پیدا کردن خطوط موازیکاری اداری در دولت، زحمت زیادی نمیطلبد؛ کافی است فقط به تعداد دستگاههایی که متولی امور فرهنگی در کشور هستند نگاه کنید تا حساب کار دستتان بیاید که قضیه از چه قرار است. این خطوط موازی، سر بودجه گرفتن با یکدیگر رقابت عجیبی دارند و گاه برای گرفتن یک مشت ریال بیشتر برای سازمان متبوع خود، به هر دری میزنند. البته این همه ماجرا نیست! وقتی که پای حساب و کتاب و البته آنالیز «خروجی»ها به میان میآید همین سازمانها که برای بودجه گرفتن، سر و دست میشکستند، ژستی حق به جانب میگیرند و تمام مشکلات را گردن خط موازی خود میاندازند. اینجاست که سنگینی «کمکاری» یا حتی «پرکاری» روی سر جریان پویایی اداری، سنگینی میکند.
در دولتهای نهم و دهم، قطار موازیکاریها با سرعت بیشتری پیش رفت تا جایی که در دل دولتی که با خودش قرار گذاشته بود کوچک شود، انواع و اقسام معاونتها ایجاد شدکه همزمان با هم کارها را پیش میبردند؛ بماند که این موازیکاریها در مرحله اول، لطمات شدیدی به کشور وارد و هزینههای مادی و غیرمادی بسیاری را متوجه مردم کرد.
جالب اینجاست که بدنه اصلی دولت، همیشه سعی داشته خود را بهعنوان یک جریان «آنتیموازی» نشان دهد. در ادامه مروری خواهیم داشت بر گفتههای محمود احمدینژاد که در مذمت موازیکاری صحبت کردهاند.
احمدی نژاد
دولت از طریق ملاقاتهای چهرهبهچهره با مردم از سویی سعی در اصلاح روابط دولت و مردم داشته و از سوی دیگر حذف اختیارات موازی و سازوکارهای پیچیده موجود در سیستم اجرایی و اداری کشور را دنبال میکند.
با حضور دولت در شهرستانها موانع تصمیمگیری مسئولان اجرایی برطرف شده و با پشتیبانی و اقتدار اداری توسط دولت، دستگاههای استانی در زمینه پاسخگویی به مردم یاری میشوند.
(4 آذر 90- دیدار با مردم اسلامشهر)
احمدی نژاد
در بعضی جاها ما شاهد آن هستیم که یک کار به پنج نفر سپرده شده و هر پنج نفر اختیارات کامل دارند. سلسلهمراتب اداری باید روند مشخصی داشته باشد؛ چراکه موازیکاری و تحتاختیارگذاشتن یک کار به چند نفر، روند کاری را سخت میکند. گاهی میبینیم همزمان در یک حوزه، یکی تصمیمی میگیرد و در موازات او، دیگری همان تصمیم را نقض میکند. ما از نظرات کارشناسی استفاده میکنیم اما مسیر تصمیمگیری باید واحد و مشخص باشد که با اختیار و مسئولیت تصمیمگیری کند و خود نیز پاسخگو باشد.
(8 آذر 90-گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان)