به گزارش ایسنا، این کهکشان یکی از نزدیک‌ترین کهکشان‌های "کوتوله فشرده آبی" (BCD) است و در فاصله 12 میلیون سال نوری از زمین و در جنوب مجمع‌الکواکب Centaurus واقع شده است.
مهم‌ترین مشخصه چنین کهکشان‌هایی این است که علیرغم محتوای کم غبار و فقدان عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیم، مامن مناطق بسیار فعال تشکیل ستارگان هستند. این عناصر اساس مواد سازنده شکل‌گیری ستارگان خوانده می‌شوند.
چنین کهکشان‌هایی دارای ابرهای مولکولی بسیار شبیه به ابرهای طبیعی هستند که نخستین ستارگان را در جهان ابتدایی تشکیل دادند. ستارگانی که عاری از غبار و عناصر سنگین بودند.
منجمان کهکشان‌های BCD را بستر ایده‌الی برای درک بهتر فرایند شکل‌گیری ستارگان می‌دانند.
کهکشان NGC 5253 دارای مقداری غبار و عناصر سنگین است اما این میزان در مقایسه با مقادیر غبار و عناصر سنگین‌تر کهکشان راه شیری بسیار پایین است.
نواحی مرکزی این کوتوله کهکشان مملو از منطقه متراکم تشکیل ستارگان است که در یک بدنه اصلی بیضوی قرار دارد و در تصاویر هابل سرخرنگ به نظر می‌رسد.
این ناحیه مرکزی دارای محیط غنی از ستارگان جوان و داغ است که در خوشه ستارگان متمرکز شده و در تصاویر تلسکوپ فضایی هابل به رنگ آبی مشاهده می‌شود.
ردپاهای فوران ستارگان می‌توانند به عنوان نور کمرنگ تولید شده توسط گاز اکسیژن یونیزه شده مشاهده شوند.
ماهیت واقعی کهکشان‌های BCD ذهن منجمان را برای مدت‌های مدیدی به خود مشغول ساخته است.
هم اکنون شبیه‌سازی‌های عددی مبتنی بر نظریه غالب کیهان‌شناسی شکل‌گیری کهکشان موسوم به مدل Lambda Cold Dark Matter وجود دارند.
بر اساس این تئوری، کوتوله کهکشان‌های ماهواره‌ای بیشتری که به دور کهکشان‌های بزرگی از قبیل کهکشان راه شیری می‌چرخند، باید وجود داشته باشند.
کهکشان تازه رصد شده بخشی از گروه A/Messier 83 سنتاوروس است که شامل کهکشان رادیویی مشهور Centaurus A و کهکشان مارپیچMessier 83 است.
به باور دانشمندان، امکان دارد که ماهیت ویژه NGC 5253 از برخورد نزدیک با همسایه نزدیکترش یعنی Messier 83 ناشی شده باشد.
تصویر این کوتوله کهکشان توسط دوربین پیشرفته تحقیقات هابل شکار شد.
