هرچه بافت کشک متراکم‌تر باشد، میزان پروتئین آن در واحد وزنی بیشتر است و هر چه درصد رطوبت کشک پایین‌تر باشد و فراوری کمتری روی آن انجام شود، موادمغذی به خصوص کلسیم آن بیشتر خواهد بود.
آنچه باعث شده کمتر به کلسیم کشک اشاره شود، نمک زیادی است که به این فراورده افزوده می‌شود زیرا هرچه مقدار نمک محصولی بیشتر باشد با مصرف آن، کلسیم کمتری به بدن خواهدرسید. از سوی دیگر، نمک زیاد کشک می‌تواند عوارض ناشی از بیماری‌های کلیوی، قلبی ـ عروقی، پرفشاری خون یا حتی مشکلات دستگاه گوارش را تشدید و با اختلال در تعادل آب بدن، تشنگی مفرط ایجاد کند.
افزودن نمک زیاد به کشک به جز اینکه ماندگاری‌اش را بالا میبرد، باعث سریعتر خشک‌شدن آن می‌شود که از نظر اقتصادی به نفع تولیدکننده است. به این ترتیب بخشی از حجم کشک را نمک تشکیل میدهد. البته در حال حاضر کشک کم‌نمک هم در بازار وجود دارد.
روند تولید کشک‌های سنتی با کشک‌های صنعتی تفاوت دارد. این کشک‌ها مدت زمان زیادی نگهداری می‌شوند اما با توجه به اینکه کشک یکی از غنی‌ترین منابع پروتئین حیوانی است، محیط مناسبی برای رشد و تکثیر میکروب‌های مختلف، به‌خصوص باکتری مولد بوتولیسم محسوب می‌شود و می‌تواند باعث مسمومیت‌های شدید و حتی مرگ شود.
خطر مسمومیت با کلستریدیوم بوتولینم با مصرف کشک‌های سنتی زیاد است بنابراین مصرف کشک‌های سنتی که در رنگ‌های مختلف زرد، سفید و خاکستری به صورت فله‌ای و غیربهداشتی به فروش می‌رسند، کار اشتباهی است. معمولا کشک‌های تازه سنتی را از مخلوط کشک خشک ساییده شده با نمک و آب تهیه می‌کنند. این کشک‌ها به مدت زیادی در شرایط نامساعد نگهداری می‌شوند.
به‌طور کلی، کشک باید پاستوریزه و دارای بسته‌بندی بهداشتی باشد اما برخی سوپرمارکت‌ها به این بهانه که فسادپذیری کشک مانند شیر و ماست نیست، آن را خارج از یخچال نگهداری می‌کنند. این کار نادرست می‌تواند باعث فساد کشک شود.
غلیظ یا رقیق بودن کشک‌های صنعتی تاثیری در کیفیت آنها ندارد و انتخاب آنها به سلیقه شما بستگی دارد. کشک باید در دمای 4 درجه سانتی‌گراد و در یخچال نگهداری شود و حتما قبل از مصرف 20 دقیقه آن را بجوشانید. نگهداری کشک در فریزر هم مشکلی ندارد اما معمولا پس از اینکه از حالت انجماد درمی‌آید، دوفاز می‌شود و آب می‌اندازد و کمی طعم و بافتش تغییر می‌کند.
منبع: salamatnews.com
