با نوسازی جاده‌ها و تخریب ساختمان‌های قدیمی هر ساله هزاران تن آوار بتن ایجاد می‌شود؛ به طوری که تنها در آلمان در سال 2010 میلادی بیش از 130 میلیون تن ضایعات ساخت‌وساز تولید شد.
تولیدکنندگان سیمان عامل ایجاد 8 تا 15 درصد از تولید جهانی دی‌اکسیدکربن هستند و روش‌های موجود برای بازیافت بتن نیز بسیار محدود هستند که باعث تولید مقادیر زیادی گرد و غبار می‌شود.
صاعقه از آب یا هوا عبور می‌کند، اما محققان گروه تکنولوژی بتن «هولتس کرشن» آلمان روشی برای عبور دادن رعد و برق از مواد جامد ابداع کرده‌اند. محققان یک مطالعه 70 ساله را مورد بررسی قرار داده‌اند که نشان می‌دهد، صاعقه در یک زمان بسیار کوتاه در حدود 500 نانوثانیه از آب عبور کرده و وارد یک ماده جامد می‌شود.
صاعقه در زمان برخورد با آوار بتن با کم‌ترین مقاومت از درون سنگ و شن عبور کرده و باعث جدا شدن به اجزای سازنده بتن می‌شود که حداکثر بازیافت را نتیجه می‌دهد.
این طرح یک تئوری نبوده و محققان با استفاده از صاعقه تولید شده در آزمایشگاه می‌توانند در هر ساعت یک تن بتن را بازیافت کنند. حداکثر بهره‌وری برای این سیستم بازیافت 20 تن بتن در هر ساعت است و مرکز بازیافت بتن با این توان احتمالا تا دو سال آینده مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.
ملی شدن این پروژه باعث بازیافت میلیون‌ها تن بتن در سراسر جهان می‌شود که به معنای کاهش تولید سیمان جدید و انتشار دی‌اکسیدکربن خواهد بود.
