ازدواج حضرت علی(ع) با حضرت فاطمه(س) الگوی همه نسل‌هاست

"ومن آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها وجعل بینکم موده ورحمه ان فی ذلک لایات لقوم یتفکرون"؛ برایتان از جنس خودتان همسرانی آفرید تا بدانها آرام گیرید ومیان شما دوستی و مهربانی نهاد، که در این برای گروهی که اندیشه می‏کنند عبرت هاست. (سوره روم آیه 21)

اسلام درباره مساله ازدواج تعقیب کننده مقاصدی وحیانی است. اصلی ترین وبنیادی ترین امر از نظر اسلام تشکیل خانواده است وبه یقین مهمترین بحث دنیای امروز نیز چالش‏‌های پیش رو در این زمینه می‏‌باشد.

از آنجا که موانع بسیاری در مسیر ازدواج‏‌های امروزین قرار دارد شاید بتوان گفت تشکیل مرکزیتی قدرتمند چون خانواده امری است بس مشکل. دلیل اصلی بروز چنین مشکلاتی در امر ازدواج درکنار موانع فرهنگی، تحقیقات ضعیف ومطالعات ناقص، عدم شناخت مسائل مربوط به این امر بر مبنای قرآن و زندگانی اهل بیت (ع)است. قطعا ویقینا استفاده از مفاهیم تعالی بخش قرآنی والگوگیری از زندگانی ائمه (ع) بسیاری از مشکلات موجود در این حوزه را سامان می‏بخشد.

اول ذیحجه (برابر 26 مهر) به دلیل سالگرد پیوند آسمانی حضرت علی (ع) وفاطمه(س) به نام روز ازدواج نام گذاری شده، به همین جهت در این مقال نگاهی کوتاه می‏اندازیم به زندگانی مشترک این دو بزرگوار.

تحقق ازدواج علی (ع) وفاطمه (س) براساس وحی آسمانی وتوسط پیامبر (ص) و با رضایت قلبی هر دو بزرگوار صورت گرفت. حضرت علی (ع) در سن 21 سالگی وفاطمه (س) در سن 9 سالگی در تاریخ اول ذی الحجه سال دوم هجری زندگی خود را آغاز کردند.

فاطمه (س) شخصیتی است که تمام جلوه‏های الهی وجبروتی در او جمع است؛ کسی که به گواه تاریخ پس از بستن پیمان زناشویی با علی (ع) تا آخرین روز بر سر پیمان خود ماند.

تعاون، تقوی و نیکی از جمله ارکان زندگی مشترک این دو بزرگوار می‏باشد. زهرا (س)هیچگاه درطول زندگانی پر فراز ونشیب خود از علی (ع) چیزی نخواست که اجابت آن برای حضرت مشکل باشد.

همکاری علی (ع) با فاطمه (س) در امور خانه به صورتی بوده که هرکدام برای انجام کارها از دیگری پیش قدم می‏شده اند. از جلوه‏های مطلوب زندگی این دو بزرگوار تقسیم وظایف به صورتی عادلانه وعالمانه می‏باشد. عالمانه است به این معنا که بر مبنای ساختار روحی وجسمی ومصلحت اجتماعی انجام گرفته وعادلانه بدان جهت که توسط پیامبر (ص) انجام پذیرفت به این صورت که ایشان کارهای داخل خانه را به فاطمه (س) وکارهای خارج از خانه را به علی (ع) واگذار کردند.

محبت و انس حضرت علی (ع) وحضرت فاطمه (س) به یکدیگر به قدری وسیع وعمیق است که وقتی پیامبر (ص)از حضرت فاطمه پرسیدند : فاطمه جان رفتار شوهرت علی باتو چگونه است؟ فاطمه (س) بدون درنگ پاسخ دادند خوب است بسیار خوب است. گرچه زنان قریش مرا سرزنش می‏کنند که پدرت تو را به ازدواج کسی در آورد که دستش از مال دنیا خالی است.

پیامبر در پاسخ فرمودند : پدر وشوهر تو فقیر نیستند خداوند خزاین زمین را از طلا ونقره بر من عرضه کرد. خدای سبحان به جهانیان نگریست واز میان همه 2 نفر را انتخاب کرد من که پدر تو هستم وعلی که شوهر توست. شوهر تو بهترین همسرهاست ومن تو را از نافرمانی اوبر حذر می‏دارم.

از آنجا که هر مردی برای حل مشکلات گوناگون خارج از منزل به یک روحیه ی قوی نیازمند است فاطمه (س) نیز از این امر دقیقا مطلع بوده واز جایگاه حساس وبلند شوهر خویش علی (ع) آگاه است؛ به همین علت تمام کوشش او ایجاد محیط آرام در درون خانه بود. امیرالمومنین برخورد فاطمه (س) را این‏طور بیان فرمودند: هیچگاه فاطمه (س) از من نرنجید واو نیز هرگز مرا نرنجاند او را به هیچ کاری مجبور نکردم و او نیز مرا آزرده نساخت. هرگاه به خانه می آمدم وبه زهرا (س) نگاه می کردم تمام غم وغصه هایم برطرف می‏شد.

فاطمه (س) در تمام مبارزات سیاسی ونظامی مایه امید ودلگرمی علی (ع)بود ودر غیاب شوهر خویش خانه وفرزندان را به خوبی اداره می‏کرد.

وقتی علی (ع)از جبهه نبرد باز می‏‌گشت فاطمه به استقبال او می‎شتافت وبا روی گشاده ولبخند حاکی از افتخار به او می‎نگریست.

آری درتمام تاریخ کمتر خانه‌ای را می‏‌توان یافت که دو عنصر اساسی آن یعنی زن وشوهر هر 2 معصوم ودارای مرتبه ولایت وکمالات انسانی باشند.

اما هیچگاه برای فاطمه (س) دختر پیامبر بودن باعث نگردید تا آنچه را انجام دهد که خدا ناراضی است و چیزی طلب کند که در توان علی (ع) نباشد وعلی (ع) نیز هیچگاه به سبب حاکم بودن بر جامعه اسلامی سعی نکردند تا کاری را انجام دهند که خداوند از آن ناراضی است و هیچگاه با فاطمه (س)از موضع قدرت وتسلط برخورد نکرد.

بی شک گفتار وکردار علی (ع) وفاطمه (س) الگوی برتر ازدواج جامعه اسلامی است. الگویی که به یقین درست و قابل اعتماد می‏باشد ودستآورد آن فرزندانی است که در دامان این دو بزرگوار تربیت شدند وخود حماسه ای ویژه آفریدند.