ماجرا از غده‌های عرق آغاز می‌شود، که به صورت لوله‌های درهم‌پیچیده‌ای هستند که تنها در بدن پستانداران وجود دارند و از منشاء خونی که لایه میانی پوست مایعاتی را به بیرون آزاد می‌کنند.
نوع خاصی از غده‌های عرق به نام غده‌های "آپوکرین" که در محل‌های معینی از بدن از جمله پوست سر، نوک پستان‌ها، ناحیه تناسلی و زیربغل یافت می‌شوند که مواد چسبناکی را ترشح می‌کنند که رشد باکتری‌های روی پوست را تحریک می‌کند.( عرق واقعی را غده‌های "اکرین" تولید می‌کنند که در سراسر بدن پراکنده‌اند).
باکتری‌ها با تجزیه ترشحات غدد عرقی آپوکرین بوی عرق بدن را در شما بوجود می‌آورند.
اما این عرق‌کردن و ترشح مواد و ایجاد بوی خاص پیامی برای دیگران نیز به دنبال دارد.
وجود "فرمون‌های" انسانی - پیام‌رسان‌های شیمیایی که اطلاعات را بین افراد یک گونه جانوری منتقل می‌کنند - هنوز مورد اختلاف است.
اما یک بررسی در سال 2007 که نتایج آن در نشریه Neuroscience منتشر شده است نشان می‌دهد که هنگامی که یک زن، بوی عرق یک مرد را استشمام می‌کند، میزان هورمون کورتیزون (هورمونی که با میزان استرس ارتباط دارد) در بدنش افزایش می‌یابد.
این پدیده ممکن است بیانگر وجود فرمون‌‌هایی در عرق انسان باشد.
LIveScience, 25 Apr., 2007
