در این اساسنامه همچنین تصریح شده که برخورداری از بالاترین حد سلامتی، از حقوق اساسی هر انسانی است. موفقیت تمام کشورها در ارتقا و حفظ سلامت برای همه مردم حائز اهمیت و در دستیابی به صلح و امنیت تأثیرگذار است. بیش از نیم‌قرن پس از تشکیل سازمان بهداشت جهانی، در سال2004 کمیته‌ای بلندپایه که از سوی دبیرکل سازمان ملل مأمور شده بود، ارتباط یادشده را بین سلامت و امنیت برقرار دانست. این کمیته که عنوانش «تهدیدها، مشکلات و تغییر» بود تهدید بین‌المللی را اینگونه تعریف کرد: «هر حادثه یا فرایندی که به مرگ‌های انبوه، کاهش عمر و تضعیف کشورها به‌عنوان واحدهای اساسی نظام بین‌المللی منجر شود».
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، گفتمان سیاسی بین‌المللی از مفهوم سنتی «امنیت ملی» به مفهوم گسترده‌تر «امنیت انسان‌ها» تغییر الگو داد. در مقوله امنیت ملی، دولت نقش اصلی را ایفا میکند اما در امنیت انسانی فرد و اجتماع در کانون توجه قرار دارند. گزارش سال1994 با عنوان توسعه انسانی که در قالب «برنامه توسعه» سازمان ملل منتشر شد به تشریح امنیت انسانی در جهان پرداخت. بر این اساس امنیت انسانی از دو بخش تشکیل شده: جهانی بدون نیاز و بدون هراس. البته این تقسیم‌بندی از ابتدای تشکیل سازمان ملل مدنظر بوده است؛ هرچند واقعیت‌های سیاسی بعدا باعث شد بخش اول به جای بخش دوم مورد توجه قرار بگیرد. اما در گزارش سال1994 تاکید شد که هم‌اکنون وقت آن رسیده که هر دو بخش مورد توجه برابر قرار بگیرد. براساس این گزارش، امنیت سلامت یکی از هفت جزء تشکیل‌دهنده امنیت انسانی است و دیگر اجزا عبارتند از امنیت اقتصادی، غذایی، زیست‌محیطی، شخصی، اجتماعی و سیاسی.
پس از واقعه 11سپتامبر2001، تأکید بر نگرانی‌های مربوط به امنیت ملی در سیاست بین‌الملل افزایشی چشمگیر داشته است. البته مفهوم گسترده‌تر امنیت انسانی هم در همین مدت با محوریت سلامتی ارتقا یافته است. دبیر کل سازمان ملل در نشست هزاره در سال2000 خواهان ارتقای دو هدف جهان بدون نیاز و بدون هراس شد. در نتیجه در ژانویه2001 کمیسیون مستقل امنیت انسانی تشکیل شد. یکی از سه هدفی که این کمیسیون پیشنهاد داده عبارت است از: توسعه مفهوم امنیت انسانی به‌عنوان ابزاری عملیاتی برای سیاست‌گذاری و اجرای آن.
فصل سلامت گزارش این کمیسیون با عنوان «هم‌اکنون امنیت انسانی» از سال2003 ارتباط بین سلامت و امنیت انسانی را بررسی میکند. درنتیجه این بررسی‌ها چهار معیار که بر میزان این ارتباط تأثیرگذارند مطرح شده است: 1- مقیاس بیماری 2- ضرورت اقدام 3- میزان تأثیر بر اجتماع 4- وابستگی‌های متقابل و عوامل بیرونی که ممکن است به نوبه‌خود باعث وقوع حوادثی شوند. گزارش کمیسیون با توجه به این معیارها نتیجه‌گیری میکند که سه مشکل مربوط به حوزه سلامت امنیت انسانی را تهدید میکند؛ بیماری‌های مسری در سطح جهان، تهدیدهای ناشی از فقر، خشونت و بحران».
عوامل جهانی‌سازی و افزایش وابستگی متقابل باعث شده بر نقش در حال تغییر حوزه سلامت در دستور کار بین‌المللی تأکید بیشتری شود. بسیاری از رخدادها و حوادث اخیر بر گفتمان کنونی امنیت سلامت تأثیر گذاشته اند.سازمان‌های بین‌المللی، نهادهای غیردولتی، بنیادهای مستقل، اندیشمندان و دیگر گروه‌ها طی 15سال گذشته ابتکارهای جدید و بسیاری را که مرتبط با سلامت و امنیت است در سطح جهان به اجرا گذاشته‌اند. در این میان، ابتکارهای متعدد حوزه سلامت در اتحادیه اروپا از اهمیتی ویژه برخوردار است، به‌خصوص تشکیل مرکز اروپایی پیشگیری و مهار بیماری در سال2004. چندین ابتکار و فرایند مشترک در سازمان ملل ارتباطی نزدیک با سلامت و امنیت داشته‌اند. سازمان بهداشت جهانی هم به‌عنوان نهاد تخصصی سازمان ملل در حوزه سلامت با ابتکارها و فرایندهای یادشده همکاری میکند. این روند نشان می‌دهد امنیت سلامت در سطح جهان به شکل یک اولویت سیاسی در آمده است.
