به گزارش همشهری‌آنلاین در این نشست که صبح روز دوشنبه،27 شهریور، در خانه هنرمندان ایران و با حضور همایون شجریان،سهراب پورناظری و توتونچیان،مدیر اجرایی این کنسرت برگزار شد،همایون شجریان در پاسخ به سوالی درباره حضور در گروه‌های موسیقی مختلف،گفت: بعضی از این تجربه‌ها را با انگیزه خاصی انجام داده‌ام اما در بعضی آنها این گونه نبوده است.
وی ادامه داد: برای مثال وقتی پروژه «شوق‌نامه» به من پیشنهاد شد، خصوصیاتی داشت که هر کس دیگری جای من بود، دوست داشت آن را تجربه کند. در مورد پروژه «سیمرغ» و همکاری با حمید متبسم و یا همکاری با علی قمصری در گروه همنوازان حصار نیز می‌توانم همین پاسخ را بدهم.
به گزارش ایسنا همایون شجریان یادآور شد: در همکاری با سهراب و کیخسرو پورناظری که اولین اجرای مشترکم با آنها را تجربه می‌کنم، کارهای زیبایی را ارائه می‌دهیم که این کار نیز خصوصیات خاص خودش را دارد و برای من قابل توجه است.
این هنرمند عرصه آواز در بخش دیگری از سخنانش مطرح کرد: پیش از این سهراب پورناظری در «همنوازان حصار» با من همکاری داشته اما اینگونه نبود که سهراب بخواهد برای گروه آهنگسازی کند و کارهای کیخسرو پورناظری نیز اجرا شود.
او با بیان اینکه سال‌ها فکر تشکیل یک گروه تازه را در سر داشته است، گفت: همیشه دوست داشتم گروهی مثل گروه «آوا» که پدرم آن را تاسیس کرده بودند، پی‌ریزی کنم و این گروه جایی باشد تا آثار هر آهنگسازی در آن اجرا شده و نوازندگان مختلف در آن هنرنمایی کنند. من هم نام این گروه را «سیاوش» گذاشتم و فعالیتم را با این گروه آغاز می‌کنم. همچنین، در هنگام تنظیم قطعات با سهراب تصمیم گرفتیم، چند کار از کیخسرو پورناظری را نیز در آن بگنجانیم.
شجریان همچنین اظهار کرد: سال‌ها بود که این پیشنهاد را داشتم تا اجرایی را با گروه «شمس» به صحنه ببریم و صحبت‌های زیادی در این‌باره کرده بودیم اما فعالیت‌های ما به این گروه ختم شد و به واسطه تصانیفی که در اختیار ما قرار گرفت آثاری را در این مجموعه ارائه می‌دهیم.
او درباره کلام به کار رفته در اجرای گروه گفت: آواز طبق روال همیشه بر عهده خواننده است و خیام ،حافظ و مولوی شاعرانی هستند که از کلام آنها در این کنسرت بهره برده‌ایم. همچنین تصانیفی از هومن ذکایی و مهسا زمانیان استفاده کرده‌ایم. چند آواز بر اساس ردیف کلاسیک خواهد بود و به جای شعر نو بیشتر از غزل استفاده کردیم.
شجریان با بیان اینکه فضای استفاده شده در موسیقی بر اساس آوازهای سنتی است، اظهار کرد: در بخش موسیقی تنوع زیادی خواهیم داشت و سعی می‌کنیم با گنجاندن قطعات متفاوت سلیقه‌های جامع‌تری را پوشش دهیم.
این هنرمند عرصه‌ی آواز معتقد است: کار صحنه‌ای باید با آنچه در آلبوم ارائه می‌شود، متفاوت باشد. چرا که مخاطب 90 دقیقه در یک کنسرت حضور دارد و باید با عوض کردن «مد» و دستگاه برای مخاطب تنوع ایجاد کند، همین طور کشش و جذابیت با ایجاد تعادل در موسیقی برای مخاطب ایجاد شده است.
به گزارش ایسنا، در بخش دیگری از این نشست سهراب پورناظری آهنگساز گروه «سیاوش» در سخنانی مطرح کرد: بهترین عنوانی که می‌توانم برای بخش اول انتخاب کنم، این است که بگویم این موسیقی ، موسیقی نسل من است که براساس دنیای پیرامون و تصویر زندگی روزمره خودم آن را انعکاس داده‌ام.
او اضافه کرد: موسیقی بخش اول دور از هیجان و پخته‌تر است و همچنین سازهای کوبه‌ای در این اجرا نقش زیادی دارند.
پورناظری با بیان اینکه آهنگسازی هیچ نقشه راهی ندارد، افزود: رپرتوار قسمت اول شامل قطعاتی است که با آنها زندگی کرده‌ام و شامل فضاهای شهودی بر اساس حس لحظه من بوده است.
او در همین رابطه گفت: فضای کار در بخش دوم از قالب سنتی شروع شده و به آهنگسازی امروز نزدیک می‌شود و از نظر فرم به موسیقی ایرانی نزدیک است. همچنین در چیدمان از قطعات مختلفی استفاده کرده‌ایم.
پورناظری در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا علی قمصری در ترکیب نوازنده‌ها حضور ندارد، اظهار کرد: قالب این گروه متفاوت است. من و همایون نیز حدود 15 سال است که با هم همکاری می‌کنیم، طبیعتا قمصری و همایون همکاری‌های خاص خود را دارند و امیدوارم در این موضوع سوء تفاهم نشده باشد.
همایون شجریان نیز در همین خصوص افزود: این موضوع به هیچ وجه حاشیه‌ای نیست. «حصار» همیشه باقی می‌ماند. من و علی قمصری کارهای مشترک زیادی با هم داشتیم. اما در این کارترجیح دادم که ترکیب نوازنده‌ها، این گونه باشد و تشکیل گروه «سیاوش» مدت‌ها در ذهنم بود. پس برای جان دادن به افکارم، این ترکیب و با استفاده از قطعات پورناظری بهترین فرصت بود.
توتونچیان نیز در پاسخ به این سوال گفت: در کنسرت‌های موسیقی اصیل نیاز به اسپانسر مبرم است و در عین حال تداوم حضور این اسپانسرها مبنی بر انجام خواسته‌هایشان است. اما به هر حال باید راهکاری پیدا کنیم تا تعاملی برای هدف‌های خودمان در نظر بگیریم و به شما قول می‌دهم در کنسرت پیش‌رو شأن صحنه پایین نیاید.
شجریان در پاسخ به سوال خبرنگار دیگری مبنی بر دلیل تجربه‌اش با ساز تنبور گفت: این تجربه را دوست داشتم چرا که در آن به بخش‌های مورد علاقه من توجه شده است.
او اظهار کرد: بخش اول کنسرت حدود 20 دقیقه است که نه خیلی کوتاه و نه خیلی بلند برآورد می‌شود. در این 20 دقیقه کنترباس با ساز عود که نوای خود را دارد ترکیب می‌شود و من این فضا را خیلی دوست دارم.
پورناظری نیز در این زمینه اظهار کرد: در مورد فضای تنبور و مقام که امروز از آن صحبت می‌شود باید به این نکته اشاره کرد که تنبوری که امروز مورد استقبال عموم قرار گرفته تنبوری است که با گروه «شمس» مطرح شده است. گروه «شمس» با آهنگسازی‌هایی که بر روی این ساز انجام داد، باعث شد تنبور وارد مرحله جدیدی از زندگی‌اش شود.
در پایان این نشست خبری نیز یکی از خبرنگاران این پرسش را مطرح کرد که، آیا دو سانس بودن این کنسرت موجب پایین بودن کیفیت اجرا نمی‌شود و شجریان در پاسخ به این سوال گفت: این دو سانس بودن بر کیفیت اجرای ما تاثیری نخواهد گذاشت و خواننده نیز با این موضوع مشکلی ندارد. اگر شب بعد از کنسرت استراحت من کافی باشد شب دوم حتی صدایم گرم‌تر هم می‌شود و این در حالی است که اگر قرار بود بنده چهار شب در یک سانس به روی صحنه بروم بیشتر دچار خستگی می‌شدم.
محمدحسین توتونچیان ـ مدیر شرکت ققنوس ـ هم در سخنانی گفت: کنسرت گروه «سیاوش» مهر ماه در برج میلاد تهران هر شب با دو اجرا به روی صحنه خواهد رفت، اما پیش از آنکه آگهی‌های تبلیغاتی و کنفرانس مطبوعاتی برگزار شود، تمام بلیت‌ها تمام شد و از آنجا که نمی‌خواستیم بازار سیاه به وجود بیاید، دو سانس دیگر اجرا را تمدید کردیم.
به گفته او، اجرای تمدیدی 8 مهرماه در دو سانس به روی صحنه خواهد رفت، اما تاکنون 80 درصد این بلیت‌ها به فروش رفته است.
توتونچیان درباره رپرتوار کنسرت اظهار کرد: کنسرت در دو بخش اجرا خواهد شد که بخش اول آن شامل تریو تنبور، کنترباس و عود است و بخش دوم نیز موسیقی اصیل ایرانی را در آواز اصفهان و دستگاه نوا شامل می‌شود.
