ‌ترین مشکل فیلمنامه است. چهار جوان، قارچ‌هایی را می‌خورند و در پی آن، برای پس دادن کیف خانمی که مدیر هتلی در کیش است، به این جزیره می‌روند تا کیف را پس دهند اما همچنان در بدحالی ناشی از خوردن قارچ‌ها به‌سرمی‌برند.
این ساختمان، خواهان جزئیات بنیانی (Basic) فراوانی نیز هست که فیلمنامه نتوانسته چفت و بست آن را به خوبی نشان دهد، نه‌تنها به خوبی نتوانسته بلکه با نشان‌دادن شخصیت‌ها و جریاناتی نظیر پدر سوسن، کارت‌های عابر بانک، چگونگی رقم‌خوردن گشت و گذارها و خریدهای آنچنانی و... در فیلم به یک علامت سؤال بزرگ تبدیل می‌شود. اصولا روش نگارش فیلمنامه‌های اینچنینی که برگ برنده غافلگیری را در پایان خود دارند، به این صورت است که آن فیلمنامه‌ها، در بدنه خود مدام به خلق رمز و کشف رمز‌هایی داستانکی می‌پردازند تا در پایان به ارائه آن غافلگیری بزرگ برسند اما همه چی آرومه نه‌تنها خالی از این مزیت است بلکه در طول فیلم، سؤالات بسیاری را طرح می‌کند که پاسخ تمام آنها، به سکانس‌های پایانی فیلم حواله داده می‌شود.در همین شکل پراشکال فیلمنامه، شخصیت‌هایی نشان داده می‌شوند که ما هیچ‌چیزی از آنها نمی‌دانیم، به‌طوری که حتی نمی‌توانیم رابطه منطقی آنها را حدس بزنیم و همچنین الزام مراجعه آنان به بانک را.
اصل غافلگیری سکانس‌های پایانی فیلم نیز به‌خودی خود نمی‌تواند مخاطب را شوکه کند چون اساس وقوع این غافلگیری، به اشتباه پی‌ریزی شده است و بنابراین مخاطب، غافلگیری را بیشتر به‌عنوان یکی دیگر از همان سؤالات پیچیده فیلم برمی‌شمارد تا به‌عنوان یک رمزگشایی.
اما یک امتیاز بزرگ فیلم، که جریانی خارج از فیلمنامه دارد، ارائه ابتکارات و خلاقیت‌های فردی بازیگران آن است که بیشتر این خلاقیت‌ها، در نوع گویش دیالوگ‌ها و همچنین استفاده از ری‌اکشن‌های جواب پس داده آثار قبلی همان هنرمندان علی‌الخصوص علی صادقی است. همه‌چی آرومه می‌خواهد یک فیلم کمیک باشد اما جنبه کمدی کار، فقط و فقط در همین دیالوگ‌گویی‌ها و ری اکشن‌های کوچه بازاری محدود شده و مخاطب، تماما به این چیزها می‌خندد تا بتواند کمی از پیچیدگی‌های غلط فیلمنامه را به فراموشی بسپارد.
همه چی آرومه اقتباسی عجیب و مو به مو اما ضعیف از فیلم Hangover (خماری) است که به هیچ عنوان نتوانسته موقعیت‌های کمیک آن فیلم و همچنین شخصیت محوری‌اش را در فیلم خود اعمال کند و تمام اینها از ارزش فیلمی که می‌خواسته با تکیه بر تیپ‌های شخصیتی مختلف، موقعیت‌های داستانی متفاوت و پیچیده‌ای را خلق کند، به‌شدت کم می‌کند و اگر تیم بازیگری باتجربه در حیطه کمدی در این فیلم وجود نداشت، همه چی آرومه یکی از کم فروش‌ترین فیلم‌های امسال لقب می‌گرفت.
