به گزارش همشهری از ابتدای سال براساس وعده‌های دولت قرار بود این طرح در اواسط تابستان رونمایی شود اما تأخیر در اعلام شرایط بازار گمانه زنی‌ها را به اندازه‌ای داغ و متقاضیان خرید مسکن در تهران را به قدری سردرگم کرد که وزیر راه و شهرسازی را وادار به تمرکز اخبار مربوط به این پروژه در اتاق کار خودش کرد ولی با اعلام شرایط این پروژه، متقاضیانی که منتظر بودند با مبلغی در حدود 20تا 30میلیون تومان خانه دار شوند در شوکی عمیق فرو رفتند. اخذ مبلغی بیش از 80میلیون تومان در کمتر از یک سال و پرداخت اقساط یک میلیون تومان در‌ماه نشان می‌دهد که فقط بخشی از اقشار مرفه جامعه مخاطبان این پروژه را تشکیل می‌دهند چرا که اغلب افراد با این سطح درآمد پیش از این صاحب خانه شده‌اند.
مسکن ویژه برای سرمایه‌دارهاست
عضو کمیته مسکن کمیسیون عمران مجلس با بیان اینکه واریز کردن هر سه‌ماه ۲۰ میلیون تومان در چهار مرحله برای متقاضیان مسکن ویژه تهران بی‌معناست، گفت: کسی که توانایی پرداخت چنین مبلغی را داشته باشد یک سرمایه‌دار است نه متقاضی مسکن در تهران. مجید جلیل سرقلعه در گفت‌وگو با خانه ملت درباره شرایط ثبت نام مسکن ویژه تهران گفت: شرایطی که برای ثبت نام این مسکن درنظر گرفته شده، شرایطی نیست که برای فردی بدون مسکن در تهران مناسب باشد. این نماینده مجلس با بیان اینکه فردی که هر سه‌ماه توانایی پرداخت ۲۰ میلیون تومان را داشته باشد نمی‌تواند بدون مسکن باشد، افزود: این شرط در حالی برای متقاضیان درنظر گرفته شده که آنها نباید منزلی در تهران به نام خود داشته باشند.
تبلیغات، تنها انگیزه احداث مسکن ویژه
یک استاد دانشگاه با اشاره به برنامه‌ریزی دولت برای ساخت انبوه مسکن ویژه، خاطرنشان کرد: اجرای چنین طرح بزرگی در سال آخر فعالیت دولت هیچ دلیلی به غیراز فعالیت‌های تبلیغاتی نمی‌تواند داشته باشد. دکتر پیروز حناچی به خبرنگار ما گفت: اشکال عمده دیگر این طرح این است که ارتباط سیستمی با اسناد راهبردی نداشته و به این ترتیب در بلندمدت مشکلات زیادی را برای پایتخت به بار خواهد آورد.
معاون اسبق وزیر مسکن و شهرسازی تلاش برای احداث مسکن مهر در اطراف کلانشهرها برای افراد کم‌درآمد را نیز به همین دلیل که ارتباطی با اسناد بالادستی نداشته و حرکتی در راستای ایجاد تمرکز جغرافیایی در اقشار کم درآمد به شمار می‌رود، فاقد توجیهات علمی دانست. او خاطرنشان کرد: برنامه‌ها باید به‌گونه‌ای باشد که دهک‌های مختلف درآمدی در شهر پراکنده باشند تا یک نوع تعادل در بافت شهری ایجاد شود. حناچی همچنین یکی از راه‌های تأمین زمین‌های این پروژه را استفاده از زمین‌های منابع طبیعی عنوان کرد که اگرچه ممکن است به لحاظ قانونی اختیار آنها دست دولت باشد اما این کار صدمات جدی را به بافت شهری و طبیعی وارد خواهد ساخت.
