به‌نظر من آنچه برای بازیکنان جوان مهم است تعداد هرچه بیشتر بازی برای آنان است و هر چقدر این بازیکنان در تورنمنت‌های بیشتری به میدان بروند اعتماد به نفس بیشتری پیدا خواهند کرد. فلسفه وجودی تشکیل تیم‌ملی‌امید بسیار مؤثر است و همان تیم امید دو سال پیش باعث شد تا بازیکنان جوان آن تیم، امروز به‌خودباوری لازم برسند.رقابت‌های بسکتبال در آسیا به جام ملت‌ها، بازی‌های آسیایی، کاپ آسیا و جام‌ویلیام جونز تقسیم می‌شود و تیم‌ها نیز در هر کدام از این رقابت‌ها به‌دنبال اهداف خاصی هستند.
تمام کشورها برای پشتوانه‌سازی از تورنمنت‌های پایین‌تر استفاده می‌کنند تا بازیکنان جوان خود را به‌تدریج به‌خودباوری رسانده و بتوانند به آرامی آنها را برای جام‌ملت‌ها به‌عنوان مهم‌ترین رویداد بسکتبال قاره آماده کنند. کاپ آسیا فرصت خوبی برای جوانان بود که به شکل مناسبی نیز از آن استفاده شد.
به‌نظر من تأثیر حضور بازیکنان جوان هم در تیم ملی کاملا دیده شد و آنها هم به‌نوعی به اعتماد به نفس و خودباوری خوبی رسیدند. البته افت‌وخیزهایی هم مشاهده شد که اصولا بازیکنان جوان دارای افت و خیز هستند و نیاز به تجربه دارند. شاید امکان داشت چند ملی‌پوش جوان بیشتر بازی کنند، اما به این دلیل که نوسان داشتند کمتر به میدان رفتند. در توکیو صمد، آفاق و اوشین به جوانان کمک کردند و زمانی که در چند مسابقه به‌طور عجیب و غریب عقب می‌افتادیم با حفظ انسجام، تیم را شکل می‌دادند و به پیروزی می‌رسیدند.
نکته دیگر اینکه بازیکنان باتجربه، جوان‌ها را در کنار خود پذیرفتند که اتفاق خوبی بود و این مسئله انسجام تیمی ایران را که سال گذشته در ووهان چین وجود نداشت دوباره احیا کرد. در کاپ آسیا زمانی تیم شرایط خوبی پیدا می‌کرد که کارش را با همان سیستم دفاعی چند‌ساله و مطرح خودمان که از زمان ترومن ایجاد شد ادامه می‌داد؛«دفاع پرسی در سه‌چهارم زمین و دفاع منطقه دو و سه» که در این رقابت‌ها به خوبی جواب داد. هر‌زمان که ایران کارش را با یارگیری پیگیری می‌کرد عقب می‌افتاد و دوباره برای جبران به دفاع منطقه‌ای می‌پرداخت. باید بررسی کنیم که چرا در دفاع نفربه‌نفر مشکل داریم و ضربه می‌خوریم.
درحالی‌که این نوع دفاع حتی در دقایق پایانی بازی با قطر باعث شد تا حریف بازی را برابر کند اما دفاع منطقه‌ای در وقت اضافه باعث پیروزی ما شد. این نکته را هم اضافه کنم که در این تورنمنت شاهد سیستم جدیدی از سوی تیم ملی نبودیم و همانند زمانی که ترومن از ایران رفت و ماتیچ 90درصد برنامه‌های او را تکرار کرد، این بار هم این موضوع را دوباره به نوعی دیگر شاهد بودیم. در ژاپن کار دفاعی و حمله ایران همانند همیشه بود. به‌نظر من یکسری تغییرات نیاز است.
این موضوع در جام ملت‌ها به ما ضربه زد، اما در ژاپن موفق بود ولی حالا معتقدم باید تغییرهایی ایجاد شود. معتقدم قهرمانی در کاپ آسیا هوای تازه‌ای در بسکتبال بود و حالا فرصتی برای ایجاد شکل جدید است. به‌طور مثال می‌توان در کنار دفاع منطقه دو و سه، از دفاع یک، سه، یک استفاده کرد. زمانی که دامنه سیستم‌ها و برنامه‌ها گسترده باشد، می‌توان عملکردی متنوع داشت و بهتر کار کرد.
