به گزارش همشهری آنلاین این دو اثر که چهار گاه و همیشه در میان نام دارند، نزدیک به سه ساعت از بداهه‌نوازی‌های لطفی در دستگاه شور متعلقات آن و نیز دستگاه چهار گاه است.
در آلبوم چهار گاه که حاصل همنوازی وی با تنبک هومان پور مهدی است، لطفی چهار گاه اجرا شده را در چارچوب یک اثر تجربی ارزیابی کرده و معتقد است که نگاهی تازه را تعمیم داده است و این سؤال را در اذهان می‌نشاند که آیا می‌شود ساختار ردیف‌های کنونی را کرسی‌بندی جدید نمود، و چرا بعضی از حرکت گوشه‌ها در حاشیه و ضربی‌های ردیف، مانند رفتن از شور به اصفهان در قطعه گریلی در ردیف آوازی شور، وجود ندارد. آیا می‌شود اصفهان را در جایی از آواز شور گنجانید یا نه.
بر چنین بنیادی‌است که لطفی در این اثر بر خلاف معمول،ازچهارگاه به دلکش ماهور رفته و سپس در ماهور از مویه به چهار گاه فرود آمده است.
آلبوم چهار گاه سال 1990 در واشنگتن در منزلی باهمراهی تنبک مهدی پور ضبط شده‌است.
همین گزارش حاکی‌است آلبوم دوم که همیشه در میان نام دارد، در دوسی دی عرضه شده است،حاصل نخستین اجرای لطفی در بعد انقلاب در آلمان است. این آلبوم با تنبک زنده یاد ناصر فرهنگ‌فر و نیز محمد هاشمی همراهی شده است.
لطفی در این اثر علاوه بر نواختن با صدای گرم و پخته‌اش اشعاری از هوشنگ ابتهاج سایه و حافظ را می‌خواند.
وی این آلبوم را در دستگاه شو ر و نیز آواز دشتی نواخته است و حاصل اجرای زنده وی در شهر کلن آلمان است.
محمدرضا لطفی که سال‌ها در ایران حضور نداشت از زمستان 84 وارد تهران شد و با جدیتی وصف ناپذیر به احیای و باز انتشار آلبوم‌های گذشته خود پرداخت و هم‌زمان مکتب خانه میزراعبدالله را راه اندازی کرد و در تداو م این فعالیت‌ها آلبوم‌های تازه‌ای را هم به بازار موسیقی عرضه کرد.
