در یک سال اخیر رژیم صهیونیستی در مرزهای سرزمینی که سال‌هاست اشغال کرده، از همه طرف در حال ساخت دیوار بوده‌است؛ دیوارهای بلندی که با هزینه هنگفت، از بیم امنیتش می‌سازد اما باز هم امنیت، فرسنگ‌ها از این رژیم دور است. اسرائیل با وجود ساخت این همه دیوار، با وجود هزینه میلیاردی، با وجود ایجاد چندین سپر دفاع موشکی و با وجود اینکه اکثریت شهروندان آن آموزش نظامی می‌بینند و همواره آماده جنگ هستند، هیچ‌گاه روی آرامش را نخواهد دید.
نیو گوردون یکی از نویسندگان و چهره‌های دانشگاهی اسرائیل اخیرا در یادداشتی که در چند رسانه این رژیم به چاپ رسید، در تحلیل سیاست دیوارسازی اطراف مرزهای سرزمین‌های اشغالی نوشت: ظاهر قضیه این است که ما فلسطینیان را محصور می‌کنیم اما اگر نگاهی دقیق به خاورمیانه داشته باشید می‌بینید این اسرائیل است که محصور شده؛ رژیمی که ارتباط خود با همسایگانش را از دست می‌دهد.
از زمان شروع ساخت دیوار حایل به ضخامت هشت متر میان کرانه باختری و سرزمین‌هایی که در اشغال اسرائیل است(فلسطینیان آن را دیوار آپارتاید نامیده‌اند)10سال گذشته و تا آوریل 2012حدود 62درصد آن‌که 434کیلومتر است، به پایان رسیده است.
طبق اعلام رژیم صهیونیستی قرار بود از ماه ژوئن ساخت دیوار در منطقه گوش ایزیون واقع در نزدیکی بیت‌لحم در کرانه باختری از سر گرفته شود. همچنین، ساخت دیوار در معاله آدومیم نزدیک بیت‌المقدس و یکی از بزرگ‌ترین شهرک‌های یهودی‌نشین، سال آینده آغاز خواهد شد.
گوردون در مورد این دیوار عظیم می‌گوید: هرآنچه آن سوی دیوار است به یک هیولا یا چیزی ناشناخته تبدیل می‌شود که هراس‌انگیز خواهد بود؛ از آنجایی که چیزی ترسناک و ناشناخته است بدون شک میزان دشمنی و بیزاری را افزایش خواهد داد.
توجیه رژیم صهیونیستی برای ساخت دیوار حائل، دفاع از غیرنظامیان اسرائیلی در برابر خشونت فلسطینیان است اما خود فلسطینی‌ها معتقدند چنین دیواری که تا خاک سرزمین‌های اشغالی در کرانه باختری پیش‌رفته بهانه‌ای است برای غصب میزان بیشتری از زمین‌های فلسطین.
براساس آمار اعلام شده از سوی گروه الحق که یکی از گروه‌های حقوق بشر در فلسطین است، انتظار می‌رود پس از کامل شدن دیوار، 530کیلومترمربع از خاک فلسطین تصرف شود. این میزان با مساحت شیکاگو یعنی سومین شهر بزرگ ایالات متحده برابر است.
تلاش اسرائیل برای ساخت دیوارها و حصارها به دور خود تنها به ساخت دیوار حائل محدود نمی‌شود. ساخت یک حصار 230کیلومتری در مرز جنوبی سرزمین‌های تحت اشغال این رژیم با مصر با سرعتی چشمگیر در حال پیشروی است. اسرائیلی‌ها هدف از ساخت این دیوار را پیشگیری از ورود پناهندگان آفریقایی اعلام کرده‌اند. عجیب اینکه همین پناهجویان که تعدادشان به 60هزار نفر می‌رسد در ساخت حصار و زیرساخت‌هایش به‌کار گرفته می‌شوند. بیشتر این افراد با عبور از صحرای سینا خود را به سرزمین‌های اشغالی رسانده‌اند.
محمد انور 29ساله که از دارفور به سرزمین‌های‌اشغالی پناهنده شده یکی از این افراد است که از کار خود احساس رضایت ندارد. او که هشت‌ماه به ساخت جاده برای عبور نظامیان در نزدیکی حصار مصر و اسرائیل مشغول بوده می‌گوید: حس می‌کنم کاری علیه خودم انجام می‌دهم. بیکاری او را به آنجا کشانده زیرا در شهری که ساکن آن بوده یعنی ایلات واقع در جنوب سرزمین‌های اشغالی تحت کنترل اسرائیل که چند کیلومتر با مرز مصر فاصله دارد شغلی پیدا نکرده است.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی می‌گوید، این حصار برای حفظ روابط دوستانه و صلح‌آمیز با مصر لازم است. او در توجیه ساخت چنین حصاری گفته برای ادامه صلح باید امنیت وجود داشته باشد به این منظور، وجود حصار لازم است. در ابتدای سال‌جاری مقامات رژیم صهیونیستی اعلام کرده بودند با پایان ساخت حصار مرز مصر و اسرائیل، در مرز اردن نیز حصاری ساخته خواهد شد. پیش از اعلام چنین برنامه‌ای، ملک عبدالله دوم پادشاه اردن سپتامبر گذشته در مصاحبه‌ای با وال‌استریت ژورنال گفته بود اسرائیل باید تصمیم بگیرد. آیا می‌خواهد بخشی از منطقه باشد؟یا به دژ تبدیل شود.
یان پاپه، مورخ اسرائیلی معتقد است اندیشه دژ اسرائیل، چیز تازه‌ای نیست و حاصل تفکر صهیونیستی است که سابقه‌ای طولانی دارد. او در توضیح چنین تفکری می‌گوید: چه در تفکر اولیه صهیونیستی چه در تفکراتی که بعدها شکل گرفت، فرض بر این بوده که اسرائیل بخشی از اروپا باشد نه خاورمیانه. جامعه یهود اسرائیل ترجیح می‌دهد برای دورماندن از فلسطینیان یا محیط عربی اطرافش در دیوار محصور باشد، فرقی نمی‌کند آنها واقعا دشمنانی داشته باشند یا این دشمن زاییده خیال باشد.به گفته پاپه، این ذهنیت دفاعی دولت را ناچار کرده از راه خشم و زور با همسایگانش روبه‌رو شود و چنین رویکردی آنها را از خاورمیانه دورتر کرده و روزبه‌روز به انزوایشان می‌افزاید.
این مورخ اسرائیلی در مورد راه برون رفت از این انزوا می‌گوید: فرو ریختن دیوارهای فیزیکی و خیالی تنها زمانی اتفاق می‌افتد که اسرائیل با داشتن یکی از قوی‌ترین ارتش‌های منطقه شجاعت به خرج دهد و با از دست دادن برخی امتیازهایش کاری کند فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها به حقوق نزدیک‌تر دست یابند و این را بپذیرد که بخشی از خاورمیانه است. شاید تحقق این امر بعید باشد زیرا در‌ماه ژوئن ساخت دیوار حائل به ضخامت هفت متر میان اسرائیل و لبنان به پایان رسید. در این دیوار دوربین‌ها و حسگرهایی برای تشخیص حرکت به‌کار برده شده که تا فاصله 1200متری را پوشش می‌دهد. در چنین شرایطی که صهیونیست‌ها تلاش می‌کنند از همه طرف به دورشان دیوار بکشند نمی‌توان امیدوار بود که خود را بخشی از خاورمیانه بدانند. بدون شک خاورمیانه همچنین رژیم هراسناک و هراس‌آوری را بخشی از خود نمی‌داند.
آنتی وار
ترجمه: راحله فاضلی
