خلبان و خدمه پرواز هر چه تلاش کردند چرخ‌های دماغه هواپیما در فرودگاه امام باز نشد و هواپیما به ناچار برای فرود راهی فرودگاه مهرآباد شد. آنچه بر مسافران که بیشترشان متخصصان روسی نیروگاه بوشهر بودند گذشت فقط برای کسانی قابل درک است که از چنین ماجرایی جان سالم به در برده‌اند.
وقتی فرودگاه مهرآباد به‌دلیل پرهیز از بسته شدن فرودگاه امام و نزدیکی به بیمارستان‌ها و آتش‌نشانی در ترافیک عصرگاهی شهر تهران انتخاب شد همه نیروهای این فرودگاه برای فرود اضطراری بسیج شدند. این روزها سالروز حادثه‌ای است که در آن کاپیتان شهبازی با تیم پروازش توانست آن هواپیما را بدون چرخ جلو به زمین بنشاند.
در این یک‌سال او کمپینی در اعتراض به تحریم‌های هوایی ایران راه‌اندازی کرده ولی این کار او به زعم وی با مخالفت ایران‌ایر روبه‌رو شده است. آنها بدون اطلاعش وی را بازنشسته کرده‌اند. با کاپیتان شهبازی درباره آنچه اتفاق افتاده است به صحبت نشسته‌ایم. روزنامه همشهری برای اینکه موضع ایران‌ایر را هم جویا شود بارها با این شرکت تماس برقرار کرد ولی این شرکت از ارائه پاسخ خودداری کرد.
- آیا حکم بازنشستگی به شما ابلاغ شده است؟
مسئله بازنشستگی بدون اطلاع قبلی و با نامه‌ای توهین‌آمیز، چندان برای من مهم نیست بلکه مشکل اصلی عدم‌بهره‌برداری از فرصتی است که برای همه ایرانیان جهت محکوم کردن تحریم هوایی کشورمان در مجامع جهانی به‌دست آمده است. مسائل انسانی نبایستی تحت‌الشعاع مسائل سیاسی قرار بگیرد. من در پی احقاق حق مردم و مسافران بی‌دفاع هستم به‌طوری که تا‌کنون توانسته‌ام در مجامع بین‌المللی و در کنفرانس سازمان ملل در ژنو به‌عنوان نخستین خلبان ایرانی در مورد تأثیرات تحریم‌های غیر انسانی آمریکا بر سلامت جان مسافران ایرانی سخنرانی کنم.
( به لحاظ قوانین بین‌المللی تحریم مواردی که با جان مردم سرو کار دارد غیرقانونی است. تمام آیین‌نامه‌های بین‌المللی و داخلی کشور‌ها بر حفظ امنیت جانی مسافران تأکید دارد. تحریم حیات انسان به‌صورت دارو و غذا و یا وسیله نقلیه مسافران غیرانسانی است) ولی با عدم‌همراهی ایران‌ایر در این کار مواجه شدم.
- آنها به‌صورت مشخص از شما چه می‌خواهند و چرا فکر می‌کنند که با بازنشسته کردن شما می‌توانند وجهه اجتماعی شما را مخدوش کنند؟
آنها به من می‌گویند تو خلبانی و فقط خلبانی کن درحالی‌که من جز خلبان بودن یک شخصیت اجتماعی نیز دارم و حال که با اتفاقات سال گذشته، فرصتی دست داده، بهتر است از آن حداکثر استفاده صورت بگیرد. صدای مظلومیت مردم ایران را می‌توان از این طریق به مردم دنیا و سازمان‌های جهانی رساند. این در حالی است که فعالیت اجتماعی من نافی حقوق کسی نیست.
- پس شما در اجلاس ژنو به‌عنوان یک شخصیت حقیقی شرکت کردید؟
من برای ایران‌ایر به‌عنوان خلبان کار می‌کنم ولی در اجتماع، شخصیت حقیقی خود را دارم و می‌خواهم افتخار قهرمان مردم بودن را برای همین مردم صرف کنم. من در دفاع از مردم منافع شخصی ندارم و همه سفرهایی که برای شرکت در مجامع بین‌المللی داشته ام با هزینه شخصی بوده است. پس از حادثه سال گذشته همه مسئولین کشوری از رئیس‌جمهور تا نمایندگان مجلس و هیأت دولت و برخی دانشگاه‌های کشور از کاری که شد تقدیر کردند و از فعالیت‌های من حمایت کردند اما تنها ارگانی که مانع کار من شد ایران ایر بود. این درحالی است که این کار ایران‌ایر است که از حقوق مردم در مجامع جهانی دفاع کند.
- آیا حکم بازنشستگی را به شما ابلاغ کرده‌اند؟
طی یک‌سال گذشته بارها مرا از کار معلق کردند و حق و حقوق خانواده من را از بین بردند ولی من دم برنیاوردم تا اینکه در شهریور‌ماه امسال پس از سه‌ماه محرومیت ازپرواز متوجه شدم آنها بدون اینکه به من اطلاع بدهند بازنشسته‌ام کرده‌اند. آنها در حکم کارگزینی نوشته‌اند که به‌خصوص به این خلبان نیاز نداریم. چنین برخوردی جای تأسف دارد. در سالگرد این حادثه عدم‌قدردانی از کسانی که چنین افتخاری را آفریدند غیرمنصفانه است.
- آیا از شما برای همکاری در خطوط هوایی دیگر دعوت شده است؟
در اجلاس ژنو برای همکاری در چند خط هوایی کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس و یک کشور اروپایی با پیشنهاد حقوق بالا از من دعوت به همکاری شد ولی من نیازی به پول ندارم چرا که کشور و هویتم را دوست دارم و می‌خواهم حقوق هموطنانم را حفظ کنم. من 35سال در این کشور کار کرده‌ام و می‌خواهم از جان دختر بچه هفت سالهای که دست مادرش را می‌گیرد و سوار هواپیما می‌شود دفاع کنم. من نیازی ندارم که در آلمان یا امارات خلبانی کنم. چند روز پیش از خط هوایی امارات برای پرواز بین امارات و مانیل از من دعوت به همکاری شد ولی این کار من را اقناع نمی‌کند. این کاری است که هر خلبان دیگری نیز می‌تواند انجام دهد ولی من می‌خواهم از فرصت پیش آمده برای ایران استفاده کنم.
- براساس قانون کار یک خلبان چند سال می‌تواند کار کند؟
یک خلبان30 الی45سال می‌تواند خدمت کند که در 20سال اول فقط آموزش می‌بیند و 15-10سال بعدی آن سالهای بهره‌وری است. من 35سال کار کرده‌ام و براساس گواهینامه خلبانی‌ام می‌توانم 9سال دیگر برای ایران پرواز کنم. قانون کار برای خلبان با قانونی که شامل همه می‌شود فرق می‌کند. کارمند زمینی تا 60سالگی باید کار کند ولی خلبان وقتی استخدام می‌شود تا 20و بعضا تا 25سال برای آموزش او هزینه می‌شود و بعد از آن از او کار می‌خواهند؛ مثل برخی استادان دانشگاه‌ها که تا 75سالگی با برخی دانشگاه‌ها همکاری می‌کنند. طبق قانون سازمان هواپیمایی کشوری من گواهینامه‌ای دارم که تا 9سال دیگر معتبر است.
