درست است که تیم 10 نفره ایران از سد کره در تهران گذشت و هم‌اکنون صدرنشین مشترک گروه A است اما نیمی از مسیر راهیابی به جام جهانی برزیل باقی مانده که قطعا این مسیر بسیار پرتلاطم خواهد بود.تیم ایران در دور برگشت مقدماتی جام جهانی چهار مسابقه دیگر دارد؛ دو بازی خانگی با لبنان و ازبکستان و دو بازی خارج از خانه با قطر و کره‌جنوبی.تیم ما برای اینکه مردم را عذاب ندهد باید به‌گونه‌ای استراتژی خود را تنظیم کند که از دو بازی خانگی حداکثر امتیاز را بگیرد و از مجموع دو بازی خارج از خانه کسب یک امتیاز به‌احتمال بسیار زیاد برای صعود مستقیم به جام جهانی مکفی خواهد بود. اما کارلوس کی‌روش چه چالش‌هایی برای این چهار مسابقه پیش رو دارد:
1 - مهدی رحمتی با آنکه در بازی با کره در مجموع عملکرد مثبتی داشت اما کماکان روی توپ‌های بلند ارسالی از کناره‌ها ضعف دارد و خود را مالک محوطه شش قدم نمی‌داند. بدون تردید این نقیصه برای تیم ملی در بازی‌های آینده دردسرساز خواهد شد.
2 - ساختار دفاعی تیم ما روی ضربات ایستگاهی حریفان متزلزل است؛ چون اگر غیر از این بود کی‌روش پیش از هر ضربه ایستگاهی به کنار خطوط طولی زمین نمی‌رفت و با فریاد، بازیکنان را به یارگیری نفر به نفر ترغیب نمی‌کرد.
3 - در تیم ما حفظ و گردش توپ کماکان یک معضل به شمار می‌آید و کمتر صحنه‌ای می‌توان یافت که بازیکنان ما بیش از پنج پاس متوالی داده باشند. مشارکت مدافعان در پاسهای کوتاه و جایگیری صحیح هافبک‌ها در زمین می‌تواند به این موضوع کمک کند.
4 - با آنکه جواد نکونام با گلی که مقابل کره به ثمر رساند رستگار شد اما نباید به آسانی از ضعف‌های بنیادین بازی او گذشت. در نیمه اول بازی با کره نحوه جایگیری نکونام در زمین بسیار پرایراد بود و به همین دلیل خود را در موقعیت دریافت پاس از مدافعان قرار نمی‌داد. شاید به همین دلیل بود که مدافعان ما برای رساندن توپ از خط دفاع به دروازه حریف به بازی مستقیم روی آورده بودند. اگر روی تمرینات بدنی نکونام تمرکز بیشتری شود شاید او بتواند تحرک متعادل و بدون نوسانی در طول 90دقیقه داشته باشد نه اینکه هر چند دقیقه یک‌بار برای مدت زمانی جهت تجدید قوا از جریان بازی خارج شود.
5 - تیم ملی در بازیسازی فاز تهاجمی باید بازنگری اساسی انجام بدهد. در بازی با کره هر بار که آندو تیموریان و یا خسرو حیدری و حتی محمد نوری صاحب توپ شدند توپ را بلند به داخل محوطه جریمه حریف ارسال کردند درحالی‌که مهاجم نوک ما بیش از 1/80 سانتی‌متر قد ندارد. حالا که رضا قوچان نژاد کشف جدید تیم ملی در خط حمله به شمار می‌آید و بسیار هم خوب بازی کرد باید برنامه‌ریزی حملات نیز با درنظر گرفتن توانایی‌های او صورت بگیرد. پاسهای تو در، اورلپ‌های کوتاه و پاسهای رو به عقب شاید بهترین گزینه برای تغذیه مهاجمان کوتاه قدی چون قوچان نژاد و خلعتبری باشد.
6 - بیشترین نگرانی تیم ملی در حوزه اشتباهات فردی است. در بازی با کره‌جنوبی مسعود شجاعی با دو تکل غیرمسئولانه، کلیت تیم را به خطر انداخت و بسیار خوش‌شانس بود که تیم ملی شکست نخورد. از بازیکنی که چندین فصل سابقه حضور در لیگ اسپانیا را دارد چنین اشتباهاتی بسیار بعید است و شاید تکرار اشتباهاتی مشابه این مانع از صعود مستقیم تیم ملی به جام جهانی شود. شجاعی از آن گروه بازیکنانی است که هیچ‌گاه نتوانسته فرم باشگاهی خود را به تیم ملی بیاورد. شاید لازم باشد که کی‌روش یک‌بار برای همیشه به‌صورت رودررو با چنین بازیکنانی که موقعیت تیم ملی را به مخاطره می‌اندازند اتمام حجت کند.
