سازمان ضد‌دوپینگ آمریکا که مدت‌ها مشغول بررسی پرونده‌های آرمسترانگ بود، ماه گذشته بالاخره در یک گزارش بلند اعلام کرد که آرمسترانگ با «پیچیده‌ترین، حرفه‌ای‌ترین و موفق‌ترین برنامه دوپینگی که تاریخ ورزش به چشم دیده است» هفت بار قهرمان توردوفرانس شده است. این موضوع، نه‌تنها گرفتاری‌های شخصی زیادی برای آرمسترانگ به‌وجود آورد که اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری را هم با چالش‌های زیادی مواجه کرد. آرمسترانگ هفت قهرمانی‌اش در تور دوفرانس و همینطور دیگر عناوین قهرمانی خود را در سال‌های 1999تا 2005 از دست داد و کمیته برگزاری رقابت‌های توردوفرانس از او خواست که حدود پنج میلیون دلار جایزه‌ای را هم که برده است پس بدهد. علاوه بر همه اینها آرمسترانگ که به‌خاطر شکست دادن سرطان پیش از کسب افتخار در تور دوفرانس به یک قهرمان ملی در آمریکا تبدیل شده بود، احتمالا خسارت‌های مالی زیادی را هم باید پرداخت کند اما سهم جامعه دوچرخه‌سواری از این فاجعه، چیز بیشتری از پول و پس دادن قهرمانی است. منتقدان سرسخت این ورزش که سال‌هاست به‌خاطر دوپینگ گسترده خواستار حذف آن از رقابت‌های معتبر بین‌المللی مانند المپیک هستند بعد از این رسوایی دلیلی تازه و به اندازه کافی محکمی به‌دست آوردند تا به اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری حمله کنند. هدف اولیه آنها، پیش از اینکه کار به حذف دوچرخه‌سواری از المپیک برسد، برکناری مسئولان رده بالای این اتحادیه بود. با این حال پت مک کوئید نخستین کسی بود که به‌‌سختی به این انتقادها پاسخ داد و گفت که قصد کناره‌گیری ندارد. رئیس اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری که به تازگی از سوی یک روزنامه‌نگار ایرلندی متهم شده است در طول سال‌هایی که آرمسترانگ قهرمان توردوفرانس می‌شد از او حمایت می‌کرده است و احتمالا پرونده‌ای حقوقی هم در این‌باره علیه او اقامه خواهد شد، در نخستین واکنش صراحتا تأکید کرد که «آرمسترانگ جایی در دوچرخه‌سواری ندارد.»
مک کوئید همچنین نخستین مقام رده بالای این ورزش هم بود که بعد از انتشار این گزارش تأکید کرد دوچرخه‌سواری «همچنان آینده دارد».اما مک کوئید که خودش با توجه به شواهدی که روزنامه‌نگار هموطنش جمع‌آوری کرده، مرجع قابل اطمینانی نبود که بتواند آینده روشنی را برای دوچرخه‌سواری تضمین کند. این ورزش، برای اینکه مشروعیتش را همچنان حفظ کند، به حمایت بیشتری از مرجعی بالاتر نیاز داشت و این مرجع بالاتر، ژاک‌روگ، بالاترین مقام ورزشی جهان بود. رئیس کمیته بین‌المللی المپیک در نخستین واکنش به این رسوایی، تأکید کرد که دوچرخه‌سواری از المپیک حذف نخواهد شد؛ «عادلانه نخواهد بود که بخش بزرگی از ورزشکاران سالم را با حذف دوچرخه‌سواری از المپیک جریمه کنیم. هنوز راه‌های زیادی وجود دارد تا متقلبان را از ورزش بیرون کرد». ژاک روگ که یکی از حامیان سرسخت مبارزه با دوپینگ در ورزش است همچنین در حمایت از اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری گفت:«متأسفانه ورزش دوچرخه‌سواری غالبا گرفتار دوپینگ‌های گسترده‌ای بوده و همیشه در جبهه اول مبارزه با دوپینگ هم بوده است. دوچرخه‌سواری یکی از نخستین ورزش‌هایی است که پاسپورت بیولوژیک را به‌کار گرفته است و در تمام این سال‌ها مدام در حال جمع‌آوری نمونه‌های کنترل دوپینگ ورزشکاران بوده است.»
روگ همچنین درباره رسوایی آرمسترانگ گفت:«رسوایی آرمسترانگ یک ناراحتی بزرگ برای ورزش است. اما اثبات تقلب او برای دوچرخه‌سواری که تلاش زیادی می‌کند تا متقلبان را از این ورزش بیرون کند خوب است چون نشان می‌دهد دوچرخه‌سواری مصمم است تا پاک باقی بماند».
متقلب سریالی
با این حال اثبات تقلب آرمسترانگ هیچ ربطی به کمیته بین‌المللی المپیک و اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری ندارد و آژانس ضد دوپینگ آمریکا دست‌اندرکار بوده است. این سازمان، مدت‌های زیادی پرونده آرمسترانگ را باز نگه‌داشت و برای بررسی آن، از روش‌های تکنولوژیک جدیدی استفاده برد. بررسی نمونه‌های قدیمی با استفاده از روش‌های علمی جدید، یکی از جنبه‌های مهم رازگشایی دوپینگ سیستماتیک آرمسترانگ است اما بزرگ‌ترین عاملی که آژانس را به این کشف بزرگ رساند، شجاعتی بود که هم‌تیمی‌های سابق او از خود نشان دادند. در گزارش 100صفحه‌ای آژانس ضد‌دوپینگ درباره «تقلب سریالی» آرمسترانگ، شهادت 26نفر ثبت شده است که 15نفر آنها دوچرخه‌سوار بوده‌اند. از این 15نفر، 11نفر هم تیمی‌های سابق آرمسترانگ هستند که با شهادت خود، به گفته ترویس تایگارت (دبیر اجرایی آژانس ضد‌دوپینگ آمریکا) سنت‌های نابجای سکوت در این ورزش را شکسته‌اند. تایگارت بارها از این 11ورزشکار به‌خاطر شجاعتی که از خود نشان دادند تشکر کرده است.
گزارشی که تایگارت ارائه داده، همانطور که ژاک روگ اعلام کرده، واقعا «شوکه کننده» است. در این گزارش گفته شده است که آرمسترانگ نه‌تنها پزشکان و دستیاران درون و بیرون تیم را برای دوپینگ در اختیار خود داشته است و از فرهنگ دوپینگ کردن کاملا آگاهی داشته که هر وقت نیاز به عملکرد تیمی بهتر وجود داشته است، هم تیمی‌هایش را مجبور می‌کرده است که همانند خود او دوپینگ کنند.
این گزارش، شاید پایانی بر دوران افسانه‌ای زندگی یکی از مشهورترین ورزشکاران تاریخ جهان باشد اما قطعا گام بزرگی برای پاک کردن ورزش از متقلبانی خواهد بود که دیگر حتی با پیشرفته‌ترین فناوری‌ها هم نمی‌توانند تقلب خود را پنهان کنند.
