در این مراسم که در حیاط خانه قوام‌الدوله با برپایی سیاه‌چادر برگزار شد، رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری پس از تشکر از کسانی که برای راه‌اندازی این خانه تلاش کرده‌اند، گفت: در سازمان میراث فرهنگی هر حرفی که می‌زنیم یا هر تاریخی که برای مراسم و افتتاحیه‌ها بیان می‌کنیم قطعا محقق خواهد شد.
به گزارش همشهری، خانه قوام‌الدوله در تهران خیابان امیرکبیر، حد فاصل چهارراه سرچشمه و سه‌راه امین‌حضور، کوچه میرزا محمود وزیر قرار دارد. این بنای زیبا که در سال 1253 قمری در زمان محمدشاه ساخته شد، متعلق به یکی از صاحب منصبان دوره قاجار به نام میرزا محمود قوام الدوله‌آشتیانی است.
این خانه تاریخی در سال‌های قبل از انقلاب اسلامی توسط انجمن آثار ملی خریداری و به سازمان ملی حفاظت آثار باستانی واگذار شد و این سازمان آن را مرمت کرد. سپس در سال 1377 با شماره 2024 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. از خصوصیات این بنا باید به نظم و تقارنی اشاره کرد که با آجر و چوب در نمای ساختمان به‌وجود آمده است. وجود هفت دری در این بنا از جمله مهم‌ترین عوامل زیبایی آن محسوب می‌شود. هفت دری جزو عنصرهای معماری ایرانی‌اسلامی است. در حیاط بیرونی یک حوض و چند باغچه تعبیه شده است.
در این بنا نمای بادگیر از آجر تهیه شده است و تزئینات قسمت فوقانی هر شیار دارای ارسی و آینه است که این عامل هماهنگی کامل بین تزیینات نقاط مختلف بنا را نشان می‌دهد. این هماهنگی در کار معماری و هنر ایران از بزرگ‌ترین تا ظریف‌ترین عناصر را شامل می‌شود. اتاق یا تالار آینه این مجموعه که در طبقه همکف و در قسمت شمالی خانه قرار دارد و از دیگر اتاق‌های جانبی بزرگ‌تر است، مخصوص پذیرایی از مهمانان و سیاستمداران وقت بوده و از بخش اندرونی خانه مجزاست. تزیینات این تالار به‌دلیل رفت‌وآمد رجال کشورهای غربی، از الگوهای غربی پیروی کرده‌است. تصاویر زنان فرنگی به‌صورت کارت پستال در میان آینه‌کاری‌ها و موتیف‌های گچبری نشان‌دهنده این مطلب است. مجموع اتاق‌ها در کل ساختمان 8عدد ( در 4 دهلیز) است که همگی تنها به راهروهای کنار خود راه دارند. تزیینات این اتاق‌ها به‌طور کامل مشابه یکدیگر و همه اتاق‌ها دارای پنجره‌های ارسی هستند. دیوارها دارای گچبری و نقاشی از گیاهان تزیینی و اسلیمی هستند. بیشتر قسمت‌های این اتاق را فرورفتگی‌هایی در دیوار تشکیل داده است که به مانند طاقچه عمل می‌کنند.
آنطور که درگزارش ایسنا آمده است ملک‌زاده درباره خانه عشایر ایران گفت: در حوزه مراتع، 86میلیون هکتار مرتع داریم که از این میزان، 33میلیون هکتار توسط عشایر استفاده می‌شود اما متأسفانه برخی عوامل بیرونی می‌خواهند تأثیراتی را روی مراتع داشته باشند. به همین دلیل سازمان عشایر باید از این جریان جلوگیری و آن را مدیریت کند تا این 33میلیون هکتار مرتع توسط عشایر به‌خوبی استفاده شود. رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری افزود: جامعه عشایری کشور تولیدکننده است و به هیچ‌وجه مصرف‌کننده نیست و با توجه به مشکلات و سختی‌ها، بهترین تولیدات را برای کشور و صادرات دارد و باید این موضوع را قدر بدانیم. هر استان باید هفته یا شبی را ویژه عشایر همان شهر داشته باشد. این کار باعث می‌شود اقتصاد آنها با توجه ویژه به عشایر توسعه یابد.
19 اسفندماه؛ مراسم ملی استقبال از نوروز
رئیس سازمان میراث فرهنگی وگردشگری با اشاره به برپایی جشن ملی «صدای بهار» در 28اسفند افزود: جامعه هویتی ایران را باید با برپایی چنین مراسمی به مردم معرفی کنیم. امیدوارم خانه عشایر در پایتخت، محفل و مکانی برای شادی و نشاط مردم در تهران و محلی برای پیگیری امور عشایر ایران باشد. تأکید می‌کنم که باید نمایندگانی از دستگاه‌های مختلف در اینجا حضور پیدا کنند.
ملک‌زاده همچنین در حاشیه این مراسم در پاسخ به پرسشی درباره مستقر بودن ایکوموس ایران در خانه قوام‌الدوله و تمام نشدن قرارداد آنها برای تخلیه خانه، گفت: خواهش می‌کنم از فرصتی که برای رونق جامعه عشایر با برپایی خانه عشایر ایران ایجاد شده است، استفاده کنید و حرف‌هایی را که باعث حاشیه می‌شود ننویسید. ما تصمیم گرفتیم امروز (یکم اسفندماه) اینجا را به‌عنوان خانه عشایر ایران افتتاح کنیم.
به گزارش ایسنا، 25 آذرماه امسال رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ، محمدشریف ملک‌زاده به مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری تهران محمدحسین فرمهینی فراهانی ، مأموریت داد تا فقط در مدت «دو ماه و نه یک روز بیشتر» جایی را در تهران برای ایجاد خانه باستان‌شناسان آماده کند. پنج روز قبل از به پایان رسیدن این مهلت و در مراسم اختتامیه «جشنواره صدای عشایر ایران» که 20 بهمن‌ماه برگزار شد، ملک‌زاده بار دیگر از فراهانی خواست تا خانه‌ای که براساس قرارها، باید اول اسفندماه برای منظوری دیگر (خانه باستان‌شناسان) افتتاح می‌شد به خانه عشایر ایران در پایتخت اختصاص یابد.
