به گزارش ایرنا، در بخشی از نوشتار 'اقتصاد موسیقی؛ فرایند تولید، بازاریابی، و فروش محصول' که به قلم محمدرضا آزاده فر به رشته تحریر در آمده، بحث 'فناوری و تجارت موسیقی' مورد بررسی قرار گرفته و میخوانیم:
از صفحه های گرام تا نوارهای قابل ضبط و از آن به لوح های فشرده و سپس به فایل های دیجیتال، فناوری شتابان در حال توسعه سخت افزار و ابزار مورد نیاز از یک سو و نرم افزارهای به کار گرفته شده توسط آنها از سوی دیگر است، بر این اساس فناوری نه تنها طبیعت صنعت موسیقی را تغییر داده، بلکه مراحل انجام آن را نیز تا حدود زیادی دگرگون کرده، بگونه ای که توسعه آن، صنعت ضبط، تولید و توزیع را دستخوش تغییر کرده است.
شیوه گزارش گیری از وضعیت فروش محصولات موسیقی در بازارهای پر رونق مانند آمریکا، ژاپن و انگلیس بصورت سنتی و توسط برخی از مراجع عموما غیر دولتی انجام می پذیرفت.
در دهه 1950 میلادی، برای هرگونه موسیقی نمودار فروش بصورت هفتگی تهیه میشد.
این نمودارها در بازار آمریکا از آن زمان تاکنون، در مجله ای تحت عنوان 'بیلبورد' منتشر میشود.
در دهه 50 میلادی، اطلاعات بر اساس آمار فروش آلبوم ها، میزان پخش آنها در مجامع عمومی مانند کافه ها و رستوران ها همچنین دفعات تکرار آنها از شبکه های رادیویی تعیین می شد.
به تدریج طی دهه های بعدی تعدادی نمودارها زیرگونه های مختلف از گونه های اصلی با یکدیگر ادغام شد و نمودارها صرفا به تحلیل عمومی تر گونه ها، بر اساس دو فاکتور اصلی میزان پخش آلبوم ها از رادیو و فروش آنها پرداختند.
از آنجاییکه کمپانی های بزرگ سعی داشتند به نوعی در چگونگی ارائه آمار فروش آلبوم ها در فروشگاه های بزرگ به نفع خود نفوذ کنند، از سال 1992 میلادی، نمودارهای بیلبورد برای دریافت آمار خود، همزمان از دو فناوری استفاده کردند که عبارت است از 'سند اسکن' که آمار فروش فروشگاه ها را از طریق بارکدهای ثبت شده صندوق داران محاسبه می کند و 'بردکست دیتا سیستم' که میزان پخش هر آلبوم را از رادیوها محاسبه می کند.
نکته دیگری که باید به آن توجه داشت انتخاب بهترین زمان برای انتشار و رونمایی اثر است که در مواقعی به نفع فناوری وارد عمل می شود.
تولیدات موسیقی مانند هر محصول دیگر، در فصول مختلف سال نیز امکان اقبال بیشتر، یا عدم استقبال را دارد.
به عنوان مثال در کشورهای اروپایی و آمریکایی یکی از بهترین زمان ها برای عرضه آثار به بازار بلافاصله چند روز پس از جشن سال نو اسیت.
در این زمان به علت آنکه اغلب فروشگاه ها محصولات خود را حراج می کنند، هجوم خریداران به بازار افزایش می یابد. اگر هنرمند موفقیتی در رادیو کسب کرده است، می توان انتظار داشت که فروش فصل پاییز بهتر باشد.
ارائه آلبوم های موسیقی در ایران زمان خاصی ندارد اما در هر صورت مناسبت های ماه قمری از جمله محرم و غیره می تواند از لحاظ اطلاع رسانی اثر را تحت الشعاع قرار دهد.
اتفاق های سیاسی نیز تا حدود زیادی می تواند رونمایی اثر را تحت تاثیر قرار دهد.
به عنوان مثال با نزدیک شدن به انواع انتخابات چه مجلس چه ریاست جمهوری، توجه رسانه ها تا حد زیادی از موضوعات هنری به موضوعات سیاسی معطوف می شود.
درصورتیکه هنرمند به شکل مستقیم و غیر مستقیم از یک نامزد یا طیف سیاسی خاص، حمایت یا اهتزار کند، این تاثیرذاری بیشتر جلوه گر می شود.
معرفی یک هنرمند از سوی یک طیف خاص به عنوان هنرمند برگزیده یا هنرمند مطرود نیز می تواند در میزان پذیرش و یا عدم پذیرش آثار او در بازار تاثیر قبل توجهی بگذارد.
توزیع الکترونیک موسیقی نیز از نکاتی است که باید در حوزه فناوری موسیقی بدان توجه شود اما سووالی که مطرح است آن است که آیا گستردگی توزیع الکترونیک موسیقی از طریق اینترنت و امکان دانلود آنها نقش کمپانی های بزرگ تهیه و توزیع موسیقی در نیا را کم رنگ و آنها را از صحنه خارج خواهد کرد؟
در پاسخ باید گفت، اگرچه امکان دانلود موسیقی از طریق اینترنت، بحث هایی را در زمینه از دست دادن جایگاه کمپانی ها بزرگ بوجود آورده، لیکن صنعت موسیقی همواره خود را با شرایطی که فناوری جدید ایجاد کرده، انطباق و به حیات خود ادامه داده است.
به عنوان مثال با بوجود آمدن نوارهای صوتی و استودیوهای خانگی قابل ضبط، این بحث پیش آمد که کمپانی تولید و توزیع، جایگاه خود را از دست خواهند داد اما چنین اتفاقی نیافتاد.
گرچه باید پذیرفت که سرعت عمل این کمپانی ها در مقابل موسیقی های قابل دانلود و بطور کلی اینترنت، از دیدگاه صاحبنظران کند بوده است، با این وجود از آنجایی که این کمپانی ها همواره نقش واسطه بین هنرمندان و مصرف کنندگان را بازی می کنند می توان انتطار داشت که این نقش در آینده نیز حفظ شود.
علاوه بر آن حجم بالای تولید آثار، که هزاران ساعت اثر را شامل می شود از میزان زمانی که شنوندگان برای شنیدن موسیقی صرف می کنند بالاتر است؛ شنوندگان ناگزیر به آلبوم های حمایت و منتشر شده توسط کمپانی ها روی می آورند زیرا تصور می کنند این کمپانی ها مشکل انتخاب اثر را برای آنها حل میکنند.