انتخاب دستور تهیه غذا : همانقدر که میزان علاقه فرزندتان به آن غذا مهم است اما با این حال شما باید سطح دشواری تهیه آن را نیز درنظر بگیرید. بهتر است از کارهای ابتدایی شروع کنید: شستن میوه‌ها و سبزیجات، اضافه کردن موادی که قبلا اندازه‌گیری و خرد‌شده، ترکیب مواد و... .
تشکیل یک کارگاه آشپزی: درصورت لزوم، برای اینکه قد فرزندتان به سطح میز کارش برسد، میزی هم‌سطح او آماده کنید، مواداولیه و ظروف را روی آن بچینید. (مواد را از قبل اندازه‌گیری، تمیز، خرد و... کنید).
آسان کردن وظایف کودکان: استفاده از مواد کمتر و ظروف کوچک‌تر برای تهیه غذا، آسان‌تر است. ترجیحا برای کودکان ظروف خیلی کوچک به کاربرده شود تا استفاده از آنها برایشان آسان باشد.
ابتکار عمل: مثلا از او بپرسید آیا دوست دارد برای کیک به جای توت‌فرنگی از گیلاس استفاده کند؟ معمولا ابتکار عمل کودکان آنقدرها هم خطرناک نیست.
تطابق سطح لغات با آنها: کلماتی مانند (خردکردن، جوشاندن یا هم زدن) نسبتا برای کودکان پیچیده است. پس برای مثال بهتر است از این جملات استفاده کنید: «اونا رو به قسمتای کوچولو ببر، وقتی غذا قل قل کرد و...».
فرصت خلاقیت: مرحله تزیین مواد برای همه لذتبخش است، پس بهتر است این مسئولیت را به کودکان واگذار کنیم. در این مرحله آنها می‌توانند ذوق هنری خود را گسترش دهند.
اهمیت دادن به‌کار کودکان: نباید فراموش کرد که کودکان را برای موفقیت در کارها تشویق کنیم. برای مثال می‌توان یکسری از وسایل آشپزخانه را در اختیارشان قرار داد (پیش‌بند، کاردک، همزن و...).
خلق خاطرات : هنگامی که کودکانمان مشغول آشپزی هستند از آنها عکس بگیریم و با آلبوم عکس‌هایشان یک کتاب آشپزی برایشان درست کنیم. با این روش خاطرات آنها حفظ می‌شود و در آینده با تداعی این خاطرات می‌توانند بار دیگر همین دستورات غذایی را به فرزندان آینده خود نیز انتقال دهند.
کار، بدون استرس: نباید مضطرب باشید. مطمئنا کودکان هنگام آشپزی کثیف‌کاری می‌کنند. مهم نیست، چون کف آشپزخانه به‌راحتی پاک می‌شود.
فراموش نکنید که آشپزی با کودکان اجباری نیست بلکه هدف اصلی، لذت بردن از لحظات زیبا میان شما و فرزندتان است.
fr. istockphoto. com
ترجمه: الناز دولتخواه
