شروع فاجعه‌بار میلان؛ موقتی اما دردناک

چندان هم بی‌دلیل نبود که هواداران در سن سیرو تیمشان را هو کردند اما چرا یکی از غول‌های فوتبال ایتالیا- هر چند به‌نظر می‌رسد موقتی- به این روز افتاده است؟ برای یافتن نخستین دلیل که می‌تواند تأثیرگذارترین آن باشد کافی است نگاهی به ورود و خروج بازیکنان در میلان داشته باشیم. تابستان سال گذشته، زلاتان ابراهیموویچ، کلارنس سیدورف، تیاگو سیلوا، فیلیپو اینتزاگی، جنارو گاتوزو، الساندرو نستا و آنتونیو کاسانو سن‌سیرو را ترک کردند. جدایی این نام‌ها، بدون توجه به جانشینان آنها می‌تواند هر تیمی را حتی اگر میلان باشد زمینگیر کند. در این مورد خاص البته جانشین‌ها چندان هم وزن آنها که رفتند،نیستند؛ نایجل ده‌یانگ، جیان پائولو‌پاتزینی، فرانچسکو آچربی، بویان کرکیچ و سولی مونتاری. همه آنها بازیکنان خوبی هستند اما نمی‌توان آنها را با بازیکنانی که رفتند- حتی آنها که بازنشسته شدند- مقایسه کرد. بازیکنانی مانند سیدورف، گاتوزو و نستا معمولا نیمکت‌نشین بودند اما در همین فصل گذشته که میلان تا انتهای فصل برای قهرمانی با یووه می‌جنگید، هر بار که به میدان می‌آمدند نقشی کلیدی داشتند. قطعا کادر ضعیف‌شده میلان، یکی از دلایل ناکامی این تیم در شروع فصل به‌شمار می‌رود.

در سال‌های اخیر، حضور و قاطعیت زلاتان در محوطه جریمه حریف یکی از عوامل موفقیت میلان بود و جدایی تیاگو سیلوا که گفته می‌شود بهترین دفاع میانی حال حاضر دنیاست، یک حفره پرناشدنی در خط دفاع میلان ایجاد کرده است. ‌ بیلان مالی میلان در فصل نقل و انتقالات، 39/5میلیون پوند (54/1میلیون دلار) بوده است. مسئولان میلان معمولا بیش از آنکه بفروشند خرج می‌کنند و بیلان مالی میلان منفی است مگر اینکه یک ستاره بفروشند. این وضع در سال2006 با فروش آندری شوچنکو به چلسی با قیمت 40میلیون پوند (65میلیون دلار) یا کاکا به رئال‌مادرید به قیمت 57میلیون پوند (92/5میلیون دلار) تکرار شده بود. در تابستان امسال هم میلان با فروش سیلوا و ابراهیموویچ به پاری‌سن‌ژرمن 55میلیون پوند (89/3میلیون دلار) سود به‌دست آورد. اما این بار مسئولان میلان از این پول هنگفت آنچنان که رسم این باشگاه است در بازار نقل و انتقالات استفاده نکردند. آنها اعلام کرده‌اند که قوانین مالی بازی جوانمردانه یوفا آنها را وادار کرده است تا کمی ریخت‌و‌پاش‌های همیشگی را کاهش بدهند چون براساس این قانون، خرید باشگاه‌ها باید با درآمد آنها نسبتی معقول داشته باشد و درصورت ضرردهی زیاد، باشگاه‌ها از حضور در رقابت‌های اروپایی منع می‌شوند.

با این حال بازیکنان از دست رفته تمام ماجرا نیست. میلان حتی زمانی که در رده پانزدهم قرار داشت از لحاظ بازیکن بهتر از 16یا 17تیم دیگر لیگ بود. دلیل شروع ضعیف میلان چیزی فراتر از جدایی بازیکنان است و می‌توان آن را به سبک بازی این تیم و همینطور استراتژی‌های ماسیمیلیانو آلگری هم مربوط دانست.

در بازی‌های ابتدای لیگ، قهرمان هفت دوره اروپا به سختی می‌توانست به تسلط خود در بازی تداوم بدهد و بعد از نیم ساعت بازی درخشان، افت شروع می‌شد. برای مثال در شکست برابر اودینزه، میلان 25دقیقه عالی بود اما آرام‌آرام زمین به‌دست حریف افتاد. حتی تساوی بدون گل با اندرلشت در لیگ قهرمانان هم به‌خوبی نشان داد که علاوه بر مشکل جدایی بازیکنان بزرگ، تیم در یافتن روش مناسب برای بازی برابر تیم‌های مختلف هم مشکل دارد. اینجا البته جایی است که آلگری باید خودش را نشان بدهد. با این حال این شروع ضعیف، پایانی در آینده نزدیک دارد. نه‌تنها مصدومیت روبینیو و الکساند‌پاتو به‌زودی برطرف خواهد شد و این دو خواهند توانست به تیم بپیوندند، که اعتمادی که مسئولان میلان به آلگری نشان داده‌اند و با وجود این شروع فاجعه بار از او حمایت کرده‌اند می‌تواند میلان را به مسیر درست بازگرداند.