جلب مشارکت چنین جمعیت انبوه و ساماندهی چشم‌انداز در چنین گستره وسیعی بدون شک نمی‌تواند فقط با روش‌های تمرکزگرای توتالیتر انجام شود. تجربه نشان داده تقسیم شهر به 22 منطقه با حوزه اختیارات نسبتاً مکفی نیز نتوانسته نقش چندانی در افزایش داوطلبانه مشارکت مردم در مدیریت شهری داشته باشد.
به همین خاطر محله‌محوری به‌عنوان راهی برای توسعه مشارکت عمومی در عرصه شهر به‌صورت جدی در دستور کار شورای دوم تهران و همچنین مدیریت شهرداری در دوره دکتر قالیباف قرار گرفت.
جلوه مؤثر محله‌محوری در سیاست‌های کلان مدیریت شهری تهران نحوه تقسیم‌بندی فضای شهر در طرح جامع است. در این طرح به‌جای 22 منطقه، ملاک عمده برنامه‌ها 330 محله خواهد بود. هرکدام از محله‌ها دارای شورای معتمدان خاص خود هستند که از میان معتمدان ساکن در محل و توسط مردم انتخاب می‌شوند.
با پیشنهاد شهرداری و تأیید شورای شهر بخش‌هایی از اختیارات شهرداری مرکز، به‌ویژه در حوزه سیاست‌گذاری خدمات شهری به شورایاری‌ها واگذار شده است و قاعدتاً انتظار می‌رود اعضای شورایاری‌ها در حداقل زمان و در کمترین فاصله جغرافیایی همیشه در دسترس شهروندان قرار داشته باشند.
از سوی دیگر شورایاری‌ها موجب می‌شوند برنامه‌ریزی برای کلانشهر هشتصد کیلومتر مربعی تهران هرچه بیشتر به اقتضائات محلی و همچنین نیازهای واقعی مردم نزدیک‌تر باشد. قطعاً می‌توان محله‌محوری را از جمله آثار ماندگار دوره کنونی مدیریت شهری تهران به‌شمار آورد.
جمعیت تهران از یک‌سوم کشورهای اروپایی افزون‌تر بوده و وسعت آن نیز از هشت کشور بخش مرکزی اروپا بیشتر است.
کد خبر 20514
