پایگاه خبری ناخریشتن نوشت، هر جمهوری مثل اتریش و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز همین نظر را دارند. سازمان ملل هنوز مقرراتی را برای منع تجارت با ایران وضع نکرده است.
OMV هیچ یک از نرم‌های موجود را نقض نکرده است و بدین ترتیب آمریکایی‌های ایالات متحده در حقیقت هیچ مبنایی برای آن که درباره طرح‌های OMV اظهارنظر کنند، ندارند.
مساله اینجاست که آمریکا پس از حمله‌شان به عراق در واقع هر گونه حق و حقوق اخلاقی را به بازی گرفتند و حال به دیگران توصیه می‌کنند برای نفت یا گاز به کجا اجازه دارند سر بزنند و کجا نه.
این دو ماده خام در کشورهایی یافت می‌شوند که الزاما با جهان‌بینی اروپایی و آمریکای شمالی سازگار نیستند. OMV به طور مثال از سال 1985 در لیبی فعال بوده است. در آن زمان این کشور به رهبری معمر قذافی دشمن اصلی آمریکا محسوب می‌شد.
ولفگانگ روتنشتورفر، رییس OMV می‌گوید تضمین تامین انرژی به ایجاد تنوع در تامین منابع نیاز دارد. بنابراین، هیچ یک از ما نمی‌خواهیم که در زمینه نفت و گاز فقط به روس‌ها، عرب‌ها، ایرانی‌ها یا الجزایری‌ها وابسته باشیم. ترکیب تامین‌کنندگان سوخت باعث می‌شود منابع مهم انرژی در دسترس‌تر باشند.
آمریکا احتمالا به اعمال فشار بر کشورها زمانی که با چارچوب‌های فکری‌اش هماهنگ نمی‌شوند، عادت کرده است. اتحادیه اروپا هم باید عادت کند که شریک فراآتلانتیکی‌اش مجبور است رعایت ادب کند. این طریقی است که شراکت را حفظ می‌کند.
